Δίας: To... default story του Linnaeus Fund

«Αντιμετωπίζοντας την προοπτική της άμεσης πτώχευσης, το Δ.Σ. της Δίας αποφάσισε να δηλώσει στάση πληρωμών και να αιτηθεί εθελοντική πτώχευση, προκειμένου να έχει προστασία από τους πιστωτές της και να διασώσει τα περιουσιακά της στοιχεία» δήλωσε στον ξένο τύπο η διευθύνουσα σύμβουλος της εισηγμένης Anita Hamilton.

Και συμπλήρωσε πως η αναδιάρθρωση με τη συμμετοχή των τραπεζών είναι η μόνη βιώσιμη λύση, ικανή να εξασφαλίσει το μέλλον της Δίας, τους εργαζόμενους και τους συνεργάτες της και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια ισχυρή ελληνική παρουσία στις ιχθυοκαλλιέργειες.

Αυτό βέβαια που δεν είπε -αλλά άφησε σαφώς να εννοηθεί- η κ. Hamilton είναι ότι το Linnaeus Fund του Γεωργιανού επιχειρηματία Κ. Bendukidze δεν προτίθεται να βάλει ούτε 1 ευρώ για τη διάσωση της εταιρείας του... Απλώς πετάει το μπαλάκι στις τράπεζες.

Βέβαια, το ερώτημα που τίθεται είναι πόσο εύκολα ένας επιχειρηματίας ξαναβάζει το χέρι στην τσέπη, σε μια επένδυση όπου μέχρι σήμερα έχει καταβάλει πολλές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και του έχουν μείνει... κάτι ρέστα.

Γενικότερα ο κ. Bendukidze κάθε άλλο παρά ενθουσιασμένος θα πρέπει να είναι για την απόφασή του να επενδύσει στον κλάδο της ιχθυοκαλλιέργειας, τόσο εντός, όσο και εκτός Ελλάδας.

Για παράδειγμα, είχε καταβάλει κοντά στα 2,2 εκατ. δολάρια Αυστραλίας για να αποκτήσει το 12% της τοπικής εταιρείας Cell Aqua, η οποία μετά από κεφαλαιακές ενισχύσεις την προηγούμενη οικονομική χρήση σημείωσε τζίρο μόλις 26 χιλ. δολ. και κέρδη 386 χιλ. δολ. από την πώληση θυγατρικής της.

Το Linnaeus Fund επίσης είχε πληρώσει συνολικά γύρω στα 11 εκατ. δολά. ΗΠΑ για το 48% των μετοχών της Aquabounty (γενετικά μεταλλαγμένος σολομός), ωστόσο αργότερα ρευστοποίησε τη θέση τους προς 6 εκατ. δολάρια.

Επιπλέον, κατέβαλε 5 εκατ. δολάρια για να αποκτήσει την ισραηλινή Grow Fish Anyware, κι επίσης κατέχει και το 100% της αγγλικής Anglesey Aquaculture.

Στην Ελλάδα το σχέδιο του Linnaeus Fund ήταν η επένδυση ενός πολύ σημαντικού ποσού στο σχήμα που θα προερχόταν από τη συγχώνευση των τριών μεγαλύτερων ομίλων (Νηρέας, Σελόντα, Δίας), έτσι ώστε να αντιμετωπισθούν έγκαιρα τα προβλήματα ρευστότητας του κλάδου και να προκύψει εκμετάλλευση σημαντικών συνεργειών και οικονομιών κλίμακας. Ο νέος όμιλος θα έπαιζε ηγετικό ρόλο στις ιχθυοκαλλιέργειες της Μεσογείου!

Η αλήθεια είναι πως το 2010 όταν ξεκίνησαν οι σχετικές συζητήσεις, οι ελληνικοί όμιλοι είχαν πληγεί από τις χαμηλές τιμές των ψαριών τα προηγούμενα χρόνια, ενώ ειδικότερα η Δίας πλήρωνε και το μεγάλο επεκτατικό άνοιγμα που επιχείρησε, σε μια προσπάθειά της να αυξήσει γρήγορα τη δυναμικότητά της και να πλασαριστεί δίπλα στους δύο -μέχρι τότε- μεγάλους «παίκτες» του κλάδου, το Νηρέα και τα Ιχθυοτροφεία Σελόντα.

Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο του Γεωργιανού επιχειρηματία είχε λογική βάση, προσέκρουσε στην (τουλάχιστον) επιφυλακτική στάση των βασικών μετόχων στο Νηρέα και στη Σελόντα, ενώ παράλληλα δεν υποστηρίχτηκε ενεργά από τις τράπεζες.

Έτσι, δύο χρόνια μετά το ξεκίνημα των επαφών, ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Δίας Στέφανος Μαννέλης σε συνέντευξή του στο Euro2day.gr τον Ιούλιο του 2012 έκανε έκκληση στους μετόχους των μεγάλων εταιρειών να συμφωνήσουν τονίζοντας πως «ο κλάδος δεν θα μπορέσει να αντέξει αν δεν προχωρήσει η συγκέντρωσή του σε λιγότερα χέρια. Δεν σηκώνει η αγορά παραπάνω από δύο το πολύ -για να μην πω έναν- μεγάλους ομίλους».

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το σχέδιο της τριπλής συγχώνευσης με εξωτερική χρηματοδότηση έδειχνε πολύ λογικό, ο Γεωργιανός επιχειρηματίας δεν απέφυγε ορισμένα μεγάλα λάθη κατά τη δραστηριοποίησή του στην Ελλάδα.

Μεταξύ αυτών είναι ότι επένδυσε κάπου στα 70 εκατ. ευρώ, αποκτώντας τον έλεγχο μόνο μιας εταιρείας (της Δίας). Και το ακόμη χειρότερο είναι πως από αυτά τα 70 εκατ. ευρώ μόλις τα 15 εκατ. έπεσαν μέσα στον κλάδο. Τα υπόλοιπα δόθηκαν για να αγοραστούν πακέτα μετοχών σε Δία, Σελόντα και Νηρέα, δηλαδή δόθηκαν σε ιδιώτες μετόχους χωρίς να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της ρευστότητας των εταιρειών (ούτε καν της Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες...).

Έτσι, αν σήμερα οι τράπεζες καλύψουν (χωρίς κούρεμα...) ένα σημαντικό μέρος των δανείων τους προς τους τρεις μεγάλους ομίλους του χώρου, τότε τα ποσοστά του Linnaeus Fund θα μειωθούν δραματικότατα και έτσι ο μεγαλύτερος σήμερα μέτοχος του κλάδου ιχθυοκαλλιεργειών στην Ελλάδα θα μετατραπεί ουσιαστικά σε... επενδυτή μειοψηφίας.

Η θέση των ψαράδων

Από τις άλλες εισηγμένες του κλάδου, το Γαλαξίδι δεν αντιμετωπίζει ζητήματα ρευστότητας (αυτό δηλώνει και η μη εισηγμένη Ανδρομέδα), ενώ οι Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες δείχνουν αισιόδοξες για μια νέα συμφωνία με τους πιστωτές, η οποία θα εκδικαστεί μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Νηρέα Αριστείδης Μπελλές δηλώνει πρόθυμος να συνεργαστεί με τις τράπεζες και συμφωνεί με το σχέδιο μετοχοποίησης ενός σημαντικού τμήματος του χρέους.

Γενικότερα η πλευρά του Νηρέα -η μόνη από τις τρεις μεγάλες εταιρείες με θετικά ίδια κεφάλαια- υποστηρίζει πως:

α) συνεχίζει να αυξάνει τις πωλήσεις της σε όγκο
β) εξακολουθεί να σημειώνει θετικές λειτουργικές ταμειακές ροές
γ) αποδίδει τις περυσινές μεγάλες ζημίες σε έκτακτους παράγοντες και πιστεύει πως με τη φετινή βελτίωση που παρατηρείται στις τιμές των ψαριών και με μια συμφωνία αναχρηματοδότησης η εταιρεία θα μπορούσε όχι μόνο να αντέξει, αλλά και σε βάθος χρόνου να αναπτυχθεί.