Πολλαπλασιαστές κερδών και στρατηγικές εξαγορές

Η εξαγορά της τουρκικής τράπεζας Deniz Bank από τη βελγογαλλική τράπεζα Dexia προκάλεσε, όπως ήταν αναπόφευκτο, συγκρίσεις με το αντίστοιχο ντιλ της Εθνικής με τη Finansbank. Πόσο όμως αυτές οι συγκρίσεις αριθμοδεικτών λαμβάνουν υπόψη τις μελλοντικές συνέργειες και τα κόστη;

Δημοσιεύθηκε: 1 Ιουνίου 2006 - 08:13

Dr Money

Πολλαπλασιαστές κερδών και στρατηγικές εξαγορές

Η ανακοίνωση της εξαγοράς του 75% της τουρκικής τράπεζας Deniz Bank από τη βελγογαλλική Dexia προκάλεσε εντύπωση στο ευρύ επενδυτικό κοινό για δύο λόγους.

Πρώτον, γιατί έγινε σε μία περίοδο που οι τουρκικές αγορές και η λίρα βρίσκονται υπό πίεση. Δεύτερον, γιατί η βελγική πλευρά φαίνεται να πλήρωσε συγκριτικά υψηλότερο τίμημα σε σχέση με αυτό που συμφώνησε να πληρώσει η Εθνική για τη Finansbank με βάση τις εκτιμήσεις για τους πολλαπλασιαστές (τιμή προς κέρδη ανά μετοχή, τιμή προς λογιστική αξία κ.τ.λ.) το 2006.

Υπενθυμίζεται ότι ο λόγος τιμής προς λογιστική αξία (Ρ/ΒV) εκτιμάται στις 3,4 φορές για την Deniz Bank το 2006 έναντι 3,6 φορών για τη Finansbank το 2005 και 2,5 φορών που είναι η εκτίμηση για φέτος, με βάση τα λεγόμενα του προέδρου της Εθνικής Τράπεζας.

H Deniz Bank εμφανίζεται επίσης να υστερεί έναντι της Finansbank στην αποδοτικότητα ιδίων κεφαλαίων για το 2005.

Όλα αυτά είναι χρήσιμα, αφού παρέχουν την ευκαιρία στο μέσο επενδυτή να βγάλει κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Αν μάλιστα γνώριζε ότι η Deniz Bank χρειάζεται αναδιάρθρωση που κοστίζει σε χρόνο και χρήμα, σε αντίθεση με τη Finansbank, θα μπορούσε να αξιολογήσει ακόμη καλύτερα τα δύο ντιλ.

Υπάρχει όμως ένα θέμα: ο χρονικός ορίζοντας ενός ιδιώτη ή θεσμικού επενδυτή είναι πολύ βραχύτερος από τον επενδυτικό ορίζοντα μιας στρατηγικής εξαγοράς.

Η σύγκριση του λόγου τιμής προς λογιστική αξία ή του Ρ/Ε για το 2006 και το 2007 μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη για ένα θεσμικό επενδυτή που έχει επενδυτικό ορίζοντα δύο ετών.

Όμως, η ίδια σύγκριση δεν είναι το ίδιο χρήσιμη σε ένα στρατηγικό επενδυτή που έχει ορίζοντα 20ετίας και πλέον.

Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που πολλές επιχειρήσεις αποδέχονται τη μείωση των κερδών ή τις ζημίες στα επιχειρησιακά πλάνα που καταρτίζουν για τις εταιρείες που εξαγοράζουν τα πρώτα χρόνια, αποβλέποντας στο ”γύρισμά” τους σε σταθερά ανοδικούς ρυθμούς κερδοφορίας τα επόμενα.

Αν ο επενδυτικός τους ορίζοντας ήταν ανάλογος με εκείνον των θεσμικών επενδυτών, ίσως να μην έμπαιναν στον κόπο να εξαγοράσουν κάποια άλλη εταιρία, όπως π.χ. έκανε η Societe Generale με τη Γενική Τράπεζα.

”Αν μπορούσε να μου πεί κάποιος με βεβαιότητα ποιο θα είναι το Ρ/Ε και το Ρ/ΒV της Finansbank τo 2015, τότε θα μπορούσα να του απαντήσω σήμερα αν είναι καλό ή όχι το ντιλ”, παρατηρούσε με νόημα στέλεχος επενδυτικής τραπεζικής.

Όμως, κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα το ύψος των συνεργειών που θα προκύψουν από μία εξαγορά μελλοντικά, τα πιθανά κρυμμένα ή μη κόστη και τις συνθήκες που θα επικρατούν τα επόμενα χρόνια στις αγορές που δραστηριοποιείται η εταιρία, καθώς και άλλα πολλά για να αξιολογήσει ένα στρατηγικό ντιλ.

Πάντοτε, στόχος των εξαγορών και συγχωνεύσεων, ασχέτως αν δεν το επιτυγχάνουν πολλές φορές, είναι το 1+1 να αποδώσει περισσότερο από 2. Οι συνέργειες, το καλό μάνατζμεντ και γενικότερα το ανθρώπινο δυναμικό κάνουν συνήθως τη διαφορά.

Όμως, όλα αυτά φαίνονται πολλές φορές σε βάθος χρόνου και δεν ”πιάνονται” από τους αριθμοδείκτες που βασίζονται στις προβλέψεις για τα επόμενα δυο χρόνια. Θα ήταν καλό, λοιπόν, να μην κρίνουμε μια ”στρατηγική” επένδυση με βάση τους κανόνες ενός θεσμικού επενδυτή.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.