”Δαυΐδ” εναντίον ”Γολιάθ”

H μεγάλη κεφαλαιοποίηση υποαποδίδει έναντι της μικρομεσαίας τα 6 τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Όμως, στρατηγικοί αναλυτές ξένων οίκων εκτιμούν ότι αυτή η εποχή φτάνει στο τέλος της. Είναι κάτι που δεν ενθουσιάζει αρκετούς στη Σοφοκλέους αφού οι μεγάλες ελληνικές εταιρίες ανήκουν στη μεσαία κεφαλαιοποίηση με βάση τα ευρωπαϊκά στάνταρντ. Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Δημοσιεύθηκε: 27 Οκτωβρίου 2006 - 08:00

Dr Money

Οι εταιρίες μεγάλης κεφαλαιοποίησης υπεραπόδωσαν έναντι της μεσαίας κατά 36% και της μικρής κατά 39% τα 6 τελευταία χρόνια.

Όμως, αυτό πρόκειται να αλλάξει, σύμφωνα με τον Nick Nelson, στρατηγικό αναλυτή της UBS για τις ευρωπαϊκές χρηματιστηριακές αγορές, για 3 λόγους.

Πρώτον, ο ρυθμός ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας αναμένεται να επιβραδυνθεί την επόμενη χρονιά. Αυτό άλλωστε δείχνει η υποχώρηση του εμπροσθοβαρούς δείκτη (leading indicator) του ΟΟΣΑ και κάθε φορά που αυτό συμβαίνει από τις αρχές του 1990 μέχρι σήμερα η μικρή κεφαλαιοποίηση στην Ευρώπη υποαποδίδει έναντι της μεγάλης.

Δεύτερον, οι αποτιμήσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών εταιριών βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 15 ετών με βάση το προβλεπόμενο Ρ/Ε του 2007 σε σύγκριση με τις μετοχές της μικρής κεφαλαιοποίησης.

Ακόμη και αν κανείς λάβει υπόψη του τις διαφορές των αποτιμήσεων ανά κλάδο το συμπέρασμα δεν αλλάζει σύμφωνα με τον Nelson. Οι μικρές εταιρίες έχουν υψηλότερο Ρ/Ε στους 15 από τους 22 κλάδους που εξετάστηκαν.

Ας σημειωθεί ότι σε μελέτη της Citigroup, το μεσοσταθμικό Ρ/Ε της μικρής ευρωπαϊκής κεφαλαιοποίησης με βάση το ειδικό βάρος κάθε κλάδου αποδείχθηκε μικρότερο μεν από το μη σταθμισμένο Ρ/Ε αλλά παρέμεινε υψηλότερο σε σχέση με το Ρ/Ε της μεγάλης κεφαλαιοποίησης.

Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγείται κανείς ακόμη και αν λάβει υπόψη του τις διαφοροποιήσεις του Ρ/Ε για κάθε κεφαλαιοποίηση ανά χώρα. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, το προβλεπόμενο Ρ/Ε του 2007 ήταν 12,4 για τις εταιρίες μεγάλης κεφαλαιοποίησης, 14,1 της μεσαίας κεφαλαιοποίησης και 15,4 της μικρής σύμφωνα με την UBS.

Τρίτον, ο βαθμός μόχλευσης (χρέος ως ποσοστό της αξίας επιχείρησης) των μικρών επιχειρήσεων είναι υψηλότερος σε σχέση με τις μεγάλες στην Ευρώπη. Παρ’ όλα αυτά κινείται στα χαμηλότερο επίπεδα για όλες τις κατηγοριοποιήσεις από το 2000 μέχρι σήμερα.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές εταιρίες, ανεξαρτήτως κεφαλαιοποίησης, έχουν σημαντικά περιθώρια να ”σηκώσουν” χρέος στα βιβλία τους, είτε για επαναγορά ιδίων μετοχών, είτε για επιστροφή κεφαλαίου στους μετόχους τους, είτε για να είναι εμφανείς στόχοι στο ραντάρ των private equity.

