Βυτιοφόρα: Τι αλλάζει στη διακίνηση καυσίμων

Μία ακόμη δικλίδα ασφαλείας στη διακίνηση καυσίμων επιχειρεί να βάλει κοινή υπουργική απόφαση, η οποία προβλέπει ότι για κάθε πράξη διακίνησης θα πρέπει υποχρεωτικά να συνάπτεται έγγραφη σύμβαση μεταξύ της εταιρείας και του μεταφορέα.

Πρόκειται ένα επιπλέον μέτρο που στοχεύει στον περιορισμό της λαθραίας διακίνησης πετρελαιοειδών η οποία, παρά τις προσπάθειες πάταξης, συνεχίζει να είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα, με ετήσιο κόστος το οποίο υπολογίζεται ότι ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ.

Με την απόφαση καθορίζονται οι προϋποθέσεις και οι λεπτομέρειες για τη διακίνηση των πετρελαιοειδών προϊόντων από τους κατόχους αδειών του Ν. 3054/2002. Στο σκεπτικό της ΚΥΑ τονίζεται ότι οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται σε αυτήν εξυπηρετούν την ανάγκη θέσπισης συγκεκριμένου και σαφούς πλαισίου σε σχέση με τη διακίνηση πετρελαιοειδών, ώστε να διασφαλιστούν η νομιμότητα και η ασφάλεια της διακίνησης πετρελαιοειδών προϊόντων.

Αναλυτικότερα, η απόφαση των υπουργείων Οικονομικών και Μεταφορών αναφέρει ότι «η πάσης φύσεως διακίνηση πετρελαιοειδών προϊόντων, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3054/2002, διεξάγεται δυνάμει σύμβασης, η οποία υποχρεωτικά λαμβάνει έγγραφο τύπο. Σε διαφορετική περίπτωση κάθε σύμβαση που συνάπτεται είναι άκυρη».

Πρόκειται για μια κίνηση που κρίθηκε αναγκαία καθώς, όπως σημειώνουν πηγές της αγοράς, μετά την εξέταση της υπόθεση λαθρεμπορίας καυσίμων στην οποία εμπλέκεται ο πρόεδρος της ΕΤΕΚΑ, Γ. Σπανός, διαπιστώθηκε ότι η σύναψη σύμβασης μεταξύ του μεταφορέα και της εταιρείας δεν είχε χαρακτήρα υποχρεωτικό κι άφηνε ανοικτά παράθυρα για έκνομες ενέργειες.

Εξάλλου, με βάση τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Βυτιοφόρων Αυτοκινήτων Υγρών καυσίμων Γ. Τσάμο, με τον τρόπο αυτόν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ώστε να μην μπορούν να γίνονται μεταφορές καυσίμων από παράνομα βυτιοφόρα.

Οικονομικό αντάλλαγμα

Με βάση την υπουργική απόφαση, αναφέρεται ότι η διάθεση Φ.Δ.Χ. βυτιοφόρου γίνεται έναντι ανταλλάγματος, κατόπιν συμφωνίας που καταρτίζεται ελεύθερα μετά από διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών, τηρουμένων των αρχών της καλής πίστης, των συναλλακτικών ηθών και του υγιούς ανταγωνισμού.

Σε ό,τι αφορά το καταβαλλόμενο αντάλλαγμα, σημειώνεται ότι αυτό πιστοποιείται με διακριτό παραστατικό και καλύπτει τις πάσης φύσεως εύλογες δαπάνες για τη λειτουργία και τη συντήρηση του βυτιοφόρου και επιπλέον εύλογο ποσό για την απόσβεση του δεσμευμένου κεφαλαίου του ιδιοκτήτη του βυτιοφόρου, πέραν ευλόγου κέρδους.

Το κόστος των διοδίων των πάσης φύσεως αυτοκινητοδρόμων θα καταβάλλεται πέραν της τιμολόγησης.
Στη σύμβαση που θα καταρτίζεται ανάμεσα στον βυτιοφορέα και την εταιρεία καυσίμων θα πρέπει ακόμη να αναφέρονται η διάρκεια, το κόμιστρο για αστικές και υπεραστικές μεταφορές, οι μεταφερόμενες ποσότητες και το εύρος των προορισμών, οι πάγιες και έκτακτες αποζημιώσεις, το κόστος των διοδίων καθώς και ο χώρος στάθμευσης για τις ανάγκες ελέγχου από τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα.

Η υπουργική απόφαση, η οποία έχει ήδη δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ισχύει άμεσα, ενώ προβλέπει ακόμη πως σε ό,τι αφορά τις υφιστάμενες συμβάσεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της και έχουν συναφθεί πριν από τη δημοσίευσή της θα πρέπει μέσα σε διάστημα δύο μηνών να τροποποιηθούν με ευθύνη των συμβαλλόμενων μερών.

Η απελευθέρωση δεν έφερε νέες άδειες

Να σημειωθεί ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πολύ σοβαρά και τη δραστηριότητα της διακίνησης καυσίμων, έναν άλλοτε κραταιό κλάδο.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Βυτιοφόρων Αυτοκινήτων Υγρών καυσίμων, Γ. Τσάμο, σε καθημερινή βάση σχεδόν τα 3/4 του στόλου των περίπου 1.400 βυτιοφόρων δεν έχουν έργο. Την ίδια ώρα, ως φυσικό επακόλουθο της κατάστασης αυτής, δεν υπάρχει καθόλου ζήτηση ούτε για την έκδοση νέων αδειών, ούτε για την αγορά υφιστάμενων.

Πρόκειται για μία ακόμη περίπτωση στην οποία η απελευθέρωση των μεταφορών, που ξεκίνησε το 2010, ουσιαστικά δεν λειτούργησε καθώς, σύμφωνα με τον κ. Τσάμο, δεν εκδόθηκαν καθόλου νέες άδειες, λόγω της έλλειψης έργου.

Ωστόσο, αυτό αναμένεται ότι θα αλλάξει εφόσον υπάρχει αντιστροφή του οικονομικού κλίματος και αύξηση της ζήτησης για μεταφορές. Ενδεικτικό της διαφοράς σε σχέση με παλαιότερα είναι ότι τις «χρυσές εποχές» το κόστος απόκτησης για μία άδεια βυτιοφόρου έφτανε ακόμη και τις 300.000 ευρώ, αφού η εμπορευσιμότητά τους ήταν ιδιαίτερα περιορισμένη.