Περίπου αναμενόμενες οι πιέσεις που σημειώθηκαν στον τίτλο της Εθνικής Τράπεζας πριν από την αποκοπή του δικαιώματος στην ΑΜΚ και το μετατρέψιμο ομολογιακό, καθώς οι ΑΜΚ προκαλούν "αλλεργία" στους βραχυπρόθεσμους παίκτες.

Ωστόσο, η στατιστική από τις προηγούμενες αυξήσεις κεφαλαίου της Εθνικής είναι πολλά υποσχόμενη για όσους τοποθετήθηκαν στα "χαμηλά", καθώς παραδοσιακά ο τίτλος προσεγγίζει προηγούμενες κορυφές, καταγράφοντας υπεραξία 25% σε διάστημα έξι μηνών.

Αναλυτικότερα, πέρα από τα όποια ερωτήματα μπορεί να προκάλεσε η απόφαση της διοίκησης του ομίλου να προχωρήσει στην ενίσχυση της κεφαλαιακής επάρκειας κατά 2,8 δισ. ευρώ, κυρίως οι βραχυπρόθεσμοι παίκτες αποφεύγουν κατά κανόνα τις αυξήσεις κεφαλαίου.

Για τα δεδομένα των αγορών και της κατάστασης που σέρνεται στο X.A., το μέγεθος και μόνο της (συνδυαστικής) ενίσχυσης του ομίλου προκαλεί... έμφραγμα. Πόσο μάλλον που το τελευταίο τρίμηνο ο μέσος ημερήσιος τζίρος δεν ξεπερνά τα 100 εκατ., ενώ η κεφαλαιοποίηση του Χ.Α. περιορίζεται στα 61,6 δισ., δηλαδή πολύ κοντά στα χαμηλά δεκαετίας.

Αυτό δικαιολογεί την αθρόα προσφορά μετοχών, που μόνο στο τριήμερο 7 - 9/9 προσέγγισε τα 15 εκατ. τίτλους (αξίας περίπου 145 εκατ. ευρώ), δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ σχεδόν το 4% των εισηγμένων μετοχών του ομίλου.

Κύκλοι της Εθνικής εκτιμούν πως πρόκειται για προσφορά κυρίως βραχυπρόθεσμων διαχειριστών και ορισμένων ξένων χαρτοφυλακίων, που ούτως ή άλλως βρίσκονταν σε διαδικασία μείωσης της μετοχικής θέσης τους. Η προοπτική να εγκλωβιστούν σε μία μη επιθυμητή γι’ αυτούς διαδικασία αύξησης επέτεινε τις ρευστοποιήσεις τους.

"Για γενναίους"

Ωστόσο, όπως σημειώνεται (σχόλιο του κ. N. Paisner στο Reuters), το εγχείρημα της αύξησης "...είναι ένα εύλογο σημείο έναρξης των επανακεφαλαιοποιήσεων". Για τους ξένους (κυρίως για τη Citigroup), "...η Εθνική παραμένει μετοχή για γενναίους επενδυτές. Κι αυτό γιατί, αν η κυβέρνηση τελικά προχωρήσει σε αναδιοργάνωση χρέους, η τράπεζα θα υποστεί μεγάλο πλήγμα στο χαρτοφυλάκιο των 20 δισ. με τα κρατικά ομόλογα".

Βέβαια, υπάρχουν ξένοι οίκοι που περιμένουν καλύτερη συνέχεια για την Εθνική. Ενδεικτική η θέση της Merrill Lynch, που μειώνει την τιμή-στόχο στα 15 ευρώ, την κρατά όμως κοντά στην προηγούμενη των 16 ευρώ, ενώ η Goldman Sachs αναβαθμίζει τη σύσταση σε "ουδέτερη" από "πώλησης". Υπάρχουν ωστόσο και οι επιφυλακτικοί, που ακόμη και στα τρέχοντα επίπεδα κρατούν μικρό καλάθι, όπως για παράδειγμα η Deutsche Bank, η οποία χαμήλωσε βίαια την τιμή-στόχο στα 11,8 από τα 21,8 ευρώ.

Το ιστορικό προηγούμενο

Εκτός όμως από τη συγκυρία, υπάρχει και η... στατιστική, που δείχνει απώλειες της τάξης του 20% έως 32% στη διάρκεια των δύο προηγούμενων αυξήσεων κεφαλαίου.

