Σοφοκλέους: To μάθημα της Βιέννης

Το Χρηματιστήριο της Αθήνας και το Χρηματιστήριο της Βιέννης έχουν ακολουθήσει βίους παράλληλους τα τελευταία χρόνια. Όμως, δεν συνέβη το ίδιο το 2007 κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Έχει την εξήγησή του.

Δημοσιεύθηκε: 4 Ιανουαρίου 2008 - 07:54

Dr Money

Η Αυστρία είναι μια μικρή χώρα, όπως άλλωστε και η Ελλάδα, αν και διαθέτει υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα σε σύγκριση με τη χώρα μας.

Το Χρηματιστήριο της Βιέννης ανήκει στο κλαμπ των ανεπτυγμένων αγορών όπως άλλωστε η Σοφοκλέους.

Όμως, τόσο το αυστριακό χρηματιστήριο όσο και το ελληνικό έχουν ισχυρούς δεσμούς με τις αναδυόμενες αγορές.

Αρκετές δεικτοβαρείς αυστριακές και ελληνικές εταιρίες αντλούν σημαντικό μέρος των εσόδων τους από τις δραστηριότητές τους σε γειτονικές χώρες της κεντρικής και της νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Οι προσδοκίες των επενδυτών για αυξημένα έσοδα και κέρδη από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες αγορές του περίγυρου εξηγούν έως έναν βαθμό τα διψήφια κέρδη των μετοχών των δεικτοβαρών εταιριών τους τα τελευταία χρόνια.

Όμως, οι ομοιότητες δεν σταματούν εκεί.

Την άνοιξη του 2003 η τότε νεοεκλεγείσα συντηρητική αυστριακή κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα μειώσει τον φορολογικό συντελεστή επί των επιχειρηματικών κερδών κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες από το 2005, κάτι που έπραξε.

Έναν χρόνο αργότερα, τον Μάρτιο του 2004, η νεοεκλεγείσα ελληνική συντηρητική κυβέρνηση δεσμευόταν να μειώσει τον φορολογικό συντελεστή σταδιακά κατά το ίδιο ποσοστό μέσα στην επόμενη τριετία.

Όμως, το ταγκό των δύο χρηματιστηριακών αγορών δεν συνεχίστηκε την προηγούμενη χρονιά.

Η Σοφοκλέους έκλεισε το 2007 με κέρδη μεγαλύτερα του 16%, ανάλογα με τον χρηματιστηριακό δείκτη που χρησιμοποιεί ο καθένας, και η αγορά της Βιέννης με απώλειες μεγαλύτερες του 8,5%.

Είναι λοιπόν εύλογο να αναρωτιέται κάποιος πού οφείλεται η μεγάλη διαφορά απόδοσης ανάμεσα σε δύο αγορές οι οποίες έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά.

Η πρώτη σκέψη που έρχεται στον νου είναι η πιστωτική κρίση που έγινε πιο αισθητή στην Αυστρία, αφού γεωγραφικά και οικονομικά βρίσκεται πιο κοντά στην πηγή του προβλήματος.

Αν και η πιστωτική κρίση δεν βοήθησε τις μεγάλες αυστριακές τράπεζες, όπως η Erste Bank και η Raiffesen, δεν ήταν εκείνη που έκανε τη διαφορά.

Σε μεγάλο βαθμό οι δεικτοβαρείς αυστριακές τράπεζες και ιδιαίτερα η Erste Bank έπεσαν θύμα της ίδιας της στρατηγικής τους.

Ως γνωστόν, η Erste Bank εξαγόρασε πριν από λίγα χρόνια την BCR, τη μεγαλύτερη τράπεζα της Ρουμανίας, αντί υψηλού τιμήματος, στα πλαίσια της στρατηγικής της για επέκταση στις αναδυόμενες αγορές.

Το 30% - 35% των κερδών του αυστριακού τραπεζικού ομίλου προέρχεται σήμερα από τη Ρουμανία.

Όμως, μεγάλοι ξένοι οίκοι, όπως η Merrill Lynch, που έχουν βάλει αρκετούς πελάτες τους στη μετοχή της Erste, εκτιμούν ότι η μακροοικονομική κατάσταση στη γειτονική χώρα εγκυμονεί κινδύνους.

Ως εκ τούτου, προχώρησαν σε υποβάθμιση της επενδυτικής τους πρότασης για τη μετοχή, παρά το γεγονός ότι η τράπεζα εμφάνισε αύξηση καθαρών κερδών της τάξης του 28% το 3ο τρίμηνο κι ενώ εμμένει στην πρότερη καθοδήγηση του μάνατζμεντ για αύξηση κερδών άνω του 20% για το 2008 και άνω του 25% για το 2009.

Υπάρχουν επίσης κι άλλες δεικτοβαρείς μετοχές, όπως της πετρελαϊκής ΟΜV, που κινήθηκαν καλά, αλλά και άλλες, όπως της Austria Telekom, που υποχώρησαν το 2007, αφού τα καθαρά και λειτουργικά της κέρδη ήταν μειωμένα στο 9μηνο.

Αν λοιπόν βγαίνει ένα συμπέρασμα από την εμπειρία της Βιέννης το 2007, αυτό είναι ότι η επέκταση στις αναδυόμενες αγορές έχει μεν τα καλά της, υπάρχουν όμως και κίνδυνοι .

Η έκθεση μιας εταιρίας ή κάποιας τράπεζας σε μια αγορά την καθιστά ευάλωτη σε περιόδους αναμπουμπούλας, ή τουλάχιστον δυσκολιών. Γι’ αυτό η στρατηγική επέκτασης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τον παράγοντα της γεωγραφικής διασποράς των κινδύνων.

Αυτό είναι το μάθημα της αγοράς από τη χώρα του Μότσαρτ.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.