Καλαντώνης: Είδαμε την κορυφή του παγόβουνου στα εταιρικά NPLs

Η κατάσταση σε ότι αφορά τα κόκκινα δάνεια δεν είναι εύκολη, παραδέχτηκε ο Θεόδωρος Καλαντώνης μιλώντας σε ημερίδα της ΕΣΕΕ, τόνισε ωστόσο ότι παρά την αρνητική επίδραση και τη δυσλειτουργία που προκάλεσαν τα capital controls, ο ρυθμός αύξησης των επισφαλών δανείων δεν φαίνεται να επηρεάστηκε όσο αναμενόταν.

«Όσον αφορά στα δάνεια προς επιχειρήσεις, έχουμε δει ήδη την κορυφή του παγόβουνου. Ο ρυθμός σχηματισμού νέων καθυστερήσεων άνω των 90 ημερών ήδη κινείται σε μηδενικά ή και αρνητικά ποσοστά. Στο χώρο των ιδιωτών οι καθυστερήσεις συνεχίζουν μεν να αυξάνονται αλλά με μειούμενο ρυθμό», τόνισε. «Εκτιμούμε ότι το ποσό των μη εξυπηρετούμενων δανείων ιδιωτών θα φτάσει το μέγιστο σημείο του το καλοκαίρι του 2016, οπότε και θα σταθεροποιηθεί πριν ξεκινήσει η σταδιακή αποκλιμάκωσή του αργότερα.

«Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πάντως, ότι αυτή η βελτίωση στο ρυθμό αύξησης των καθυστερήσεων, οφείλεται και στην υπεύθυνη στάση αρκετών οφειλετών οι οποίοι αντιμετώπισαν το πρόβλημα με πνεύμα συνεργασίας επ’ ωφελεία και των δύο πλευρών. Σε μια αγορά που έχει ξεπεράσει προ πολλού τις αντοχές της, η συνεργασία μας αποτελεί επιτακτική ανάγκη και οφείλουμε όλοι να προσπαθήσουμε ώστε να αποφευχθεί η άδικη εξομοίωση εκείνων που αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα από τους «επαγγελματίες κακοπληρωτές». Μόνο έτσι θα δοθεί μια ουσιαστική ευκαιρία στις επιχειρήσεις εκείνες που μπορούν και πρέπει να προχωρήσουν σε αναγκαίες διαρθρωτικές κινήσεις».

Όπως είπε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Eurobank, «είναι αντιληπτό σε όλους, ότι το θέμα των επισφαλών δανείων αφορά στο σύνολο της οικονομίας μας. Τόσο ο νέος Νόμος της Kυβέρνησης για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, όσο και μια σειρά βελτιώσεων και αλλαγών που έχουν ήδη συντελεστεί στο νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας καθώς και στο πτωχευτικό δίκαιο επιχειρήσεων, δημιουργούν πλέον ένα περισσότερο ευέλικτο και δίκαιο πλαίσιο που θα επιτρέψει στις τράπεζες να διαχειριστούν το πρόβλημα πιο αποτελεσματικά:

α) προστατεύοντας εκείνους που αποδεδειγμένα έχουν ανάγκη και βρίσκονται σε πραγματική αδυναμία,

β) αλλά αυξάνοντας την πίεση προς εκείνους που μπορούν και πρέπει να αρχίσουν να πληρώνουν.

Θα πρέπει επιτέλους να συμφωνήσουμε όλοι πως, όταν κάποιος –επιχείρηση ή ιδιώτης - μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς τις τράπεζες ή το δημόσιο και δεν το κάνει, τότε το πληρώνουν όλοι οι υπόλοιποι. Αυτό αποτελεί μια μεγάλη οικονομική και κοινωνική αδικία, την οποία πλέον μετά από έξι χρόνια κρίσης, δεν έχουμε την πολυτέλεια να ανεχόμαστε. Βεβαίως, σε κάθε περίπτωση θα τεθούν κριτήρια, όπως η συνολική προηγούμενη συμπεριφορά του οφειλέτη, το ύψος, η διάρκεια και το ποσοστό αποπληρωμής του δανείου του, η οικογενειακή κατάσταση, καθώς και η αποδεδειγμένη κατοχή πλούτου. Με βάση τα κριτήρια αυτά, κάθε επιχείρηση αλλά και κάθε ιδιώτης, θα αξιολογείται ως προς τη δυνατότητα αλλά και τη διάθεση εξυπηρέτησης των οφειλών του με στόχο να βρεθεί μια αποδεκτή –και από τις δύο πλευρές- λύση. Οι οριζόντιες λύσεις, ευνοούν ορισμένους και αδικούν τους πολλούς, μα κυρίως αδικούν τους συνεπείς, τους οποίους δεν μας επιτρέπεται να αγνοούμε».

Οι επιχειρήσεις

«Όσον αφορά ειδικά στις επιχειρήσεις», είπε ο Θ. Καλαντώνης, «εμείς στη Eurobank, αντιμετωπίζουμε με ρεαλισμό το πρόβλημα των επισφαλών δανείων. Η αναδιάρθρωση των δανείων αυτών, με μερική απομείωση της ονομαστικής τους αξίας, είναι εφικτή σε περιπτώσεις που αυτό δικαιολογείται από τα οικονομικά στοιχεία της επιχείρησης και σε περιπτώσεις που τεκμηριωμένα διασφαλίζεται η βιωσιμότητά της και υπό την αυστηρή προϋπόθεση εισόδου νέων κεφαλαίων στην επιχείρηση, είτε από τους υφιστάμενους είτε από νέους επενδυτές, που θα αναλάβουν να υλοποιήσουν αξιόπιστα επιχειρηματικά σχέδια. 

Παράλληλα, εκτός από τα συνήθη βραχυπρόθεσμα προγράμματα μείωσης δόσης, στη Eurobank έχουμε ήδη αρχίσει να προσφέρουμε μια νέα γενιά μακροπρόθεσμων λύσεων όπως το πρόγραμμα διαχωρισμού οφειλής. Με το πρόγραμμα αυτό η επιχείρηση καλείται να εξυπηρετήσει ένα μέρος μόνο της οφειλής της, ενώ το υπόλοιπο τμήμα «παγώνει» και αποθηκεύεται άτοκο για περίοδο έως και 4 ετών, οπότε και επανεξετάζεται συνολικά η τότε οικονομική δυνατότητα της επιχείρησης».