OTE: ”Σπάσιμο” με πολλές όψεις

Η συζήτηση για τον διαχωρισμό του τομέα υποδομών από τον τομέα υπηρεσιών του ΟΤΕ έχει ενταθεί τελευταία . Οι εναλλακτικοί πάροχοι τάσσονται υπέρ του διαχωρισμού, επικαλούμενοι τα οφέλη του ανταγωνισμού, ενώ τα στελέχη του ΟΤΕ εναντίον του. Όλοι όμως... λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.

Δημοσιεύθηκε: 24 Μαΐου 2007 - 07:59

Dr Money

Η αρμόδια επίτροπος για την κοινωνία της πληροφορίας, κ. Βίβιαν Ρέντινγκ, η οποία έθιξε πρώτη σε επίσημο επίπεδο το θέμα της ”διάσπασης” των πρώην τηλεπικοινωνιακών μονοπωλίων, μοιάζει σε κάτι με τον πρώην προπονητή μπάσκετ και νυν βουλευτή, κ. Γιάννη Ιωαννίδη.

Φωνάζει στους διαιτητές, έχοντας στον νου της τον επόμενο αγώνα.

Κοινώς, θέτει θέματα που ενοχλούν τα πρώην τηλεπικοινωνιακά μονοπώλια στην Ευρώπη, προσπαθώντας να περάσει το δικό της σε άλλα, όπως είναι η μείωση του κόστους περιαγωγής.

Η ίδια γνωρίζει πολύ καλά ότι η διάσπαση των πρώην μονοπωλίων είναι εύκολη στα λόγια αλλά δύσκολη στη πράξη.

Οι εναλλακτικοί τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι θα ήθελαν πάρα πολύ να έχουν ισότιμη πρόσβαση στο δίκτυο του ΟΤΕ, το οποίο έχει φτιαχτεί με χρήματα του ελληνικού λαού στο παρελθόν και του πολυμετοχικού ΟΤΕ την τελευταία 10ετία, πληρώνοντας ένα αντίτιμο.

Το γεγονός ότι αυτό το μοντέλο δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά αλλού εκτός από τη Βρετανία είναι ένα εμπόδιο.

Ακόμη όμως και στη Βρετανία τα αποτελέσματα δεν είναι ιδανικά, με βάση τόσο την έκθεση της Ernst & Young, που παρουσίασε προχθές ο κ. Φώτης Κόλλιας, όσο και τα λεγόμενα ανθρώπων της αγοράς τηλεπικοινωνιών της χώρας.

Και δεν μιλάμε για ”σπάσιμο” της British Telecom (ΒΤ) σε δύο εταιρίες με διαφορετικούς μετόχους, αλλά για απλό λειτουργικό διαχωρισμό των υπηρεσιών φωνής και Ίντερνετ από τις υποδομές, δηλαδή κυρίως το δίκτυο.

Θεωρητικά ο διαχωρισμός του ΟΤΕ σε δύο εταιρίες θα ενίσχυε τον ανταγωνισμό, καθώς οι νέες, αυτές παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και Ίντερνετ, δεν θα χρειαζόταν να επενδύσουν σε υποδομές, αφού θα πλήρωναν ένα αντίτιμο για να κάνουν χρήση τους.

Πρακτικά όμως ένας τέτοιος διαχωρισμός θα δημιουργούσε 3 προβλήματα.

Το πρώτο πρόβλημα θα ήταν το υπερβάλλον προσωπικό της εταιρίας υποδομών, στην οποία μέτοχοι θα μπορούσαν να είναι όλες οι εταιρίες που θα εισέφεραν το δίκτυό τους.

Ο ΟΤΕ θα ήταν ο μεγαλομέτοχος της νέας εταιρίας υποδομών και επομένως θα μετέφερε το προσωπικό του που σχετίζεται με το αντικείμενο στη νέα εταιρία.

Μερικοί πιστεύουν ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα πλεονάζοντος προσωπικού και επικαλούνται το πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου που ανέδειξε ελλείψεις τεχνικού προσωπικού. Οι πιο επίπονες αποχωρήσεις αφορούσαν σε τεχνικούς με αποτέλεσμα να προκληθούν προβλήματα στην εξυπηρέτηση των πελατών του που άπτονταν του δικτύου.

Όμως, οι υποστηριχτές της άποψης περί πλεονάζοντος προσωπικού παρατηρούν ότι αφενός δεν χρειάζεται ο ΟΤΕ να σκάβει τους δρόμους για να βάζει καλώδια οπτικών ινών, αφετέρου όλοι πλέον οι οργανισμοί επενδύουν σε ΙP (Internet protocol), δηλαδή σε λογισμικό, οπότε οι ανάγκες σε τεχνικό προσωπικό όπως τις ξέραμε δεν θα υπάρχουν στο μέλλον.

Εξ ου και το επιχείρημα περί πλεονάζοντος προσωπικού.

Το δεύτερο πρόβλημα αφορά στις μελλοντικές επενδύσεις σε υποδομές, στο πού θα πρέπει να γίνουν και πώς θα χρηματοδοτηθούν από τη νέα εταιρία. Μια ιδέα είναι να τοποθετηθεί το ποσό που θα πληρώνουν οι εταιρίες υπηρεσιών σε τέτοιο επίπεδο ώστε να χρηματοδοτούνται.

Επιπλέον, όποια εταιρία υπηρεσιών θα ήθελε να φτιάξει δίκτυο εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων για δικούς της λόγους θα έπρεπε να καταβάλει τα λεφτά που αντιστοιχούν στην εταιρία των υποδομών.

Αυτά τα δύο προβλήματα είναι σημαντικά, όμως το τρίτο είναι το μεγαλύτερο.

Καμία εισηγμένη εταιρία στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς δεν πρόκειται να ”σπαστεί” στα δύο χωρίς τη συγκατάθεση των μετόχων της. Ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί κάτι τέτοιο θα ήταν είτε να εθνικοποιηθεί είτε να γίνει κάτι τέτοιο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Είναι όμως δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι μέτοχοι του ΟΤΕ θα ψήφιζαν υπέρ του σπασίματος της εταιρίας από τη στιγμή που ευνοεί τους ανταγωνιστές του.

Επιπλέον, είναι δύσκολο να φανταστούμε τη Ρέντινγκ να ζητά κάτι τέτοιο και να το παίρνει από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ε.Ε.

Με άλλα λόγια, η ενδιαφέρουσα κατά τα άλλα συζήτηση για τη διάσπαση του ΟΤΕ σε δύο εταιρίες, υποδομών και υπηρεσιών, με διαφορετικούς μετόχους, είναι ανεδαφική γιατί... δεν λογαριάζει τους ξενοδόχους, κοινώς τους μετόχους.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.