ΔΕΗ: Οι γκρίζες ζώνες του 5ετούς επιχειρησιακού πλάνου

Με στρογγυλεμένες τις άκρες… ανακοινώθηκε χθες από τη ΔΕΗ το πολύκροτο πενταετές στρατηγικό και επιχειρησιακό πλάνο της McKinsey & Company για την περίοδο 2018-2022.

Όπως προκύπτει από την ανακοίνωση καθώς και από πληροφορίες, στη διάρκεια του χθεσινού διοικητικού συμβουλίου, η παρουσίαση του business plan, το οποίο τιτλοφορείται ως «Project Compass» - Σχέδιο Πυξίδα, δεν περιείχε λεπτομέρειες ως προς τον τρόπο επίτευξης στόχων. Και συγκεκριμένα απουσιάζουν, σύμφωνα με πηγές, οι αναγκαίες περικοπές δαπανών. Πίσω από τους τίτλους των στρατηγικών προτεραιοτήτων μπορεί κάποιος να διακρίνει ενδεχόμενο περιορισμό προσωπικού. Και συγκεκριμένα στην ενότητα που αφορά τις «κεντρικές και υποστηρικτικές λειτουργίες»: «Επαναπροσδιορισμός του μοντέλου λειτουργίας των υποστηρικτικών υπηρεσιών και εκμετάλλευση συνεργιών σε επίπεδο εταιρίας αλλά και ομίλου».

Πέραν αυτού, γκρίζα ζώνη αποτελεί και το θέμα των τιμολογίων. Όταν ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔEΗ Μανόλης Παναγιωτάκης πριν από ένα μήνα ήγειρε ζήτημα αυξήσεων, προκαλεί απορία το γεγονός της μη συμπερίληψης στο επιχειρησιακό σχέδιο του τρόπου αντιμετώπισης του κόστους από τα δικαιώματα CO2.

Με κομψό τρόπο ορίζεται και η αδήριτη ανάγκη της αύξησης των EBITDA αλλά και της μείωσης του χρέους, προκειμένου το τελευταίο μέγεθος να εξυπηρετείται. Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται ότι «η ΔEΗ στοχεύει σε λειτουργική κερδοφορία (EBITDA) 1 -1,1 δισ. ευρώ και λόγο καθαρού χρέους προς EBITDA της τάξεως 3x μέχρι το 2022». Πάντως, πηγές μεταδίδουν πως στο συγκεκριμένο θέμα, στη διάρκεια του διοικητικού συμβουλίου, τονίστηκε ότι σήμερα ο λόγος χρέους προς EBITDA είναι 10 και θα πρέπει να κατέβει στο 3. Όπως επίσης ότι το καθαρό χρέος θα πρέπει στο τέλος της πενταετίας να πέσει στα 2 από 3,9 δισ. ευρώ.

Αίσθηση προκαλεί επίσης το γεγονός πως δεν γίνεται αναφορά και στο θέμα της απώλειας του μισού όγκου των πωλήσεων που θα πρέπει να χάσει, υποχρεωτικά, η δημόσια επιχείρηση έως το τέλος του 2019. Για την ακρίβεια, από τα περίπου 4,5 δισ. ευρώ θα πρέπει να πέσει στα 2,2 με 2,3 δισ. ευρώ.

Επιπλέον, στο επιχειρησιακό σχέδιο παρουσιάζονται και διεκδικήσεις της εταιρίας με αμφίβολη -με τα σημερινά δεδομένα- την έκβασή τους. Πιο συγκεκριμένα προβάλλεται «η διεκδίκηση αποζημιώσεων ισχύος των μονάδων παραγωγής για την υποστήριξη των θερμικών μονάδων οι οποίες είναι απαραίτητες για την ασφάλεια εφοδιασμού». Επίσης θα διεκδικήσει και την «πλήρη ανάκτηση των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας».