Ένας αόρατος κίνδυνος για τις μετοχές

Oι προσδοκίες για υψηλότερα κέρδη και περισσότερες εξαγορές και συγχωνεύσεις συνεχίζουν να στηρίζουν την ανοδική κίνηση των χρηματιστηριακών αγορών. Όμως οι αγορές είναι σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία κι αν κάτι δεν πάει καλά σ’ ένα απ’ αυτά δεν θα πάει και στα άλλα. Αυτός είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζουν σήμερα οι μετοχές.

Δημοσιεύθηκε: 9 Φεβρουαρίου 2007 - 07:57

Dr Money

Η ιστορία έχει δείξει ότι η μεγάλη ευφορία είναι συνήθως προάγγελος της πτώσης στις χρηματιστηριακές αγορές, ενώ η μεγάλη απογοήτευση είναι προάγγελος ανόδου.

Έπειτα από τέσσερα περίπου χρόνια χρηματιστηριακού ράλι, η συγκλίνουσα άποψη στις αγορές θέλει τις μετοχές να κερδίζουν κι άλλο έδαφος φέτος εν μέσω θετικών προσδοκιών για υγιή αύξηση των εταιρικών κερδών και περισσότερα ντιλ. Το ίδιο ισχύει για τη Σοφοκλέους.

Όμως, ακόμη κι εκείνοι που μιλάνε για πτώση εννοούν συνήθως μια μικρής διάρκειας διόρθωση η οποία θα δώσει το απαραίτητο οξυγόνο που χρειάζονται οι αγορές για να συνεχιστεί η άνοδος των μετοχών.

Οι ”τραβηγμένες” αποτιμήσεις, οι υπεραγορασμένες μετοχές μετά το ράλι διαρκείας των τελευταίων 6 μηνών αποτελούν μερικές από τις αιτίες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη διόρθωση, σύμφωνα με τους οπαδούς της θεωρίας.

Μερικές φορές όμως η διόρθωση έρχεται από εκεί που δεν την περιμένει κανείς. Αυτό δείχνει εξάλλου η εμπειρία του περασμένου Μαΐου.

Πράγματι, οι αποτιμήσεις ήταν ”τραβηγμένες”, αν όμως δεν αναβίωναν οι φόβοι για μεγαλύτερες αυξήσεις επιτοκίων από τη FED και τα περισσότερα hedge funds δεν είχαν υπερβολική έκθεση σε μετοχές αναδυόμενων αγορών και μικρομεσαίων εταιριών στην Ευρώπη, η διόρθωση μπορεί μεν να μην αποσοβείτο, θα ήταν όμως μικρότερη σε διάρκεια και βάθος.

Τι θα μπορούσε λοιπόν να πάει λάθος σ’ αυτή τη φάση και να ανατρέψει το σκηνικό;

Αν ρωτήσει κανείς κάποιο στέλεχος private equity fund, από αυτά που πρωταγωνιστούν στις εξαγορές επιχειρήσεων μέσω μόχλευσης (δανεισμού), πιθανόν να ακούσει τη μαγική λέξη. Το ποσοστό χρεοκοπίας (default rate).

Αυτοί ξέρουν καλύτερα, καθώς δανείζονται τεράστια ποσά κάθε χρόνο στην αγορά εταιρικών ομολόγων υψηλού κινδύνου για να εξαγοράσουν εταιρίες σε ολοένα και υψηλότερες αποτιμήσεις, φορτώνοντάς τους εκ των υστέρων τα χρέη.

Οι συνθήκες δανεισμού είναι αρκετά καλές, αν όχι ιδανικές, με δεδομένο ότι τα επιτοκιακά spreads των ομολόγων υψηλού κινδύνου πάνω από τα κρατικά ομόλογα ανάλογης διάρκειας βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα με βάση τα ιστορικά δεδομένα.

Αυτό πρακτικά για έναν επενδυτή σημαίνει ότι θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να εισπράξει πίσω το αρχικό του κεφάλαιο από τη στιγμή που το επιτόκιο είναι στο 6% αντί στο 10% ή 12% όπου πιθανόν βρισκόταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Με άλλα λόγια, το ρίσκο είναι πολύ μεγαλύτερο σήμερα για τον κάτοχο αυτών των ομολόγων αλλά παρ’ όλα αυτά η ζήτηση παραμένει υψηλή.

Αν σ’ όλα αυτά προσθέσει κανείς το γεγονός ότι το ποσοστό χρεοκοπιών εταιριών βρίσκεται σήμερα σε πολύ χαμηλό επίπεδο, στο 2% ή χαμηλότερα, όταν ιστορικά κινείται μεταξύ 2% και 10%, οι πιθανότητες να χάσουν λεφτά όσοι επενδύουν σήμερα στα ομόλογα υψηλού κινδύνου είναι πολύ μεγάλες.

Αυτό όμως θα το συνειδητοποιήσουν όταν το ποσοστό χρεοκοπίας ανέβει ή/και τα spreads διευρυνθούν οπότε και θα απαιτήσουν υψηλότερα επιτόκια, βάζοντας βόμβα στα θεμέλια των μοχλευμένων εξαγορών (LBOs) και γενικότερα των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων.

Επειδή μάλιστα η αγορά των ομολόγων υψηλού κινδύνου δεν είναι τόσο βαθιά, η κατάσταση θα μπορούσε να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Όπως όμως όλοι γνωρίζουν, οι αγορές είναι σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία. Αν λοιπόν η αγορά των εταιρικών ομολόγων ταρακουνηθεί, θα ήταν οξύμωρο τα κύματα να μη φτάσουν ως τις ακτές των χρηματιστηριακών αγορών.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.