Oι αγορές και ο τοίχος του φόβου

Ο φόβος του πληθωρισμού έκανε χθες την επανεμφάνισή του, συνεισφέροντας στην υποχώρηση της Σοφοκλέους και άλλων ευρωπαϊκών αγορών. Ωστόσο, ο φόβος κάνει μερικές φορές καλό όπως γνωρίζουν οι αναλυτές, αφού η έλλειψή του σηματοδοτεί πολλές φορές το τέλος του ανοδικού χρηματιστηριακού κύκλου.

Δημοσιεύθηκε: 22 Φεβρουαρίου 2007 - 08:00

Dr Money

Η μεγαλύτερη της αναμενομένης αύξηση του αμερικανικού πληθωρισμού, δομικού και μη, τον Ιανουάριο δοκίμασε τις αντοχές των μετοχικών αξιών χθες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και έγινε αισθητή στο Χρηματιστήριο Αθηνών.

Οι πιθανότητες όμως να αποδειχθεί ο Φεβρουάριος του 2007 αντίστοιχος του Μαΐου του 2006 που σηματοδότησε τη μεγαλύτερη διόρθωση των μετοχών από τον Μάρτιο του 2003 είναι λίγες.

Αυτή τη φορά η αναπάντεχη άνοδος του αμερικανικού πληθωρισμού ίσως πείσει το Fed να μη μειώσει το επιτόκιο παρέμβασής του.

Αντίθετα όμως από τον Μάιο του 2006 δεν δείχνει να μπορεί να οδηγήσει τους συμμετάσχοντες στις αγορές στο συμπέρασμα ότι το Fed θα προχωρήσει σε μία ή περισσότερες αυξήσεις του επιτοκίου παρέμβασης τους επόμενους μήνες.

Υπενθυμίζεται ότι οι μη αναμενόμενες μεταβολές στα επιτόκια οδηγούν τόσο σε αναπροσαρμογή των τιμών-στόχων που θέτουν οι αναλυτές για πολλές μετοχές όσο και σε μαζικές μεταφορές κεφαλαίων από τις μετοχές στα ομόλογα και άλλες επενδυτικές κατηγορίες και τούμπαλιν στα πλαίσια της ανακατανομής τους (changes in asset allocation).

Ίσως λοιπόν τελικά ο φόβος του πληθωρισμού αποδειχθεί ευεργετικός για τις μετοχές και τα ομόλογα για έναν πολύ απλό λόγο όπως έχει αποδείξει η Ιστορία.

”Προσγειώνει” τις μεγάλες προσδοκίες που υπάρχουν για τις κινητές αξίες, προστατεύοντας από τις υπερβολές και τις ”φούσκες” που έχουν το γνωστό δυσάρεστο τέλος.

Άλλωστε, δεν είναι μυστικό ότι η έλλειψη φόβου και ο υπερβολικός ενθουσιασμός των κάθε λογής ιδιωτών και αρκετών θεσμικών επενδυτών οδήγησαν, εκτός των άλλων, στη χρηματιστηριακή ”φούσκα” του 1999 στην Ελλάδα και του 2000 στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις άλλες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές αγορές από την οποία η Σοφοκλέους δεν έχει ακόμη συνέλθει.

Φυσικά, ο φόβος για έξαρση των πληθωριστικών πιέσεων θα μπορούσε να είναι πολύ πιο οδυνηρός για τις μετοχές, έστω και βραχυπρόθεσμα.

Συνοδεύεται όμως από κάτι ευχάριστο που καταπραΰνει τις επιπτώσεις του.

Πολλές εισηγμένες εταιρίες έχουν ανακοινώσει ή ανακοινώνουν κέρδη για το 2006 που είτε επιβεβαιώνουν είτε υπερβαίνουν τις συγκλίνουσες εκτιμήσεις της αγοράς και επιπλέον παρέχουν καθοδήγηση για ακόμη καλύτερες μέρες στο μέλλον.

Πάρτε για παράδειγμα τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες που προαναγγέλλουν η μία πίσω από την άλλη εντυπωσιακές αυξήσεις κερδών στα πλαίσια των 3ετών επιχειρησιακών προγραμμάτων τους.

Αν σε αυτό το σκηνικό προσθέσει κανείς την έξαρση των εξαγορών και συγχωνεύσεων, εκτιμά ακόμη περισσότερο τον ευεργετικό ρόλο του φόβου στην πορεία των αγορών, ιδίως των χρηματιστηριακών.

Aν λοιπόν τα κέρδη και οι εξαγορές και συγχωνεύσεις παίζουν τον ρόλο του γκαζιού, ο φόβος παίζει τον ρόλο του φρένου σε ένα αυτοκίνητο που τρέχει εδώ και καιρό με υψηλή ταχύτητα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.