Oι δυο όψεις του τραπεζικού ”πολέμου”

Υποβάλλοντας την δημόσια πρόταση για την Εμπορική, η Τράπεζα Κύπρου πυροδότησε ένα ”πόλεμο” που η ίδια πιθανότατα θα χάσει μαζί με την αυτονομία της. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο ”πόλεμο” που μπορεί να έχει κι άλλες παράπλευρες απώλειες αλλά και οφέλη.

Δημοσιεύθηκε: 22 Ιουνίου 2006 - 10:38

Dr Money

Η Διοίκηση της Τράπεζας Κύπρου θα περίμενε ίσως ότι σήμερα θα απαντούσε μόνο σε ερωτήσεις για την δημόσια προσφορά που θα υποβάλλει για την απόκτηση του 100% της Εμπορικής.

Εκτός όμως από αυτές θα πρέπει να απαντήσει σε ερωτήσεις για το μέλλον της ίδιας της τράπεζας αφού είναι ηλίου φαεινότερο ότι ενδιαφέρει την Τράπεζα Πειραιώς.

Είναι σαφές ότι η κίνηση της Τράπεζας Κύπρου, όσο κι αν οι επικεφαλείς της δεν θελήσουν να το παραδεχθούν, υπαγορεύεται τόσο από την ανάγκη μεγέθυνσης της τράπεζας όσο και από την δημιουργία μιας γραμμής άμυνας απέναντι στην Πειραιώς.

Σε πρώτη τουλάχιστον φάση γιατί σε μια δεύτερη φάση η Διοίκηση της Κύπρου μπορεί να ενδώσει στο φλέρτ της Πειραιώς, θέλοντας και μη, κατόπιν πιο ώριμης σκέψης.

Aσφαλώς η Κύπρου έχει κάθε δικαίωμα να υποβάλλει δημόσια προσφορά για την Εμπορική. Το γεγονός ότι είναι μικρότερη τράπεζα δεν της στερεί το δικαίωμα σε μια τέτοια διαδικασία. Αλλωστε, η Royal Bank of Scotland (RBS) ήταν αρκετά μικρότερη της NatWest όταν την εξαγόρασε, τηρουμένων ασφαλώς των αναλογιών για το μάνατζμεντ της RBS και της Κύπρου.

Όμως, η δημόσια πρόταση της Τράπεζας Κύπρου για την Εμπορική, η οποία πιθανότατα θα συνοδευτεί από τα θετικά σχόλια ξένου η ξένων επενδυτικών οίκων και ίσως ανάλογη τοποθέτηση από ξένο η ξένα θεσμικά χαρτοφυλάκια που είναι μέτοχοι τόσο της Κύπρου όσο και της Εμπορικής, αποτελεί την θρυαλλίδα ενός ”πολέμου”.

Πρόκειται για ένα ιδιότυπο ”πόλεμο” στον οποίο δεν μπορούν να μην συμμετάσχουν ελληνικές τράπεζες από την στιγμή που η εξαγορά της Εμπορικής από την Κύπρου θα δημιουργούσε μια τράπεζα ανάλογου μεγέθους με την Alpha Bank η την Eurobank EFG.

Μάλιστα, η κατάσταση θα ήταν ακόμη χειρότερη για τις άλλες τράπεζες αν η Εμπορική κατέληγε στα χέρια του διδύμου Κύπρου-Πειραιώς.

Αυτό το σκηνικό όμως αυξάνει τις πιθανότητες για υποβολή υψηλών προσφορών που αρκετοί ξένοι θεσμικοί θα θεωρήσουν εξωπραγματικές, δημιουργώντας ερωτηματικά για την αξιοπιστία του μάνατζμεντ των ελληνικών τραπεζών.

Εξυπακούεται ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα υπήρχαν μαζικές πωλήσεις μετοχών, όχι μόνο της τράπεζας που θα κατέθετε την υψηλότερη προσφορά αλλά και σε μικρότερο βαθμό των υπολοίπων τραπεζών αφού υπάρχει αλληλοσυσχέτιση, επηρεάζοντας αρνητικά το Χρηματιστήριο Αθηνών.

Από την άλλη πλευρά όμως, κάποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι αν τα τιμήματα για την Εμπορική κρατηθούν σε ρεαλιστικά επίπεδα, οι τραπεζικές μετοχές και γενικότερα το Χ.Α. μπορεί να βγούν ωφελημένες αφου συνήθως οι εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων λειτουργούν συνήθως υποστηρικτικά για τον τραπεζικό κλάδο και το Χρηματιστήριο.

Αυτές είναι οι δύο όψεις του τραπεζικού ”πολέμου” που μάλλον πυροδότησε η δημόσια προσφορά της Τράπεζας Κύπρου για την Εμπορική.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.