Μετωπική κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ για τους οδικούς άξονες

Προς μετωπική σύγκρουση οδηγούνται η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση με αφορμή τις αναθεωρημένες συμβάσεις των οδικών αξόνων, που αναμένεται να κατατεθούν στη Βουλή τις επόμενες εβδομάδες.

Η προχθεσινή δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή περί «τεράστιου σκανδάλου σε βάρος του ελληνικού δημοσίου» και οι προτροπές για παρέμβαση της Δικαιοσύνης εξόργισαν τον υπουργό Υποδομών Μιχ. Χρυσοχοΐδη.

Έτσι το υπουργείο εξέδωσε αργά το βράδυ της Τρίτης πολυσέλιδη ανακοίνωση με την οποία επιχειρεί να απαντήσει στις καταγγελίες του κ. Χουντή. Με την ίδια ανακοίνωση ενημερώνει πως στέλνει τις επίμαχες συμβάσεις παραχώρησης σε μια ντουζίνα ελεγκτικούς φορείς που ξεκινούν από τον Άρειο Πάγο και φτάνουν μέχρι τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Καταπολέμησης της Διαφθοράς (OLAF).

Η φιέστα που διοργάνωσε στις αρχές της εβδομάδας η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) με αφορμή την υπογραφή της σύμβασης για χρηματοδότηση των οδικών αξόνων αποτέλεσε αφορμή για τον τελευταίο γύρο της κόντρας μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης ο κ. Χρυσοχοΐδης ανακοίνωσε πως είναι θέμα ημερών η κατάθεση των συμβάσεων στη Βουλή. Έτσι, οι εργασίες σε Ολυμπία Οδό, Ιονία Οδό, Μαλιακό - Κλειδί και Άξονα Κεντρικής Ελλάδος (Ε65) που έχουν σταματήσει από τον Νοέμβριο του 2010 αναμένεται να ξεπαγώσουν.

Στην κυβέρνηση βιάζονται γιατί υπάρχει ο κίνδυνος απώλειας κονδυλίων του ΕΣΠΑ αν τα έργα δεν ολοκληρωθούν μέχρι τα τέλη του 2015. Όσοι ασχολούνται με τους οδικούς άξονες θεωρούν, πάντως, πως δύσκολα θα ολοκληρωθούν μέχρι τότε και πως ήδη προετοιμάζεται η ένταξή τους στο επόμενο ΕΣΠΑ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ δε δείχνουν να πτοούνται από τις διαρροές του Μιχ. Χρυσοχοΐδη περί σαμποτάζ και προσπάθειας της αντιπολίτευσης να ναρκοθετήσει την επανεκκίνηση των εργασιών στους οδικούς άξονες.

Ο Ν. Χουντής υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, στη δήλωσή του πως «όχι μόνο δεν έχουν ενεργοποιηθεί ρήτρες υπέρ του Δημοσίου για το γεγονός ότι τα έργα είναι σταματημένα, ουσιαστικά από το 2010, με υπαιτιότητα των εργολάβων, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, την οποία όφειλαν να έχουν, σύμφωνα με τις συμβάσεις, οι ίδιοι εξασφαλίσει, αλλά αντίθετα, απαίτησαν και έλαβαν από το ελληνικό δημόσιο, ως ποινικές ρήτρες, εκατοντάδες εκατομμύρια, για δήθεν καθυστερήσεις ευθύνης του ελληνικού δημοσίου, με διάφορα προσχήματα (αρχαιολογία, απαλλοτριώσεις κ.λπ.), τα οποία απεδέχθησαν, χωρίς πολλά-πολλά, "αρμόδιοι" Υπουργοί. Τα ποσά αυτά προστέθηκαν ως «δώρο» στα υπέρογκα διόδια που εισπράττουν παράνομα από τους πολίτες για ανύπαρκτους δρόμους».

Στο υπουργείο Υποδομών υποστηρίζουν πως «είναι εντελώς ανυπόστατος ο ισχυρισμός ότι στις αναδιαρθρωμένες συμβάσεις το κόστος, τη χρηματοδότηση και τον επιχειρηματικό κίνδυνο τα αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το ελληνικό δημόσιο. Άλλωστε, το πρώτο πράγμα που ελέγχουν οι υπηρεσίες της Ε.Ε. είναι ακριβώς αυτό, ότι δεν αλλάζει ο χαρακτήρας των συμβάσεων, δεν μπορούν δηλαδή να γίνουν από συμβάσεις παραχώρησης, συμβάσεις δημοσίων έργων. Το ελληνικό δημόσιο δεν εγγυάται σε καμία περίπτωση τα έσοδα των παραχωρησιούχων, ούτε βέβαια την κερδοφορία στην επένδυσή τους, αλλά ούτε και αναλαμβάνει τον κατασκευαστικό κίνδυνο».

Στην ανακοίνωση του υπουργείου αναφέρεται πως ο κ. Χουντής «αγνοεί τους όρους και περιορισμούς που θέτουν τόσο οι συμβάσεις παραχώρησης όσο και οι δανειακές συμβάσεις που υπογράφηκαν το 2007. Το ελληνικό δημόσιο σε περίπτωση καταγγελίας των συμβάσεων παραχώρησης πληρώνει την αξία του εκτελεσμένου έργου μέχρι την καταγγελία, δηλαδή πληρώνει είτε η καταγγελία είναι σε βάρος του Δημοσίου είτε η καταγγελία είναι σε βάρος του παραχωρησιούχου. Το κόστος της καταγγελίας αυτής φθάνει τα 2.200 εκατομμύρια ευρώ σε περίπτωση ευθύνης του Δημοσίου και τα 980 εκατομμύρια ευρώ σε περίπτωση ευθύνης των παραχωρησιούχων».

Σύμφωνα με την ηγεσία του υπουργείου Υποδομών, «το ελληνικό δημόσιο στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης των συμβάσεων επέλεξε αντί να πληρώνει αποζημιώσεις καταγγελίας να διαθέσει τους πόρους αυτούς για την ολοκλήρωση των έργων. Αντίστοιχα για την περίοδο λειτουργίας επέλεξε να στηρίξει τα έργα με το μερίδιο των εσόδων που του αναλογεί και μόνο και να αποφύγει την οποιαδήποτε επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού προκειμένου αυτά να διασωθούν και να αποδοθούν στους χρήστες, ώστε η χώρα να αποκτήσει σύγχρονες οδικές υποδομές. Η Ελλάδα την περίοδο αυτή από καταληκτικό κρίκο του δικτύου των ευρωπαϊκών μεταφορών έχει σήμερα μετατραπεί σε κεντρικό σύνδεσμο των διεθνών μεταφορών, μετά τη μεταφορά των κέντρων παραγωγής από την Ευρώπη στην Κεντρική Ασία. Η Ελλάδα βασίζει την ανάπτυξή της στις μεταφορές».

Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω του κ. Χουντή θεωρεί πως «τα έργα τα οποία προγραμματίστηκαν ως "ιδιωτικά" είναι απολύτως δημόσια, αφού πλέον το κόστος, τη χρηματοδότηση αλλά και τον "επιχειρηματικό κίνδυνο", τα αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το ελληνικό δημόσιο, ο Έλληνας φορολογούμενος και οι χρήστες των αυτοκινητοδρόμων. Γιατί λοιπόν, αφού η επένδυση είναι δημόσια, τα κέρδη θα πρέπει να είναι ιδιωτικά; Γιατί οι "αρμόδιοι" προτίμησαν να υπογράψουν την αναθεώρηση των συμβάσεων ΣΔΙΤ, αντί να προχωρήσουν στην επαναπροκήρυξη των έργων ως Δημόσιων Έργων, αν υποθέσουμε ότι αυτά είναι έργα τα οποία πραγματικά χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα;».

Ως απάντηση, ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης στέλνει τις νέες συμβάσεις παραχώρησης εκτός από τους κατά νόμο παραλήπτες (Ελεγκτικό Συνέδριο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Διευθύνσεις Εσωτερικής Αγοράς-Ανταγωνισμού-Περιφερειακής Πολιτικής και Βουλή) για λόγους απόλυτης διαφάνειας και αποφυγής οποιασδήποτε εκμετάλλευσης» στο Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς (OLAF), στην Εθνική Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου, στον Αρμόδιο Εθνικό Συντονιστή για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, στους Αρμόδιους Οικονομικούς Εισαγγελείς, στην Αρμόδια Εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς, καθώς και στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου.