Γλέζος: Αν θέλει η Μέρκελ, μπορούμε να συνεργαστούμε

Ως γνωστόν, ο 92χρονος ευρωβουλευτής Μανώλης Γλέζος δεν πετά με το αεροπλάνο. Τις όποιες αποστάσεις τις διανύει με το αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει ότι όταν μεταβαίνει από την Αθήνα στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο διαμένει συνήθως για περισσότερο διάστημα εκεί από ό,τι οι άλλοι συνάδελφοί του στο Ευρωκοινοβούλιο.

Παρότι θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη στο δρόμο για την Ελλάδα, αποφάσισε τελικά να διασχίσει οδικώς τα 764 χλμ. από τις Βρυξέλλες ως το Βερολίνο για να συμμετάσχει την Τρίτη το βράδυ σε εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στο ΣΥΡΙΖΑ και την οποία διοργάνωσε η πρόεδρος της ομάδας των αριστερών κομμάτων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Γκάμπι Τσίμερ. Με αυτή την ευκαιρία ο Μανώλης Γλέζος μίλησε με τη Deutsche Welle.

Οι Ευρωπαίοι έδρασαν όπως ο Μέτερνιχ

Μια πρώτη ερώτηση αφορούσε την αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των εκλογών από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τα κεντρικά όργανα της ΕΕ. Ενώ το 2012 περίσσευαν οι δηλώσεις που μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως άμεση ανάμειξη, σήμερα κατά κανόνα αποφεύγονται κινήσεις που θα έδιναν μια τέτοια εντύπωση. Ο Μανώλης Γλέζος αμφιβάλλει αν τα πράγματα είναι όντως έτσι.

«Κατ΄ αρχήν, δεν ήταν από την αρχή αυτή η στάση. Όταν όμως κατανόησαν ότι είναι ριζωμένη η πεποίθηση μέσα στο λαό να κάνει την ανατροπή, ν' αλλάξει την πορεία της χώρας, να την κάνει ελεύθερη και ανεξάρτητη, να την κάνει χώρα των πολιτών της, ακολούθησαν την πολιτική που είχε ακολουθήσει το 1824 ο (καγκελάριος της Αυστρίας) Μέτερνιχ. Ο Μέτερνιχ πολέμησε όσο μπορούσε την επανάσταση του 1821. Όταν όμως είδε ότι δεν μπορούν να τη νικήσουν την επανάσταση, άλλαξε πολιτική και τους έδωσε (στους Έλληνες) το 1824 το πρώτο δάνειο. Από τότε υποδουλωθήκαμε. Αυτό πρέπει εμείς να σκεφτούμε», υπογράμμισε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως και να έχει, γεγονός είναι ότι το τελευταίο διάστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει μια πιο διαλλακτική στάση, προπαντός σε θέματα που αφορούν την αντιμετώπιση του χρέους. Πράγματι η γλώσσα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «ξύλινη» παραδέχεται ο Μανώλης Γλέζος. Αναφορικά όμως με τη «βασική γραμμή», επιμένει ότι αυτή «δεν έχει αλλάξει».

«Δεν πρόκειται εμείς να αποστούμε από αυτό που έχουμε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό. Στραγγάλισαν τον ελληνικό λαό για να σώσουν το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Του πήραν ότι και αν είχε. Του έκοψαν τους μισθούς, του έκοψαν τις συντάξεις, του χαμήλωσαν τα μεροκάματα. Αυτά οπωσδήποτε θα τα πάρει πίσω ο λαός. Σε ό,τι αφορά τους δανειστές, απλά λέμε, ελάτε αν θέλετε να το κουβεντιάσουμε», επισήμανε ο Μανώλης Γλέζος.

«Δεν μπορούμε να υποταχθούμε σε σχέδια παράλογα»

Πάντως, δεδηλωμένη στάση των δανειστών είναι η όποια ελληνική κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές να σεβαστεί τις δανειακές συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι προκάτοχοί της. Πέραν αυτού, θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι σε περίπτωση που οι ευρωπαίοι εταίροι συμφωνήσουν σε ένα κούρεμα του χρέους ή σε μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του, που ουσιαστικά θα σήμαινε περικοπή, θα ζητήσουν ως αντίτιμο νέες δεσμεύσεις από την Ελλάδα.

Μια θετική για την Ελλάδα εκδοχή θα ήταν οι δανειστές να μην επιμείνουν σε επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποιήσει την προεκλογική του δέσμευση για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Αντί λοιπόν των μέτρων λιτότητας, να ζητήσουν μεταρρυθμιστικές δεσμεύσεις που θα αφορούν, για παράδειγμα, την αποτελεσματικότερη λειτουργία του κράτους, των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, της δικαιοσύνης. Πώς θα αντιδρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την περίπτωση; Ο Μανώλης Γλέζος απαντά με διπλωματικό τρόπο:

«Θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να υποταχθούμε σε σχέδια παράλογα. Και θα εφαρμόσουμε αυτό που είπε ο Πλούταρχος: 'το δανείζεσθαι της εσχάτης παραφροσύνης και μαλακίας εστίν!'».

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ελληνογερμανικές σχέσεις

Σε ό,τι αφορά τις ελληνογερμανικές σχέσεις, ο Μανώλης Γλέζος αφήνει να εννοηθεί ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοιχτή στη συνεργασία, την πρωτοβουλία όμως θα πρέπει να την αναλάβει το Βερολίνο.

«Αν το θέλει η κυβέρνηση Μέρκελ, μπορούμε να συνεργαστούμε, αν δεν το θέλει, δεν θα συνεργαστούμε. Εμείς είμαστε διατεθειμένοι».

Για τον αντιστασιακό Μανώλη Γλέζο το «αγκάθι» αυτής της σχέσης είναι το ζήτημα των αποζημιώσεων, των επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου – δηλαδή θέματα τα οποία καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τα έχει θέσει ως σήμερα στην ελληνογερμανική ατζέντα. Μπορούν όμως να διεκδικηθούν οι αποζημιώσεις και οι επανορθώσεις από τη στιγμή που το 1990 τα τότε δύο γερμανικά κράτη και οι τέσσερις μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Αγγλία) υπέγραψαν συνθήκη για την ενοποίηση της Γερμανίας, που συνιστά συνθήκη ειρήνης; Εφόσον δεν έχουν διατυπωθεί κατόπιν διεκδικήσεις από την Ελλάδα, δεν θα πρέπει το θέμα να θεωρείται λήξαν; Ο Μανώλης Γλέζος είναι κατηγορηματικός:

«Συνθήκη ειρήνης δεν έχει υπογράψει η Γερμανία. Μας έχει επιβάλει μια συνθήκη μη εμπόλεμης κατάστασης. Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί όταν υπογράψει συνθήκη ειρήνης, επειδή είναι νομότυπη, αμέσως θα εξοφλήσει αυτά που οφείλει».

Είναι αδιανόητο μια γερμανική κυβέρνηση να ανοίξει ένα τέτοιο θέμα και να διαπραγματευτεί μια συνθήκη ειρήνης με τις περίπου 50 χώρες που της είχαν κηρύξει πόλεμο. Ο Μανώλης Γλέζος δεν δέχεται αυτή την παρατήρηση. Είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να επιτευχθεί μια συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας με την καγκελάριο Μέρκελ. Πού βασίζει αυτή την αισιοδοξία; «Πιστεύω ότι ο γερμανικός λαός θα την πείσει να αλλάξει στάση».