Τα υψηλά περιθώρια λάθους και οι υποκειμενικές εκτιμήσεις του ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος παρέχουν στην Ελλάδα σημαντικά περιθώρια διαπραγμάτευσης – εάν συνεχίσει την επιτυχή υλοποίηση του προγράμματος – για να βελτιώσει τους όρους της συμφωνίας, σημειώνει η Τράπεζα Πειραιώς σε ανάλυσή της.
Όπως αναφέρει η τράπεζα, από την εξέλιξη των εκτιμήσεων της τρόικας από το πρώτο πρόγραμμα το Μάιο του 2010 έως και την τελευταία έκθεση τον Ιούλιο του 2013, προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:
- Η αποτίμηση της διατηρησιμότητας του χρέους δεν αποτελεί ξεκάθαρο στατιστικό μοντέλο.
- Αντιθέτως, είναι προϊόν προβλέψεων και υποκειμενικών υποθέσεων για μια σειρά μεταβλητών, για μεγάλο χρονικό διάστημα.
- Συμπερασματικά, οι προβλέψεις αυτές ενέχουν σημαντικό περιθώριο σφάλματος.
- Τα περιθώρια λάθους καθώς και οι μη ρεαλιστικές εκτιμήσεις είναι μεγαλύτερα όταν σχετίζονται με το μακρινό μέλλον. Καθώς ο χρονικός ορίζοντας των προβλέψεων συρρικνώνεται, οι προβλέψεις αναθεωρούνται αναπόφευκτα προς πιο ρεαλιστικά επίπεδα.
- Στις πρώτες δυο εκθέσεις του ΔΝΤ (Μάιος 2010 και Σεπτέμβριος 2010) η δυναμική του ελληνικού χρέους ήταν προβληματική , αλλά σε καμία περίπτωση το χρέος Γενικής Κυβέρνησης δεν θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως μη διατηρήσιμο.
- Η αναθεώρηση του συνολικού ελληνικού χρέους το 2009 από τη Eurostat κατά 12% του ΑΕΠ (από 115% σε 127% του ΑΕΠ) ήταν κρίσιμη. Από εκείνο το σημείο και μετά, η τροχιά του χρέους εισήλθε σε μη βιώσιμα επίπεδα και κατέστησαν αναπόφευκτες οι αποφάσεις για μείωση των επιτοκίων του επίσημου τομέα και για το «κούρεμα» μέσω PSI.