To πουλάκι… πέταξε!

Η είσοδος της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τις αρχές του νέου έτους συνιστά θετικό γεγονός για την ελληνική οικονομία και τις επιχειρήσεις. Θα μπορούσε όμως να σημαίνει πολύ περισσότερα αν ακολουθούσαμε τον άλλο δρόμο.

Δημοσιεύθηκε: 2 Ιανουαρίου 2007 - 07:57

Dr Money

Στις εκδηλώσεις που έγιναν στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας, το Βουκουρέστι, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να εορταστεί η είσοδος της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) από την 1η Ιανουαρίου του 2007 παρευρέθηκαν υπουργοί Εξωτερικών από διάφορες χώρες της Ε.Ε., σύμφωνα με όσα μετέδωσαν τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων.

Μία απ’ αυτές ήταν η Αυστρία.

Δυστυχώς, όσοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στον γεωγραφικό μας περίγυρο εδώ και πολλά χρόνια, γνωρίζουν μια πικρή (για μας) αλήθεια. Άλλοι (Ελλάδα) θέλουν να έχουν το όνομα της οικονομικής περιφερειακής υπερδύναμης και άλλοι έχουν τη χάρη (Αυστρία).

Όλα αυτά τα χρόνια που εμείς βαυκαλιζόμασταν ότι θα κάνουμε τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα των Βαλκανίων και την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή ”ελληνική ζώνη”, κάποιοι άλλοι, κυρίως οι Αυστριακοί, δούλευαν συστηματικά για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους και να κάνουν τη Βιέννη πρωτεύουσα των Βαλκανίων επί της ουσίας και όχι στα λόγια.

Όταν οι Αυστριακοί υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι επισκέπτονταν τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία δεν το έκαναν μόνο για εθιμοτυπικούς λόγους, π.χ. για να βγάλουν καμία φωτογραφία με τους ομολόγους τους, να ανταλλάξουν μερικές φράσεις αβρότητας και παίρνοντας το ύφος χιλίων καρδιναλίων να διαλαλήσουν ότι η χώρα τους υποστηρίζει την ένταξη αυτών των χωρών στην Ε.Ε.

Οι Αυστριακοί το έκαναν για έναν ακόμη πιο σημαντικό λόγο. Πήγαιναν στις συναντήσεις με συγκεκριμένη ατζέντα και απαιτούσαν από τους συνομιλητές τους για αντάλλαγμα την ικανοποίηση ορισμένων αιτημάτων που συνήθως είχαν οι επιχειρήσεις τους, ιδιωτικές ή δημόσιες. Μερικές φορές μάλιστα δεν ήταν καθόλου διπλωματικοί, όπως άλλωστε απέδειξε η υποστήριξη που παρείχαν στην Κροατία για να μπει στην Ε.Ε. όταν χρειάστηκε.

Οι Αυστριακοί έκαναν το αυτονόητο. Μόνο που αυτό δεν ήταν το ίδιο αυτονόητο για την ελληνική διπλωματία αφού, εκτός των άλλων, η τελευταία κινδύνευε να λοιδωρηθεί στο εσωτερικό για εξυπηρέτηση ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων.

Τώρα λοιπόν που η Βουλγαρία και η Ρουμανία, ιδίως η δεύτερη που έχει πληθυσμό πάνω από 20 εκατ. άτομα, μπήκαν στην Ε.Ε., οι μεθοδικοί Αυστριακοί έχουν κάθε λόγο να είναι διπλά ικανοποιημένοι. Η στήριξη που παρείχαν στις δυο βαλκανικές χώρες για είσοδο στην Ε.Ε. είχε αντίκρισμα. Θα επωφεληθούν από τις αυξημένες εμπορικές συναλλαγές, όπως κι άλλοι γείτονες, ελέγχοντας επιπλέον μεγάλες εταιρίες της Ρουμανίας.

Τι γίνεται μ’ εμάς; Ο ΟΤΕ, ο οποίος έχει για παράδειγμα πλειοψηφικό πακέτο μετοχών στη RomTelecom, τον ρουμανικό οργανισμό τηλεπικοινωνιών, αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα με τη ρυθμιστική αρχή της χώρας, παρότι το υπόλοιπο ποσοστό της RomTelecom κατέχει το κράτος και υποτίθεται έχει ιδίον συμφέρον. Η δε CosmOTE Romania δεν επιλέχθηκε τελικά για μια από τις άδειες κινητής τηλεφωνίας τρίτης γενιάς πριν από λίγο καιρό.

Όμως, ακόμη και η RomTelecom, αν ευοδωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης για πώληση του ΟΤΕ σε ξένο στρατηγικό επενδυτή, θα καταλήξει σε κάποιο σημείο στο μέλλον στα χέρια Δυτικοευρωπαϊκού τηλεπικοινωνιακού οργανισμού.

Όσο για την κατάληξη της διαδικασίας πώλησης της CEC, του ρουμανικού ταχυδρομικού ταμιευτηρίου, για το οποίο ενδιαφερόταν η Εθνική, το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Σήμερα, στη μεγαλύτερη τραπεζική αγορά χώρας της Βαλκανικής που είναι μέλος της Ε.Ε., οι ελληνικές τράπεζες έχουν συνολικά σχετικά μικρή παρουσία.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν γίνει λάθη σε επίπεδο ελληνικών επιχειρήσεων και οι μόνες που ευθύνονται είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Η BCR, η μεγαλύτερη ρουμανική τράπεζα, προσφερόταν στην Εθνική Τράπεζα για κάπου 500 εκατ. ευρώ πριν από μερικά χρόνια. Η BCR κατέληξε τελικά στα χέρια της αυστριακής Erste Bank στα τέλη του 2005 έναντι μερικών δισ. ευρώ σε μια διαδικασία δημοπρασίας στην οποία είχε συμμετάσχει η Εθνική.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Η Ελλάδα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να ζητήσει και να πάρει ορισμένα πράγματα ως αντάλλαγμα για την υποστήριξή της στο αίτημα της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας για ένταξη στην Ε.Ε. όταν έπρεπε. Όμως, δεν το έπραξε, σε αντίθεση με άλλους.

Έχοντας χάσει αυτό το διαπραγματευτικό ατού, η χώρα μας δεν μπορεί να ελπίζει σήμερα σε κάτι καλύτερο από την πίτα των κοινοτικών πόρων ύψους 32 δισ. ευρώ που εκτιμάται ότι θα εισρεύσουν στη Ρουμανία και των 11 δισ. ευρώ που θα πάνε στη Βουλγαρία μέχρι τα τέλη του 2013. Ούτε σε αυξημένη επιρροή. Η Ρουμανία και η Βουλγαρία δεν τη χρειάζονται πλέον περισσότερο απ’ ό,τι τις χρειάζεται εκείνη.

Δυστυχώς, το πουλάκι πέταξε.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.