Oι ”χρυσές” πενταετίες των αγορών

Η τελευταία 25ετία χαρακτηρίστηκε από δύο ”χρυσές” πενταετίες -Αύγουστος 1982 με Αύγουστο 1987 και Μάρτιος 1995 με Μάρτιο 2000- για τις αγορές ομολόγων και μετοχών. Η περίοδος που διανύουμε από τον Μάρτιο του 2003 μέχρι σήμερα έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με τις δύο προηγούμενες. Θα μπορούσε να αποδειχθεί η τρίτη ”χρυσή” πενταετία;

Δημοσιεύθηκε: 23 Αυγούστου 2006 - 07:59

Dr Money

Η παγκόσμια επενδυτική κοινότητα έζησε δύο ”χρυσές” πενταετίες που δύσκολα μπορεί να λησμονήσει, σύμφωνα με τον δείκτη παγκόσμιου πλούτου της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse. Ο δείκτης πλούτου, στον οποίο οι μετοχές έχουν ειδικό βάρος 65% και τα ομόλογα 35%, υπερδιπλασιάστηκε τις δύο πενταετίες, καθώς οι μετοχές και τα ομόλογα πρόσφεραν πολύ υψηλότερες ετήσιες αποδόσεις (άνω του 10%) σε σχέση με τα ρευστά διαθέσιμα.

H πρώτη περίοδος ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1982 και τελείωσε τον Αύγουστο του 1987, λίγους μήνες πριν από το ”κραχ” του Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς. Ήταν η περίοδος των οικονομικών της προσφοράς στις ΗΠΑ υπό τον πρόεδρο τον Ρόναλντ Ρίγκαν, με τα υψηλά πραγματικά επιτόκια, τις μειώσεις φόρων και την απελευθέρωση των αγορών. Οι ισχυροί ρυθμοί ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας και η υποχώρηση του πληθωρισμού τη σημάδεψαν.

Η δεύτερη πενταετία ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1995 και έληξε τον Μάρτιο του 2000 όταν ”έσκασε” η χρηματιστηριακή ”φούσκα” των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας. Ήταν μια περίοδος που χαρακτηρίστηκε από την εξάπλωση και την ευρεία χρήση της τεχνολογίας και την παγκοσμιοποίηση. Η μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας συνέβαλε στη ταχεία ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας και τη μείωση του πληθωρισμού.

Στην Ελλάδα ”ζήσαμε” περισσότερο τη δεύτερη και λιγότερο την πρώτη πενταετία, αφού οι εγχώριες αγορές μετοχών και ομολόγων ήταν στα σπάργανα, για να μην πούμε ανύπαρκτες, τη δεκαετία του 1980.

Τι κοινό έχουν οι δύο ”χρυσές” πενταετίες της δεκαετίας του 1980 και του 1990 με την περίοδο που διανύουμε από τον Μάρτιο του 2003 και μετά;

Αρκετά, απαντούν οι υπεύθυνοι στρατηγικής της ελβετικής επενδυτικής τράπεζας. Σύμφωνα με τους δικούς τους υπολογισμούς, ο δείκτης παγκόσμιου πλούτου της Credit Suisse κερδίζει συνολικά 60%, όσο δηλαδή είχε ανεβεί τα πρώτα 3 χρόνια και 5 μήνες στις δύο ”χρυσές” πενταετίες.

Τον Αύγουστο του 1982 οι μετοχές και τα ομόλογα ήταν φθηνά και δεν υπήρχε διάθεση από τους επενδυτές να αναλάβουν επιπλέον ρίσκο. Το ίδιο σκηνικό επικρατούσε τον Μάρτιο του 1995. Η διάθεση των επενδυτών να αναλάβουν ρίσκο είχε πέσει σε τόσο χαμηλά επίπεδα που είναι συμβατά με πανικό.

Οι αποτιμήσεις των μετοχών και των ομολόγων δεν ήταν τόσο φθηνές στα τέλη του 2002 και στις αρχές του 2003. Όμως, οι μετοχές και τα εταιρικά ομόλογα ήταν φθηνότερα σε σύγκριση με τα κρατικά ομόλογα και οι επενδυτές απρόθυμοι να αγοράσουν κινητές αξίες υψηλού κινδύνου όσο ποτέ στο παρελθόν.

Επιπλέον, μια ματιά στην πορεία του δείκτη παγκόσμιου πλούτου της Credit Suisse δείχνει ότι δεν είναι ανοδικά γραμμική. Οι αναταράξεις στις αγορές μετοχών και ομολόγων δεν έλειψαν ούτε την πρώτη ”χρυσή” πενταετία ούτε -πολύ περισσότερο- τη δεύτερη, που σημαδεύτηκε από την κρίση στη Ρωσία και το hedge fund LTCM το 1998.

Ίσως είναι συμπτωματικό, όμως η πρόσφατη διόρθωση των χρηματιστηριακών αγορών το δίμηνο Μαΐου - Ιουνίου συνέβη 3 χρόνια και 2 μήνες μετά τον Μάρτιο του 2003, που μπορεί να θεωρηθεί απαρχή του τωρινού ανοδικού κύκλου. Όσο δηλαδή πήρε για να εκδηλωθεί η ασιατική κρίση κατά τη διάρκεια της ”χρυσής” πενταετίας του 1990.

Ωστόσο, η πρόσφατη διόρθωση δεν ήταν τόσο ”βαθιά” και μεγάλη σε διάρκεια όσο η ασιατική κρίση στα τέλη του 1997, ενώ τα γεωπολιτικά ρίσκα (κυρίως το Ιράν) είναι πολύ πιο έντονα σήμερα σε σχέση με τότε.

Η ιστορία των ”χρυσών” πενταετιών του παρελθόντος διδάσκει επίσης ότι λήγουν ξαφνικά και με ”μπαμ”. Το ”κραχ” του Οκτωβρίου του 1987 και του Μαρτίου του 2000 το πιστοποιεί.

Για τους υπεύθυνους στρατηγικής του ελβετικού οίκου η μείωση των αποδόσεων των ομολόγων και η υποχώρηση των τιμών των εμπορευμάτων θεωρούνται απαραίτητες προϋποθέσεις για να επεκταθεί η τωρινή περίοδος ευδαιμονίας για άλλους 16 με 18 μήνες.

Πιθανόν να έχουν δίκιο. Έχουν πάντως σύμμαχο ένα ακόμη κομμάτι της ιστορίας. Η αμερικανική χρηματιστηριακή αγορά χρειάζεται γύρω στα 7 με 8 χρόνια ύστερα από μια μεγάλη καθοδική αγορά για να ανακτήσει σε πραγματικούς όρους τις απώλειες που είχαν προκληθεί.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.