Καζάνι που βράζει είναι πλέον η ευρωζώνη, η οποία για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία εμφανίζεται τόσο έντονα διαιρεμένη και έτοιμη να αμφισβητήσει στρατηγικές πολιτικές του Βερολίνου. Στον ευρωπαϊκό Νότο, οι πολιτικοί ηγέτες βρίσκονται υπό έντονη πολιτική πίεση. Σίγουρα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι για τους ηγέτες της Ιταλίας και της Γαλλίας, οι οποίοι έχουν σε εκκρεμότητα στην Ε.Ε. τους προϋπολογισμούς του 2015, ενώ ταυτόχρονα καλούνται να αντιμετωπίσουν στο εσωτερικό τους πολλά προβλήματα που απαιτούν ευέλικτους χειρισμούς.
Ο κ. Ρέντσι χρειάζεται την υποστήριξη του κόμματός του -και φυσικά της αριστερής αντιπολίτευσης- για να εκλέξει τον νέο πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας. Ο κ. Ολάντ έχει να αντιμετωπίσει τη Μαρίν Λεπέν, η οποία ήδη συσπειρώνει νέο ακροατήριο αξιοποιώντας το κύμα δυσαρέσκειας από τα πρόσφατα γεγονότα με τους ισλαμιστές τρομοκράτες.
Ενώ μέχρι πριν από λίγο καιρό όλα έδειχναν ότι τελικά η Ρώμη και το Βερολίνο είχαν καταφέρει να συνεννοηθούν, η παραίτηση Ναπολιτάνο μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπές. Για τον πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, η προεδρική εκλογή αποκτά χαρακτήρα δοκιμασίας, από την οποία πρόκειται να κριθεί το μέλλον της κυβέρνησης και του μεταρρυθμιστικού της έργου (το οποίο φυσικά παγώνει μέχρι η Ιταλία να καταλήξει στο διάδοχο του Ναπολιτάνο).
Ο Ρέντσι θέλει στην προεδρία έναν πολιτικό που θα στηρίζει τη μεταρρυθμιστική του ατζέντα και θα μπορεί να συμφωνήσει μαζί του ως προς το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών (ως χαρτί πολιτικής πίεσης), εάν υπάρξει σχετική ανάγκη (πριν από το 2018). Πάντως από μόνη της η διαδικασία εκλογής κρύβει κινδύνους και ενδεχομένως να απαιτεί συμβιβασμούς από την πλευρά του Ιταλού πρωθυπουργού.
Ως γνωστόν, ο Ιταλός πρόεδρος εκλέγεται με μυστική ψηφοφορία από ένα σώμα 1.009 εκλεκτόρων. Σε αυτό συμμετέχουν στο σύνολό τους οι βουλευτές και οι γερουσιαστές, καθώς και περίπου 50 παράγοντες της περιφέρειας-Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για να υπάρξει πρόεδρος απαιτείται πλειοψηφία των 2/3 στους πρώτους τρεις γύρους ψηφοφορίας και απλή πλειοψηφία από τον τέταρτο γύρο και μετά.
Στη Γαλλία, ο πρόεδρος Ολάντ μπορεί να έχει δει τη δημοφιλία του να βελτιώνεται λόγω των πρόσφατων τρομοκρατικών επιθέσεων, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι αυτή η τάση δεν θα ανατραπεί στην περίπτωση που ξεκινήσει η δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών, όπως έχει υποσχεθεί στις Βρυξέλλες. Μόλις χθες άλλωστε, η ΕΕ ζήτησε από το Παρίσι να ανακτήσει επιδοτήσεις ύψους 1,1 δισ. ευρώ στους αγρότες.
Ενδεικτικές είναι οι αντιδράσεις Γάλλων πολιτικών στις υποδείξεις που έκανε η κυρία Μέρκελ στις αρχές Δεκεμβρίου, για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στη Γαλλία. Για τον σημαντικότερο αντίπαλό του, την κυρία Λεπέν, ο συνδυασμός της ισλαμοφοβίας με περικοπές στις δημόσιες δαπάνες ουσιαστικά θα είναι η δικαίωση των θέσεών της για το ευρώ.
Πηγή: Premium.paratiritis.gr