Η στήλη έχει επανειλημμένα εκφράσει την άποψη ότι η μοίρα της χώρας θα ήταν πιθανόν καλύτερη αν δεν είχε δολοφονηθεί ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Ο πρώτος και μοναδικός κυβερνήτης της Ελλάδας ο οποίος δεν πήρε, αλλά έδωσε στη χώρα. Ακόμη και την ζωή του. Όλοι οι άλλοι που ακολούθησαν έχουν πάρει περισσότερα απ’ όσα έχουν δώσει.
Αυτό το λέμε γιατί θεωρούμε ότι αρκετά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα έχουν τις ρίζες τους σ’ εκείνη την εποχή.
Από τότε, στην Ελλάδα, το νεοσύστατο κράτος δεν ήταν ποτέ ο προστάτης των δικαιωμάτων, όπως στις Δυτικές χώρες. Αντίθετα, ήταν ο κύριος μηχανισμός παροχής προσόδων σε οργανωμένες, συνήθως πολυπληθείς, ομάδες και πρόσωπα.
Όλα αυτά στα πλαίσια μιας ανταλλαγής πολιτικής υποστήριξης έναντι υλικών αγαθών που συνιστά την πεμπτουσία της πελατειακής σχέσης.
Πίσω από τα χρόνια δημοσιονομικά ελλείμματα που οδήγησαν στη συσσώρευση τεράστιου δημόσιου χρέους και εντέλει στην τεχνητή χρεοκοπία του 2012 βρίσκεται αυτή η σχέση.
Είναι αλήθεια ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι πιο ευαίσθητες μετά την χρεοκοπία του 2012 στην δημοσιονομική πειθαρχία. Αφενός, γιατί δεν θέλουν να χάσει η χώρα την αυτόνομη πρόσβαση στις αγορές και αφετέρου, γιατί υπάρχει το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο της ΕΕ και η διακριτική επιτήρηση των εταίρων-δανειστών.
Παρ’ όλα αυτά οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται και παραδοσιακά επαναλαμβάνονται, συνοδευόμενες από δικαιολογίες.
Πρόσφατο παράδειγμα, η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι θα δώσει το «επίδομα επικινδυνότητας» σε όλους τους ένστολους και όχι μόνο τους πιλότους, ΟΥΚ κ.λπ. όπως γινόταν. Δηλαδή θα το πάρουν όλοι οι «γραφιάδες».
Το «επίδομα επικινδυνότητας» των 100 ευρώ τον μήνα ή 1.200 ευρώ τον χρόνο στους 150 χιλ. ένστολους έρχεται να προστεθεί στην αύξηση για τα νυχτερινά από την 1η Ιανουαρίου 2025. Κι όλα αυτά σ’ ένα στρατό που δεν έχει ρίξει τουφεκιά για πάνω από μισό αιώνα.
Σημειώνεται επίσης ότι οι ένστολοι έλαβαν αρκετά μεγαλύτερες αυξήσεις σε σχέση με τα 50 ευρώ περίπου καθαρά τον μήνα που έλαβε η μεγάλη μάζα των δημοσίων υπαλλήλων.
Παρ’ όλα αυτά ίσως δεν αναφερόμασταν καθόλου στη συγκεκριμένη περίπτωση αν δεν μαθαίναμε κάτι ακόμη. Κατ’ αρχάς το όριο συνταξιοδότησης των ενστόλων είναι τα 60 έτη, έναντι 62 ετών με 40 χρόνια ένσημα για τους κοινούς θνητούς.
Επιπλέον, τη «μάχιμη πενταετία» την παίρνουν πλέον όλοι οι ένστολοι και όχι μόνο όσοι ήταν στην παραμεθόριο ή πήγαιναν σε αποστολές. Πρακτικά, το κράτος τους πριμοδοτεί με 5 πλασματικά χρόνια, διατηρώντας το όριο συνταξιοδότησης στα 60 έτη ενώ τα έτη σπουδών τους έχουν ένσημα.
Υπενθυμίζεται ότι κάθε φορά που η χώρα αγοράζει πολεμικό υλικό, π.χ. φρεγάτες, Ραφάλ κ.τ.λ. με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων, τα ταμεία των ένστολων αεροπορίας, ναυτικού και στρατού παίρνουν ένα μικρό ποσοστό (προμήθεια).
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε, αλλά θα σταματήσουμε εδώ.
Στο παρελθόν, το ξήλωμα του δημοσιονομικού πουλόβερ ξεκινούσε όταν μια κυβέρνηση ικανοποιούσε τα αιτήματα μιας πολυπληθούς επαγγελματικής ομάδας. Μετά από λίγο καιρό παρόμοιο αίτημα υπέβαλε κι άλλη ομάδα και μετά άλλη και αργά ή γρήγορα όλες ικανοποιούταν αυξάνοντας την πίεση στα δημόσια οικονομικά.
Το τέλος είναι γνωστό. Ο χρόνος προς αυτό είναι άγνωστος.
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2025 ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.