Τον Ιούλιο του 2006 η τότε διοίκηση Αράπογλου είχε προχωρήσει στη ζήτηση 3 δισ. ευρώ για να συγκεντρώσει περί τα 4,8 δισ., καθώς η σχετική διαδικασία υπερκαλύφθηκε 1,5 φορά. Το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων (περί τα 2,5 δισ. ευρώ) είχε χρηματοδοτήσει την εξαγορά του πλειοψηφικού ποσοστού της Finansbank, μερίδιο που αυξήθηκε σταδιακά το ίδιο έτος.

Όμως και τότε, με την αγορά σε καλύτερες εποχές και την τιμή της μετοχής της Εθνικής στα 34,5 ευρώ (στις 10/4/06), ακολούθησε θεαματική υποχώρηση έως τα χαμηλά των 22,8 ευρώ (στις 5/6), δηλαδή σε διάστημα τριών μηνών σημειώθηκαν απώλειες 34%. Με δεδομένο το αυξημένο βάρος στάθμισης της ΕΤΕ στη διαμόρφωση των βασικών δεικτών (Γενικού, FTSE/ASE-20 και τραπεζικού), η έκταση της διόρθωσης ήταν ανάλογη με αυτήν του τραπεζικού τίτλου.

Σε βάθος δεκαετίας τα στοιχεία δείχνουν πως ο επενδυτής που τοποθετείται προς τα χαμηλά της διόρθωσης μετά την αύξηση κεφαλαίου κατά κανόνα βγαίνει κερδισμένος. Σταδιακά, η τιμή της μετοχής προσεγγίζει προηγούμενες κορυφές, αποφέροντας υπεραξίες έως 25% σε διάστημα έξι μηνών.

Χρηματιστηριακοί παράγοντες θεωρούν επίσης καθοριστικό το γεγονός πως ο όμιλος προχώρησε σε άλλη μία αύξηση κεφαλαίου πέρυσι, αντλώντας περί το 1,25 δισ. ευρώ. Σημειωτέον ότι την κίνηση της ΕΤΕ είχε ακολουθήσει η Alpha Bank, η οποία ωστόσο δυσκολεύτηκε να καλύψει τη δική της έκδοση.

Πανομοιότυπες δηλώσεις

Το ενδιαφέρον είναι πως οι δηλώσεις της πρώην διοίκησης της Εθνικής, του διοικητή της ΤτΕ αλλά και του τότε υπουργού Οικονομικών είναι σχεδόν πανομοιότυπες με αυτές της τρέχουσας διοίκησης. Το 2009 η διοίκηση της Εθνικής σημείωνε πως "... η αύξηση κεφαλαίου αποτελεί στρατηγική κίνηση που προσδίδει προβάδισμα στον όμιλο έναντι άλλων πιθανών αυξήσεων", ενώ διευκρινιζόταν ότι "...η αύξηση δεν αντικατοπτρίζει επιδείνωση στις δραστηριότητες ή στην κεφαλαιακή επάρκεια του ομίλου".

Ένας από τους άξονες, με βάση τους οποίους είχε αιτιολογηθεί η νέα αύξηση κεφαλαίου, ήταν "...η πρόθεση του ομίλου να αποπληρώσει το ελληνικό δημόσιο επαναγοράζοντας τις προνομιούχες μετοχές ύψους 350 εκατ. Με τα υπόλοιπα κεφάλαια θα μπορέσει να διεκδικήσει ευκαιρίες στη ΝΑ. Ευρώπη με στόχο την περαιτέρω μεγέθυνσή του". Πάντως, μέχρι τώρα δεν έχει υλοποιηθεί καμία από τις περυσινές εξαγγελίες.

Καθησυχαστική όσον αφορά σε θέματα κεφαλαιακής επάρκειας ήταν και αυτήν τη φορά η νυν διοίκηση του ομίλου, ενώ την ανακοίνωση της αύξησης υποδέχτηκαν θετικά τόσο η ΤτΕ όσο και ο υπουργός Οικονομικών.

Σε μία άλλη παράμετρο που αφορά στην ΑΜΚ της Εθνικής, αυτή των προμηθειών (για τους ξένους αναδόχους), αναφερόταν ο κ. Δ. Κοντογιάννης (από τη στήλη του "Στρατηγικός Επενδυτής" στην "Ελευθεροτυπία"), κάνοντας λόγο για περίπου 53 εκατ. ευρώ. Αυτό φαίνεται να ξαναβάζει στο παιχνίδι κατ’ αρχάς την Εθνική. Και μετά την τελευταία παρουσίαση της ελληνικής οικονομίας από τον υπουργό Οικονομικών σε ευρωπαϊκούς επενδυτικούς κύκλους, ενδεχομένως και την οικονομία της χώρας.