Γιατί μειώνονται τα σενάρια Grexit

H ευρωζώνη κάνει ένα βήμα πίσω από το χείλος της αβύσσου. Μετά από πολλές εβδομάδες με δημοσιεύματα ότι οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να δεχτούν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, οι πιο ψύχραιμες απόψεις αρχίζουν να επικρατούν – όπως έδειξε και η δραστική μείωση στα yields των ομολόγων της χώρας. Η όλη υπόθεση πάντως, είναι μια υπενθύμιση ότι, μολονότι ο ευρωπαϊκός νόμος θεωρεί το ευρώ «μη αναστρέψιμο», οι επενδυτές δεν είναι τόσο σίγουροι, γράφει ο Mark Gilbert στο Bloomberg.

Οι πιο συμβιβαστικές δηλώσεις που έχει κάνει το τελευταίο διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας, πιθανός νικητής των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, βοηθούν ώστε να επικρατήσει καλύτερα ο ορθολογισμός. Πρόσφατα, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύθηκε να τηρήσει τη συμμετοχή της χώρας στο ευρώ καθώς και τις δανειακές υποχρεώσεις της.

Τα σχόλια Γερμανών αξιωματούχων επίσης βοήθησαν ώστε να ηρεμήσουν τα νεύρα των επενδυτών. Ο Volker Kauder, εκπρόσωπος των Χριστιανοδημοκρατών της Γερμανίδας καγκελαρίου, χαρακτήρισε στο περιοδικό Focus ανοησίες τα περί εξόδου. Όσο λιγότερο θέλουν οι Γερμανοί τη διάλυση του ευρώ, τόσο το καλύτερο.

Η υπόλοιπη ευρωζώνη έχει σήμερα μικρότερο χρηματοπιστωτικό άνοιγμα στην Ελλάδα απ' όσο είχε στην προηγούμενη μεγάλη κρίση του 2009, αλλά και πάλι μια έξοδος της χώρας από το ευρώ θα ήταν καταστροφή για το έργο του ενιαίου νομίσματος.

Κι αυτό γιατί, αν μια χώρα φύγει και αποδείξει ότι η συμμετοχή στο ευρώ δεν είναι απαράβατη, οι traders δεν θα μπορέσουν να αντισταθούν στον πειρασμό να στοχεύσουν στα πιο αδύναμα μέλη της ευρωζώνης, σορτάροντας τα ομόλογά τους και στέλνοντας τα επιτόκιά τους στα ύψη. Μια επιστροφή της δραχμής στην Ελλάδα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση την επιστροφή του εσκούδο, της πεσέτας ή της λιρέτας, αλλά αυτό δεν πρόκειται να αποτρέψει ένα hedge fund που οσμίζεται κέρδη, ό,τι κι αν λέει η λογική, η οικονομία ή η πολιτική.

Επιπλέον, μολονότι το ελληνικό κόστος δανεισμού μειώνεται σήμερα μετά την εκτίναξη της περασμένης εβδομάδας, το τραπεζικό σύστημα παραμένει ευάλωτο σε τυχόν μαζικές αναλήψεις. Οι καταθέσεις, που βούλιαξαν στην αρχή της κρίσης και δεν έχουν αποκατασταθεί ακόμη πλήρως, μειώθηκαν τον Δεκέμβριο κατά 3 δισ. ευρώ επιπλέον.

Η κεντρική τράπεζα διαβεβαίωσε ότι οι εκροές καταθέσεων είναι «υπό απόλυτο έλεγχο,» αλλά τα επίπεδα αναλήψεων του 2009 δείχνουν ότι το χρήμα φεύγει πολύ γρήγορα, όταν δεχτεί απειλή.

Για να συμφιλιωθούν οι ηγέτες της Ε.Ε. και η νέα ελληνική κυβέρνηση, θα πρέπει και οι δύο πλευρές να κάνουν πίσω. Ο Τσίπρας αξιοποιεί την κόπωση με τη λιτότητα στην Ελλάδα για να πετύχει τον πολιτικό σκοπό του, και είναι κατανοητό, αλλά δεν πρέπει να δίνει υποσχέσεις που δεν μπορεί να τηρήσει.

Η Ε.Ε. από την πλευρά της πρέπει να αναγνωρίσει ότι χρειάζονται παραπάνω προσπάθειες για να τονωθεί η ανάπτυξη και η απασχόληση – και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Παραδόξως, οι ελληνικές εκλογές μπορεί να κάνουν εν τέλει «χάρη» στο ευρώ, ξεκουνώντας τη Γερμανία από τη δημοσιονομική αδιαλλαξία της κι έτσι φέρνοντας πιο φιλικές στην ανάπτυξη στρατηγικές, ώστε να βοηθηθεί και η όλο και πιο χαλαρή νομισματική στάση της ΕΚΤ.