Ανοιγμα Τσίπρα για συμμαχίες

Άνοιγμα σε άλλες πολιτικές δυνάμεις έστειλε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην κεντρική επιτροπή του κόμματος, ενώ παράλληλα ζήτησε από την κυβέρνηση να οδηγήσει συνταγμένα την χώρα σε εκλογές.

Ο πρόεδρος του κόμματος υποστήριξε ότι ο «ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα γίνει κεντρώος στις θέσεις και αριστεριστής στις συμμαχίες. Θα είναι αριστερός στις θέσεις, αριστερός και στις συμμαχίες.

«Συμβιβασμούς που διατηρούν το σημερινό φθαρμένο statusquo, συμβιβασμούς που διαιωνίζουν την τραγωδία των πολλών εν ονόματι της εξουσίας και τους πλούτου των λίγων, ας μην περιμένουν από μας», είπε.

Εκανε λόγο για τη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας, η οποία αφορά το λαό αλλά απευθύνεται και σε πολιτικές δυνάμεις.

Όπως υποστήριξε:

Απευθυνόμαστε στο ΚΚΕ. Γνωρίζουμε τις διαφορές μας. Δεν ζητάμε από κανέναν να απαρνηθεί τις θέσεις και τις αρχές του. Πιστεύουμε όμως ότι οι συνθήκες επιβάλλουν να αφήσουμε οριστικά πίσω μας την νοοτροπία που συντηρεί και αναπαράγει εμφύλιες αντιπαραθέσεις. Καλούμε το ΚΚΕ με τις δικές του αρχές και τις δικές του θέσεις να συμβάλλει στην συνδιαμόρφωση ενός προγράμματος αριστερής διεξόδου.

Απευθυνόμαστε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτά που μας συνδέουν στα κινήματα, στην υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας, στην ανάγκη να σταματήσουμε την κοινωνική κατεδάφιση, είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.

Απευθυνόμαστε στους Οικολόγους Πράσινους. Αυτά μας συνδέουν τόσο στα περιβαλλοντικά, όσο και στα κοινωνικά θέματα, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Ο δρόμος της ενότητας δεν αθροίζει δυνάμεις, τις πολλαπλασιάζει.

Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις και τις προσωπικότητες που ανοιχτή καρδιά στήριξαν την ευρωπαϊκή καμπάνια της αριστεράς και ενίσχυσαν την υποψηφιότητά της ευρωπαϊκής αριστεράς για τη προεδρεία της Κομισιόν.

Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον μνημονιακό χώρο, και στρέφονται προς την αριστερά. Τους ανεξάρτητους βουλευτές, τα ρεύματα και τις ομάδες που αμφισβητούν πλέον ανοιχτά την πολιτική του Μνημονίου. Δεν ζητάμε πιστοποιητικό ιδεολογικής και πολιτικής καθαρότητας από κανέναν. Δεν κρατάμε πολιτικό μητρώο για το παρελθόν. Δεν θα τους αφήσουμε όμως, και δεν πρέπει να τους αφήσουμε, βορά στους εκβιασμούς των μνημονιακών μηχανισμών».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στη ΔΗΜΑΡ, σημειώνοντας ότι «παρακολουθούμε, τις εξελίξεις και τον προβληματισμό που αναπτύσσεται από σημαντικό μέρος παλιών μας συντρόφων, μετά την εκλογική αποτυχία της ΔΗΜΑΡ. Δεν είμαστε χαιρέκακοι. Είχαμε, όμως, προειδοποιήσει για τη λάθος πορεία. Επιδιώκουμε έναν ανοιχτό, ειλικρινή και έντιμο πολιτικό διάλογο σεβόμενοι όμως απόλυτα το δικαίωμά τους να αποφασίσουν συλλογικά αν απαγκιστρώνονται οριστικά από τη μνημονιακή αυλή του κου Σαμαρά και εντάσσουν τον εαυτό τους σε ένα ευρύ αντιμνημονιακό μέτωπο ή όχι».

Η πρόταση

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για ένα πρόγραμμα που θα συσπειρώσει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία γύρω από συγκεκριμένους στόχους, όπως:

· Η άμεση απεμπλοκή από το Μνημόνιο και την πολιτική που αναπαράγει την ύφεση και την κοινωνική δυστυχία.

· Το ξήλωμα των νόμων που κάνουν το μνημόνιο καθεστώς.

· Η επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο την διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του.

· Η επαναφορά ενός θεσμικού πλαισίου που θα κατοχυρώνει τα εργασιακά δικαιώματα.

· Η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους.

· Η στήριξη της παιδείας και της υγείας και η αποτροπή της διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος.

· Ο δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα. Έτσι ώστε οι τράπεζες να συμβάλλουν στην στήριξη των κοινωνικών αναγκών και την ανάπτυξη, και όχι η κοινωνία στην στήριξη των τραπεζιτών.

· Η αναδιανομή του εισοδήματος. Με δίκαιη φορολόγηση του πλούτου, και στήριξη των ασθενέστερων και όσων έχουν πραγματικά ανάγκη.

· Η ενίσχυση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα.

· Η καθιέρωση της απλής αναλογικής.

· Και τέλος η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Με στόχο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και όχι τις κερδοσκοπικές επιδιώξεις της οικονομικής ολιγαρχίας.

Τα εσωτερικά προβλήματα

Ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχθηκε τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το κόμμα τα οποία όπως είπε συγκροτούν ένα «μεγάλο και κρίσιμο πολιτικό πρόβλημα».