Επειδή όμως τα μεγάλα ευρωπαϊκά... ψάρια είναι... δυσκολοχώνευτα από τα private equity, τα τελευταία θα συνεχίσουν να επικεντρώνονται στα μικρότερα ψάρια. Μάλιστα τα private equity θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν απέναντί τους τα μεγάλα ψάρια που έχουν ισχυρές χρηματικές ροές και επεκτατικές φιλοδοξίες.

Υπό αυτή την έννοια, οι προσδοκίες για υπεραπόδοση της μεγάλης κεφαλαιοποίησης έναντι της μικρής θα μπορούσαν να διαψευσθούν παρά το γεγονός ότι το μέσο μέγεθος ενός ντιλ από private equity έχει αυξηθεί σημαντικά το τελευταίο 12μηνο, ανεβάζοντας την μπάρα της κεφαλαιοποίησης για τις εταιρίες-στόχους, όπως σωστά παρατηρεί ο κ. Nelson.

Αν μάλιστα οι αγορές παραμείνουν σε ανοδική τροχιά είναι πιθανό η μικρομεσαία κεφαλαιοποίηση να προσελκύσει περισσότερα επενδυτικά και κερδοσκοπικά κεφάλαια, αυξάνοντας τις πιθανότητες να υπεραποδώσει ο ”Δαυΐδ” έναντι του ”Γολιάθ” και όχι το αντίθετο.

Για τη διεθνοποιημένη Σοφοκλέους όλα αυτά είναι σημαντικά αφού ο βαθμός διαφοροποίησης με την ανεπτυγμένη Ευρώπη δεν μπορεί να είναι ίδιος όπως στο παρελθόν.

Άλλωστε πολλοί δεν ξεχνάνε ότι η μεγάλη κεφαλαιοποίηση στη χώρα μας πήγε κόντρα στο πανευρωπαϊκό ρεύμα, ξεπερνώντας κατά πολύ σε απόδοση τη μεσαία/ μικρή κεφαλαιοποίηση (δείκτης small cap της MSCI) από το 2000 μέχρι και το 2004 για να ευθυγραμμιστεί με τα ευρωπαϊκά δρώμενα από το 2005 μέχρι σήμερα.

Όμως, οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θεωρούνται μεσαίας κεφαλαιοποίησης και οι μεσαίες θεωρούνται μικρές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Επομένως αυτό που συνέβη την περίοδο 2000-2004 θα μπορούσε να ερμηνευθεί υπό όρους μεσαίας εναντίον μικρής κι όχι μεγάλης εναντίον μεσαίας/ μικρής κεφαλαιοποίησης.

Είτε όμως το βλέπει κανείς από την μια σκοπιά είτε από την άλλη, το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Η μικρή (ουσιαστικά μεσαία για τα ελληνικά δεδομένα) κεφαλαιοποίηση έχει σημαντικά περιθώρια υπεραπόδοσης έναντι της μεγάλης (ουσιαστικά μεσαία για τα ευρωπαϊκά δεδομένα) στη χώρα μας αν θέλει να πλησιάσει τα μέσα ευρωπαϊκά νούμερα της περιόδου 2000-2006, παρά το γεγονός ότι είναι πιο ακριβά αποτιμημένη.

Θα χρειαστεί όμως δύο συμμάχους για να τα καταφέρει: Τη διατήρηση της ανοδικής τάσης στις ευρωπαϊκές αγορές και τη διάχυση του ενδιαφέροντος των ξένων funds προς τις εταιρίες της μικρής και της μεσαίας κεφαλαιοποίησης που είναι συνάρτηση των οικονομικών αποτελεσμάτων τους και του μάρκετινγκ.

Αν όμως οι Nelson και Company αποδειχθεί ότι έχουν δίκιο στις προβλέψεις τους για επικράτηση του Ευρωπαίου ”Γολιάθ” έναντι του Ευρωπαίου ”Δαυΐδ”, η περίοδος ευφορίας για τους Έλληνες ”Δαυΐδ” θα αποδειχθεί πιθανόν μικρότερη σε διάρκεια.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.