Ιδιωτικές κλινικές: Προσφυγή στο ΣτΕ για rebate

Δια της προσβαλλόμενης απόφασης τίθεται ένα απόλυτο και ανελαστικό μηνιαίο ανώτατο όριο (πλαφόν) στα ποσά που επιτρέπεται να δαπανά ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. για υπηρεσίες υγείας (διαγνωστικές εξετάσεις, νοσηλεία και φυσικοθεραπείες) που παρέχονται από συμβεβλημένους ιδιωτικούς παρόχους υγείας.

Εφόσον οι παρασχεθείσες σε ορισμένο μήνα υπηρεσίες υγείας υπερβαίνουν το προβλεπόμενο όριο, η οφειλή του ΕΟΠΥΥ μειώνεται με την εφαρμογή κλιμακούμενου ποσοστού, ανάλογου του ύψους του μηνιαίου λογαριασμού εκάστου (rebate).

Με τον προαναφερθέντα μηχανισμό και δια του επερχόμενου συμψηφισμού, ουσιαστικά ματαιώνεται η είσπραξη των οφειλομένων (και δεδουλευμένων) εις ημάς ποσών.

Είναι προφανές ότι ο συγκεκριμένος μηχανισμός που επιβάλλεται με την εν λόγω απόφαση θα προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημία στις επιχειρήσεις μας -χωρίς παράλληλα να μας δίνεται κάποιο περιθώριο να την ξεπεράσουμε- που θα οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια σε άμεσο αφανισμό, τονίζεται στην ανακοίνωση.

Θα πρέπει επιπρόσθετα να σημειωθεί με επίταση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι απολύτως παράνομη ως εκδοθείσα κατ' εξουσιοδότηση διάταξης νόμου (άρθρο 100 του ν. 4172/2013) που αντίκειται στο
Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ. Τούτο δε διότι:

α) προσβάλλει την επαγγελματική και επιχειρηματική ελευθερία (5 παρ. 1 Συντ.) Η εφαρμογή της εν λόγω ρύθμισης οδηγεί στο, προδήλως παράλογο, αποτέλεσμα ότι οι συμβεβλημένοι πάροχοι υποχρεούνται να παρέχουν την συμφωνηθείσα παροχή (τις υπηρεσίες υγείας), χωρίς ωστόσο να γνωρίζουν εκ των προτέρων το ύψος της αντιπαροχής που θα λάβουν για τις δαπάνες στις οποίες θα υποβληθούν και για την αξία των παρασχεθεισών υπηρεσιών, καθότι η αντιπαροχή εξαρτάται από το όλως συμπτωματικό και τυχαίο γεγονός της συνολικής ανά μήνα δαπάνης που θα προκύψει εκ της παροχή των υπηρεσιών εκάστου. Εάν μεν η συνολική αυτή δαπάνη είναι μικρότερη του τεθέντος πλαφόν, τότε ο κάθε πάροχος θα λάβει πλήρη την οφειλόμενη αντιπαροχή για τις υπηρεσίες που παρείχε.

Εάν, αντιθέτως, η συνολική μηνιαία δαπάνη υπερβεί το πλαφόν, τότε ο κάθε πάροχος θα υποστεί ποσοστιαία μείωση της οφειλόμενης αντιπαροχής, θα λάβει δηλαδή ποσοστό μόνο της αξίας των δαπανών στις οποίες υποβλήθηκε και των υπηρεσιών που προσέφερε, το οποίο ποσοστό μάλιστα θα βαίνει αναλογικά και κλιμακωτά μειούμενο όσο αυξάνει η συνολική αξία των παρεχόμενων ανά μήνα υπηρεσιών.

β) προσβάλλει την ελευθερία των συμβάσεων (5 παρ. 1 Συντ.), εφόσον συνιστά νομοθετική επέμβαση σε ήδη εγκατεστημένη και λειτουργούσα συμβατική σχέση, αυτή μεταξύ Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και συμβεβλημένων παρόχων, ουσιώδεις όρους της οποίας (ύψος και τρόπο καταβολής της αντιπαροχής) μεταβάλλει ουσιωδώς και ριζικά.

 γ) προσβάλλει την περιουσία (αρ. 1 Πρώτο Προσθ. Πρωτ. ΕΣΔΑ) Με τη ρύθμιση του άρθρου 100 του ν. 4172/2013, όπως προεκτέθηκε, ο νομοθέτης παρεμβαίνει σε συνεστημένη και λειτουργούσα συμβατική σχέση, μεταξύ του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και των συμβεβλημένων παρόχων, και μεταβάλλει ουσιώδεις όρους της, με συνέπεια ότι εφεξής, ενώ οι υποχρεώσεις των συμβεβλημένων παρόχων παραμένουν οι ίδιες, ωστόσο τίθεται ανώτατο όριο και, κατ' αποτέλεσμα, μειώνεται η αντιπαροχή που οι πάροχοι δικαιούνται.

δ) προσβάλλει την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθότι αιφνιδίως και αδικαιολόγητα καθίσταται καταπλεοναστική και «λεόντειος» η ήδη λειτουργούσα συμβατική σχέση των παρόχων με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.

Βεβαίως μόνη η μείωση του κόστους των υπηρεσιών πρωτοβάθμιας Υγείας, όταν αυτή γίνεται αυθαίρετα, ατεκμηρίωτα και πρόχειρα, δεν έχει όφελος για τον ασφαλιστικό Οργανισμό και κατ’ επέκταση για το κοινωνικό σύνολο, αλλά, αντίθετα, μπορεί να οδηγήσει στην οικονομική καταστροφή του Οργανισμού αλλά και των συμβεβλημένων παρόχων υγείας που αναγκάζονται να συμπιέσουν πέραν βιωσιμότητας την αντιπαροχή που λαμβάνουν.

