Ισχυρό… γλυκαντικό για τη συμμετοχή των ιδιωτών στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ενδέχεται να αποδειχθεί η εξεταζόμενη μείωση των κεφαλαίων που θα χρειαστούν οι τράπεζες, καθώς υπό προϋποθέσεις ανοίγει τον δρόμο για υψηλές μελλοντικές αποδόσεις.

Η συνολική ζημία από το PSI+, που εκτιμάται ότι θα εγγράψουν στα βιβλία τους οι ελληνικές τράπεζες, προσεγγίζει, με βάση εκτιμήσεις τραπεζικών κύκλων, τα 40 δισ. ευρώ. Η ζημία διευρύνθηκε ως απόρροια των συντηρητικότερων εκτιμήσεων που επιβλήθηκαν από τις αρχές και τις ελεγκτικές εταιρείες.

Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες καταβάλλεται προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης και της τρόικας, σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, να βρεθούν φόρμουλες για τη μείωση των κεφαλαίων που θα χρειαστούν οι τράπεζες.

Δύο είναι τα κεντρικά ζητήματα, όπως έγραψε το Euro2day (Τράπεζες: Ψάχνει… γλυκαντικό η τρόικα): ο αντιλογισμός της ζημίας αποτίμησης που προκύπτει από την ανταλλαγή των ομολόγων και ο τρόπος με τον οποίο θα προσμετρηθεί στα εποπτικά κεφάλαια το φορολογικό ενεργητικό που προκύπτει από την τροποποίηση της αναβαλλόμενης φορολογίας.

Για τον αντιλογισμό της ζημίας καταβάλλονται προσπάθειες να βρεθεί ένα αποδεκτό από την ΕΚΤ και την Κομισιόν χρηματοοικονομικό μέσο. Το Euro2day έχει περιγράψει το σχέδιο Atlas SPV II (Τράπεζες: Σχέδιο εγγυήσεων από EFSF με αγκάθια) καθώς και τις εναλλακτικές προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι (Χαμαιλέων: Το γαϊτανάκι των εγγυήσεων και η ταμπακέρα).

Με το σχέδιο Atlas SPV II τα κεφάλαια για τις τράπεζες μειώνονται κατά 8,5 δισ. ευρώ (το 21,5% των 39,8 δισ. ευρώ), ενώ υπάρχει και πρόταση για απευθείας εγγύηση του EFSF προς τις τράπεζες ύψους 12,8 δισ. ευρώ.

Ταυτόχρονα, αν βρεθεί τρόπος να προσμετρηθεί το φορολογικό όφελος από τον αναβαλλόμενο φόρο στα εποπτικά κεφάλαια χωρίς να αντιβαίνει στους κανόνες της Βασιλείας, τότε, σύμφωνα με ορκωτούς, τα κεφάλαια μπορούν να μειωθούν περισσότερο μέχρι και κατά 3 δισ. ευρώ (το 14% του ονομαστικού κουρέματος).

Πώς βγαίνει ο λογαριασμός έως τα 23 δισ. ευρώ

Αν αφαιρεθούν και οι απομειώσεις που έχουν διενεργήσει ήδη μέχρι τις 30/9 οι τράπεζες, ύψους περίπου 5 - 6 δισ. ευρώ, τότε τα κεφάλαια προσγειώνονται στα 22 - 23 δισ. ευρώ. Σε όσα, δηλαδή, προβλέπει η σύμβαση χρηματοδότησης που έχει κυρώσει το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Εφόσον η ελάχιστη συμμετοχή των ιδιωτών προσδιοριστεί τελικώς στο 10%, παλαιοί και νέοι μέτοχοι καλούνται να βάλουν 2,2 - 2,3 δισ. ευρώ για να παραμείνουν οι τράπεζες ιδιωτικές.

Η παροχή εγγυήσεων και η επακόλουθη μείωση των κεφαλαίων αναδεικνύονται, σύμφωνα με αναλυτές, σε κλειδί για το αν συμφέρει ή όχι τους επενδυτές να συμμετάσχουν στην ανακεφαλαιοποίηση.