Υποστήριξε ότι αυτό αναδεικνύεται όταν το κόμμα «εμφανίζεται δημόσια με πολλά πρόσωπα και συχνά αντικρουόμενες θέσεις. Όταν δίνουμε την εντύπωση ότι δεν υπάρχει ενιαία κομματική λειτουργία, όπως συναποφασίσαμε στο συνέδριο. Όταν αφήνουμε έδαφος σε προσωπικές στρατηγικές και παραγοντισμούς».

«Και κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών -με πρώτο αν θέλετε εμένα, ως πρόεδρο του κόμματος», τόνισε.

«Φαινόμενα παραγοντισμού άνθισαν τον τελευταίο καιρό για ευνόητους λόγους και πρέπει να βρούμε όλοι μαζί τρόπους για να τα κόψουμε από τη ρίζα τους πριν μας κόψουν αυτά από τις δικές μας ρίζες».

Κάλεσε για «ένα ολοκληρωμένο σχέδιο οργανωτικής και πολιτικής ανασυγκρότησης, και να το επικυρώσουμε μέσα από ένα νέο άνοιγμα στον κόσμο με σκοπό την εγγραφή νέων μελών».

Επίθεση σε Σαμαρά

Η στρατηγική του κ. Σαμαρά έχει δύο πτυχές σημείωσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ: Πρώτον, όσο κι αν φαίνεται αστείο, να παραστήσει τον αντιμνημονιακό που σκίζει τα μνημόνια κάθε μέρα. Το δεύτερο που κάνει άγαρμπα και άτσαλα το νέο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης που θα διευρύνει απ' ότι φαίνεται τα όρια της χυδαιότητας των προκατόχων του, είναι να καλεί το ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει λέει στην εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης για το χρέος.

«Υπογραμμίζουμε για άλλη μια φορά, ότι η κουβέντα περί κουρέματος είναι η απόδειξη της κυβερνητικής αποτυχίας. Διότι το χρέος δεν έχει καταστεί βιώσιμο δια του μνημονίου της καταστροφής».

Όπως είπε Σαμαράς και ο κος Βενιζέλος έχουν υπογράψει και έχουν δεσμευτεί σε όλα τα προαπαιτούμενα. «Η μόνη υπηρεσία που μπορείτε, κε Σαμαρά και κε Βενιζέλο, να προσφέρεται στο τόπο, είναι να αφήσετε τα λαό να αποφασίσει ποιος μπορεί και ποιος πρέπει να διαπραγματευτεί».

Τροπολογίες από την Αριστερή Πλατφόρμα

Δική της γραμμή χαράσσει η Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη με τροπολογίες που κατέθεσε από τις οποίες προκύπτει η διαφωνία στο άνοιγμα προς την κεντροαριστερά που εισηγείται ο Αλέξης Τσίπρας.

Υποστηρίζει ότι «ένα μεγάλο αριστερό μέτωπο δυνάμεων που θα εκτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις άλλες δυνάμεις της μη κοινοβουλευτικής Αριστεράς, μέχρι τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αντισυστημικής οικολογίας δεν είναι ουτοπία, ούτε χίμαιρα αλλά ρεαλιστική δυνατότητα και επιτακτική ανάγκη».

Από την άλλη πλευρά, όμως, εκτιμά πως «η Κεντροαριστερά ως πολιτικό –ιδεολογικός χώρος και σε όλες τις εκδοχές της δεν είναι, στην πραγματικότητα, τίποτα άλλο παρά η άλλη όψη της μεταλλαγμένης νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας. Η σύγχρονη Κεντροαριστερά έχει ως κύρια αλλά όχι ως μοναδική έκφραση στη χώρα μας, το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα στη χειρότερη ιστορικά εκδοχή του.

Η Κεντροαριστερά δεν είναι ολίγον αριστερά αλλά υπήρξε το κύριο πολιτικό όχημα για τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της χώρας μας και της Ευρώπης τις τελευταίες δεκαετίες και ο κύριος φορέας, με κορμό τη «σοσιαλδημοκρατία», για την κλιμάκωση αυτών των επιλογών μέσα στην καπιταλιστική κρίση».

Εκτιμά πως «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκλείσει ρητά κάθε μορφής συνεργασία με δυνάμεις και πρόσωπα που ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν στη Βουλή, από κυβερνητικές θέσεις ή από θέσεις ευθύνης, νεοφιλελεύθερες και κυρίως μνημονιακές πολιτικές που κατέστρεψαν τη χώρα».

Όπως αναφέρει στην τροπολογία της για την οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος, στις νέες μετεκλογικές συνθήκες γίνεται ακόμα πιο αναγκαία και επείγουσα μια μεγάλη ανασυγκρότηση για τη συλλογική, δημοκρατική και αποτελεσματική λειτουργία του κόμματος, ενώ τονίζει και τη μη λειτουργία ενός συλλογικού πολιτικού κέντρου στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορούν τη λειτουργία των τάσεων που αναντίρρητα πρέπει να συμβάλουν δημιουργικά και συνθετικά στον εσωκομματικό διάλογο και τη δράση του κόμματος, σημειώνεται στην τροπολογία και προστίθεται ότι τα προβλήματα ανακύπτουν από την ύπαρξη πολλές φορές ενός αμφίσημου λόγου, από τον παραγοντισμό, τις ιδιοτελείς πρακτικές και την αυτονόμηση στελεχών από συλλογικές αποφάσεις που συχνά έχουν ψηφίσει και τα ίδια.

Από την υποκατάσταση, επίσης, αρκετές φορές των συλλογικών οργάνων του κόμματος με κέντρα μη νομιμοποιημένα πολιτικά και καταστατικά, από την αδυναμία συλλογικής διαχείρισης των αποφάσεων, από τη μη λειτουργία συχνά συλλογικού πολιτικού κέντρου.