Τούτο δε ενόψει του γεγονότος ότι σε ό,τι αφορά τις επικρατούσες στον κλάδο ιδιωτικής υγείας συνθήκες, σύμφωνα με στοιχεία η μείωση του κύκλου εργασιών των κλινικών κυμαίνεται σε ποσοστό 21% μεσοσταθμικά σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα μόνο κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013, που οδηγεί σε διόγκωση της ταμειακής αδυναμίας, και απειλεί με οριστική διακοπή δραστηριότητας.

Έτσι με την εφαρμογή μιας ασφυκτικής και μονομερούς πολιτικής περιστολής δαπανών, το σύστημα οδηγείται προοδευτικά σε κατάρρευση, συμπαρασύροντας μαζί του τόσο τους παρόχους υγείας, αλλά και εν συνεχεία το ίδιο το ασφαλιστικό σύστημα συλλήβδην.

Βεβαίως μόνη η μείωση του κόστους των υπηρεσιών πρωτοβάθμιας Υγείας, όταν αυτή γίνεται αυθαίρετα, ατεκμηρίωτα και πρόχειρα, δεν έχει όφελος για τον ασφαλιστικό Οργανισμό και κατ’ επέκταση για το
κοινωνικό σύνολο, αλλά, αντίθετα, μπορεί να οδηγήσει στην οικονομική καταστροφή του Οργανισμού αλλά και των συμβεβλημένων παρόχων υγείας που αναγκάζονται να συμπιέσουν πέραν βιωσιμότητας την αντιπαροχή που λαμβάνουν.

Τούτο δε ενόψει του γεγονότος ότι σε ό,τι αφορά τις επικρατούσες στον κλάδο ιδιωτικής υγείας συνθήκες, σύμφωνα με στοιχεία η μείωση του κύκλου εργασιών των κλινικών κυμαίνεται σε ποσοστό 21% μεσοσταθμικά σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα μόνο κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013, που οδηγεί σε διόγκωση της ταμειακής αδυναμίας, και απειλεί με οριστική διακοπή δραστηριότητας. Έτσι με την εφαρμογή μιας ασφυκτικής και μονομερούς πολιτικής περιστολής δαπανών, το σύστημα οδηγείται προοδευτικά σε κατάρρευση, συμπαρασύροντας μαζί του τόσο τους παρόχους υγείας, αλλά και εν συνεχεία το ίδιο το ασφαλιστικό σύστημα συλλήβδην.

Η οικονομική ζημία επιτείνεται εξάλλου περαιτέρω από το γεγονός ότι κατά το άρθρο 100 παρ. 1 του ν. 4172/2013 μετά την αφαίρεση των επιστροφών (rebate) εφαρμόζεται και η περαιτέρω μείωση της  καταβαλλόμενης στους παρόχους αντιπαροχής ώστε η μηνιαία συνολική δαπάνη να μην υπερβαίνει το ένα δωδέκατο του ετήσιου προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ (claw-back), που συνιστά αναμφίβολα ενιαίο σύστημα ρυθμίσεων με το θεσμό του rebate.

Στο πλαίσιο αυτό η μείωση του προϋπολογισμού του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. σε συνδυασμό με τη θέσπιση του μέτρου του rebate (σωρευτικά με το μέτρο του claw back) είναι βέβαιον ότι θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τις συνθήκες στον κλάδο της υγείας, οδηγώντας σε εξαφάνιση μεγάλο αριθμό κλινικών και διαγνωστικών κέντρων. Η διακοπή λειτουργίας αυτών -πέρα από τις δυσμενείς συνέπειες που θα έχει για την απασχόληση, με την απόλυση του προσωπικού των κλινικών και διαγνωστικών κέντρων, το οποίο ανέρχεται σε 25.000 εργαζόμενους και την κατάργηση 30.000 θέσεων εργασίας μέσω έμμεσων συνεργασιών- είναι περαιτέρω βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε συνολικότερη αναδιάρθρωση του κλάδου ιδιωτικής υγείας, που θα διαμορφωθεί ως ένα επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία ολιγοπώλιο.

Συνεπώς, εάν εφαρμοστεί η υπουργική απόφαση και κληθούμε να επιστρέψουμε άμεσα τα χρήματα που αντιστοιχούν στο Α’ εξάμηνο, χωρίς καμία δυνατότητα συμψηφισμού με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., τότε θα οδηγηθούμε αναπόφευκτα σε κλείσιμο των επιχειρήσεών μας και επομένως σε κατάργηση του ιδιωτικού τομέα της υγείας, σε ανεργία δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων αλλά και επιχειρήσεων που συνεργάζονται με τον κλάδο. Το μέτρο αυτό δε είναι καταστροφικό όχι μόνο για το σύνολο των επιχειρήσεων του κλάδου αλλά και για τη δημόσια υγεία, καθώς μας αποδυναμώνει σε τέτοιο βαθμό που θα είναι αδύνατο να παράσχουμε τις υπηρεσίες που επί σειρά ετών παρέχουμε, καλύπτοντας το 39% των υπηρεσιών υγείας στη χώρα.

Από το ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ της Π.Ε.Ι.Κ.