Ο Γιάννης Μόσχος θυμάται τις άσχημες μέρες. Μια οικονομία σε ερείπια, επιχειρηματικές σχέσεις διαλυμένες, η χώρα του να γίνεται το επίκεντρο για αστεία και ανέκδοτα.
Αυτή ήταν η Ελλάδα του 2012, την ίδια χρονιά που ο Μόσχος και ο αδελφός του ίδρυσαν την οικογενειακή επιχείρηση ελαιολάδου. Τώρα, έχοντας δημιουργήσει την εταιρεία, θέλει να γίνει μέρος του μέλλοντος της Ευρώπης -να παράγει ποιοτικά προϊόντα και να το κάνει με καθαρή ενέργεια, εξοικονομώντας χρήματα και βοηθώντας ταυτόχρονα τις υψηλές κλιματικές φιλοδοξίες της ηπείρου.
Οπως σημειώνει το Bloomberg, παρόμοιες ανακατατάξεις των ιστοριών συμβαίνουν σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη, καθώς η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, που κάποτε θεωρούνταν οικονομικές περιπτώσεις, αρχίζουν να καμαρώνουν λίγο μετά από χρόνια σκληρής κρίσης και βαθιάς ύφεσης.
Ωστόσο, τα σημάδια της οικονομικής ύφεσης παραμένουν -ιδιαίτερα στην αγορά εργασίας- και η ανοικοδόμηση της φήμης συνεχίζεται. Η περίοδος της κρίσης ενσωμάτωσε την άποψη ότι η Νότια Ευρώπη είναι ανεύθυνη, τεμπέλικη, μη παραγωγική, προσκολλημένη στο νόμισμα του ευρώ μόνο χάρη στις ελεημοσύνες των πλουσιότερων βορειοευρωπαϊκών χωρών.
Οπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, αυτή η προοπτική έφερε ένα βαθύ σχίσμα αμφιβολιών, καχυποψίας και ανταγωνισμού. Από την Αθήνα μέχρι τη Μαδρίτη και τη Λισαβόνα, η σκληρή δουλειά συνεχίζεται για να αλλάξει αυτό.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει τώρα. Για τις κυβερνήσεις, καθώς και για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, η ελπίδα είναι ότι ο νέος δυναμισμός δεν θα αποδειχθεί μια αναλαμπή.
Κάποια από αυτά οφείλονται στον τουρισμό και στην αύξηση των επισκεπτών μετά την πανδημία, αλλά δεν είναι ο μόνος παράγοντας. Μια πολυετής πολιτική εξυγίανσης έχει επίσης θέσει αυτές τις οικονομίες σε πιο στέρεες βάσεις.