Εξωδικαστικός: Στο 33% των EBITDA οι δόσεις για χρέη ως €50.000

Στα χέρια των θεσμών βρίσκεται το σχέδιο της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (KYA) για τον καθορισμό των κριτηρίων υπαγωγής των επιχειρήσεων με οφειλές από 20.000 έως 50.000 ευρώ στην αυτοματοποιημένη διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού.

Η ΚΥΑ, η οποία αν γίνει αποδεκτή από τους δανειστές, θα τεθεί σε άμεση εφαρμογή, προβλέπει ότι το ετήσιο ποσό των δόσεων δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τo 1/3 ή το 33% του καθαρού ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη, που πρακτικά αντιπροσωπεύουν τα κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA).

Συγκεκριμένα, όπως ορίζεται, αν η μηνιαία δόση είναι μικρότερη από το 2,75% του θετικού καθαρού αποτελέσματος του οφειλέτη (κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων), τότε η συνολική μηνιαία δόση αναπροσαρμόζεται, ώστε να ισούται με αυτό το ποσό (πρακτικά 2,75% επί 12=33%). Το επιπλέον ποσό κατανέμεται συμμέτρως στους θεσμικούς πιστωτές, ανάλογα με την απαίτηση του καθενός, και ο αριθμός των δόσεων μειώνεται ή αυξάνεται.

Για να υπαχθεί μία επιχείρηση στην αυτοματοποιημένη διαδικασία, θα πρέπει να έχει θετικό καθαρό αποτέλεσμα προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) κατά την τελευταία χρήση ή σε δύο από τις τρεις τελευταίες χρήσεις πριν από την υποβολή της αίτησης υπαγωγής στο ν. 4469/2017 (εξωδικαστικός μηχανισμός), ενώ ο λόγος του συνόλου των οφειλών, μετά την αφαίρεση των προστίμων και των προσαυξήσεων προς το καθαρό αποτέλεσμα προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων, να είναι ίσος ή μικρότερος από οκτώ.

Διευκρινίζεται ότι για την εφαρμογή της παραπάνω προϋπόθεσης, λαμβάνεται υπόψη το μεγαλύτερο ποσό που προκύπτει από τη σύγκριση των εξής ποσών:

α) του καθαρού αποτελέσματος προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων της τελευταίας χρήσης και

β) του μέσου όρου των δύο πλέον θετικών καθαρών αποτελεσμάτων προ φόρων τόκων και αποσβέσεων από τις τρεις τελευταίες χρήσεις.

Η μέγιστη διάρκεια αποπληρωμής των οφειλών δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 120 δόσεις, ενώ οι πιστωτές του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα διατηρούν σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα να προβούν σε εξατομικευμένη αξιολόγηση βιωσιμότητας, σύμφωνα με τις εσωτερικές διαδικασίες οργάνωσής τους, προκειμένου να εκτιμήσουν την ικανότητα αποπληρωμής του οφειλέτη.

Σημειώνεται ότι μετά την υποβολή της αίτησης υπαγωγής στην αυτοματοποιημένη διαδικασία, αφαιρούνται τα ακόλουθα ποσά ανά πιστωτή:

- Το σύνολο των τόκων υπερημερίας των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα.

- Ποσοστό 95% των απαιτήσεων του Δημοσίου από πρόστιμα που έχουν επιβληθεί από τη φορολογική διοίκηση.

- Ποσοστό 85% των απαιτήσεων του Δημοσίου και των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης από προσαυξήσεις ή τόκους εκπρόθεσμης καταβολής.

Για τον υπολογισμό των τοκοχρεωλυτικών δόσεων λαμβάνεται υπόψη επιτόκιο ίσο με το επιτόκιο euribor τριμήνου, προσαυξημένο κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες και κατά την εισφορά του ν. 128/1975 κατά περίπτωση, αν είχε προγενέστερα συμφωνηθεί ότι η εισφορά αυτή βαρύνει τον οφειλέτη.

Το επιτόκιο είναι κυμαινόμενο για τους χρηματοδοτικούς φορείς και αναπροσαρμόζεται ανά τρίμηνο, με έναρξη την ημερομηνία κατάρτισης της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών. Για τους υπόλοιπους πιστωτές, το επιτόκιο είναι σταθερό, με κρίσιμο χρόνο την ημερομηνία υποβολής της αίτησης.

Εναλλακτικά, ο οφειλέτης μπορεί να προτείνει να καταβάλει την οφειλή του σε όλους τους θεσμικούς πιστωτές σε 12 ή λιγότερες άτοκες δόσεις. Στην περίπτωση αυτή, επί υπερημερίας του οφειλέτη, οι δόσεις που οφείλονται προς τους χρηματοδοτικούς φορείς βαρύνονται με το προαναφερθέν επιτόκιο.

Επίσης, αν η βασική οφειλή προς το δημόσιο ή και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης δεν ξεπερνά το ποσό των 3.000 ευρώ ανά πιστωτή, ο αριθμός των δόσεων δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις 36.

Επισημαίνεται ότι εάν πιστωτής, ο οποίος κατέχει την πλειοψηφία επί του συνόλου των απαιτήσεων, εκτιμήσει τον οφειλέτη ως μη βιώσιμο, δεν προτείνεται καμία ρύθμιση των οφειλών στο πλαίσιο της απλοποιημένης διαδικασίας.

Παράλληλα, το δημόσιο και οι ασφαλιστικοί φορείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλουν προτάσεις αναδιάρθρωσης οφειλών ή να ψηφίζουν υπέρ προτάσεων αναδιάρθρωσης οφειλών, αν η συνολική αξία της περιουσίας του οφειλέτη είναι τουλάχιστον 25 φορές μεγαλύτερη από τη συνολική οφειλή προς ρύθμιση.