Και αυτό γιατί περιορίζονται οι πιθανότητες οι τράπεζες να εμφανίσουν στις 20 Απριλίου αρνητικά ίδια κεφάλαια και επομένως οι αυξήσεις μπορεί να γίνουν σε τιμές χαμηλότερες της λογιστικής αξίας.

Σημειώνεται ότι η Unicredit διενήργησε πρόσφατα αύξηση σε τιμή που αντιστοιχούσε στο 0,5% της λογιστικής αξίας της μετοχής, ενώ η Eurobank πώλησε την Tekfen Bank σε τίμημα που αντιστοιχεί σε 1 φορά τη λογιστική της αξία.

Η παροχή εγγύησης μειώνει και την «καταστροφή» κεφαλαίων που θα υποστούν οι παλαιοί μέτοχοι και επομένως το dilution. Στον αντίποδα, επειδή στην πράξη είναι προεξόφληση ταμειακών ροών και επομένως περιορίζεται η μελλοντική κερδοφορία, ο νέος μέτοχος χάνει μέρος της υποσχόμενης απόδοσης.

Κλειδί τα warrants και η τιμή επαναγοράς για υψηλές αποδόσεις

Το μέσο για την εξασφάλιση υψηλής μελλοντικής απόδοσης είναι τα warrants, τα δικαιώματα επαναγοράς μετοχών του Τ.Χ.Σ. και ο έτερος κρίσιμος παράγοντας, η τιμή επαναγοράς.

Οι τράπεζες έχουν ζητήσει και η τρόικα το έχει αποδεχθεί κατ' αρχάς, όπως έγραψε το Euro2day (Τράπεζες: Πλαφόν στην απόδοση κεφαλαίων για ΤΧΣ), η σωρευτική απόδοση για το Τ.Χ.Σ. να μην ξεπερνά στην πενταετία το 25% - 30%. Εφόσον αυτό γίνει αποδεκτό, το σύνολο της μελλοντικής υπεραπόδοσης θα ανήκει ολοκληρωτικά στους ιδιώτες επενδυτές.

Το μέσο γι' αυτό είναι τα warrants, τα δικαιώματα δηλαδή αγοράς μετοχών του Τ.Χ.Σ.

Η κυβέρνηση και η τρόικα προσανατολίζονται στο να δώσουν 4 warrants ανά μετοχή που θα αποκτήσει ο ιδιώτης ο οποίος θα συμμετάσχει στην ΑΜΚ. Ταυτόχρονα, δείχνουν να αποδέχονται το αίτημα τα warrants να είναι διαπραγματεύσιμα στο χρηματιστήριο και να είναι αποσυνδεδεμένα (detachables) από τις μετοχές, ώστε να υπάρχει πιο ανταγωνιστική δευτερογενής αγορά.

Αν συμβούν τα παραπάνω, τότε καθοριστικός παράγοντας, σύμφωνα με αναλυτές, θα είναι η μελλοντική κερδοφορία των τραπεζών, μια και αυτή θα κρίνει τη δυνατότητα υπεραπόδοσης για τον ιδιώτη.

Για παράδειγμα, αν μια τράπεζα διενεργήσει αύξηση 5 δισ. ευρώ στην τιμή του 0,75 ευρώ, τότε στη λήξη της πενταετίας η τιμή άσκησης του δικαιώματος αγοράς (warrant) θα διαμορφωθεί κατά ανώτατο όριο στο 0,90 ευρώ ανά μετοχή. Αν η τράπεζα το 2016 βγάλει κέρδη 1,2 δισ. ευρώ και διαθέτει 7,5 δισεκατομμύρια μετοχές, τα κέρδη ανά μετοχή θα ανέλθουν στο 0,16 ευρώ.

Με πολλαπλασιαστή 10, η παραπάνω επίδοση δίνει τιμή 1,6 ευρώ ανά μετοχή, όταν ο ιδιώτης δύναται να ασκήσει το δικαίωμα αγοράς (warrant) στο 0,90 ευρώ. Η μετοχή μπορεί να δώσει δηλαδή απόδοση πάνω από 100%, από την οποία το Ταμείο θα κλειδώσει το 25% και το υπόλοιπο θα πάει στον ιδιώτη επενδυτή.


* To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.