Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές το κόμμα της φράου Μέρκελ υφίστατο στρατηγική ήττα στο κρατίδιο της Ρηνανίας, καθώς ακόμη και οι ίδιοι οι Γερμανοί αρχίζουν να αντιστέκονται στην υπέρμετρη λιτότητα.

Οι πανευρωπαϊκές εξελίξεις ενάντια στη γνωστή πλέον γερμανική «συνταγή» αρχίζουν να λαμβάνουν τη μορφή αλυσίδας, και η επόμενη έρχεται, ενδεχομένως, κατά το τέλος του Μαΐου, όταν οι Ιρλανδοί θα κληθούν να αποφασίσουν για την επικύρωση του περίφημου «δημοσιονομικού συμφώνου».

Όλα λοιπόν δείχνουν ότι η στροφή της μέχρι τώρα ακολουθούμενης πολιτικής πιθανόν θα εξελιχθεί σε μονόδρομο για την ευρωζώνη, εάν η πολιτική της ηγεσία θέλει να αποφύγει τη διάσπαση ή και τη διάλυσή της κάτω από την πίεση του αναζωπυρωμένου εθνικισμού και των κοινωνικών αντιθέσεων.

Υπό τις συνθήκες που περιγράψαμε, η συγκρότηση μιας κυβέρνησης «έσχατης ανάγκης», η οποία θα διαθέτει μεν κοινοβουλευτική πλειοψηφία (μέσω των τριών κομμάτων Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ), αλλά οριακή κοινωνική «νομιμοποίηση» (με την υποστήριξη - ανοχή των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων της Δεξιάς), αποτελεί από μόνη της πρώτης τάξεως διαπραγματευτικό χαρτί έναντι της Ευρώπης για τη διασφάλιση σημαντικών βελτιώσεων στα ήδη υπογραφέντα.

Διότι είναι προφανές ότι, αν και αυτήν τη φορά δεν ικανοποιηθεί, έστω και εν μέρει το κοινό αίσθημα, η επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ και των «αντιμνημονιακών» εν γένει θα είναι ολοκληρωτική.

Προς το παρόν, όμως, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας εξακολουθεί να ασχολείται πρωτίστως με το κομματικό συμφέρον, όπως φαίνεται και από το «θέατρο εντυπώσεων» που παίζεται τις τελευταίες μέρες.

Τα περιθώρια πάντως δεν έχουν εξαντληθεί ακόμη. Θεωρώ σχεδόν δεδομένο ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα διατηρήσει αυτές τις μέρες τη δημοσκοπική άνοδο που καταγράφει μετεκλογικά (λίγο-πολύ εις βάρος των υπολοίπων) οι πιέσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης θα γίνουν ασφυκτικές τα επόμενα 24ωρα.

Και θα βρουν ανταπόκριση για λόγους που δεν σχετίζονται κατ' ανάγκη με το εθνικό συμφέρον.

Ο Αντώνης Σαμαράς, για παράδειγμα, γνωρίζει ότι πρακτικά τελεί «υπό προθεσμία». Αν η Νέα Δημοκρατία βγει δεύτερο κόμμα στις επόμενες εκλογές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι είτε αυτός θα αποχωρήσει, είτε οι… άλλοι.

Από την πλευρά του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει σε κάτι να προσβλέπει από μια νέα εκλογική αναμέτρηση εντός του Ιουνίου. Έτσι κι αλλιώς το ΠΑΣΟΚ με τη μορφή που το ξέραμε έχει πάψει να υφίσταται. Θα πρέπει να μεταλλαχθεί, κι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ο ίδιος, όμως, έχει κάθε λόγο να αναδείξει συναινετικό-πραγματιστικό προφίλ, εγγράφοντας υποθήκη για το μέλλον σε μια μερίδα της αστικής τάξης και του επιχειρηματικού κόσμου, που αντιπαθεί τις ρήξεις και την αβεβαιότητα.

Την περίπτωση του Φώτη Κουβέλη, που είναι και το πλέον κομβικό πρόσωπο, την καταγράψαμε ήδη.

Πρόκειται για την «Ιφιγένεια» της τρέχουσας συγκυρίας, καθώς βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα στον διεμβολισμό της εκλογικής δύναμης της Δημοκρατικής Αριστεράς, εάν αρνηθεί να συγκυβερνήσει, και στην πιθανότητα συρρίκνωσης ή και διάλυσής της εκ των έσω (με ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών) εφόσον αποδεχτεί κυβέρνηση συνεργασίας.

Κατά την άποψή μου, θα έπρεπε να επιχειρήσει το δεύτερο, θέτοντας όμως συγκεκριμένους όρους σε θέματα που θα ικανοποιήσουν το αίσθημα εκείνων που τον ψήφισαν, ακριβώς για να παίξει μετριοπαθή ρόλο σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πέραν του χαμένου χρόνου που θα προκύψει από μια επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας (αυτός είναι από μόνος του σημαντικός παράγοντας, δεδομένης της κρίσης που υφίσταται στη χώρα), αισιοδοξώ ότι δεν πρόκειται να διολισθήσουμε στο «χάος», όπως κάποιοι φοβούνται.

Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους έχει περάσει στα χέρια των θεσμικών δανειστών. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι και στο εξωτερικό την τελική διαχείριση του… χρήματος, στη φάση στην οποία βρισκόμαστε, την έχουν είτε πολιτικοί (τα κράτη της ευρωζώνης και η Κομισιόν), είτε τεχνοκράτες διορισμένοι από πολιτικούς (η ηγεσία του ΔΝΤ).

Κρίνοντας από τις πράξεις αλλά και τις παραλείψεις τους ως τώρα, το πιθανότερο είναι ότι αν μη τι άλλο θα προσφέρουν πίστωση χρόνου για να μη σκάσει η βόμβα στα χέρια τους!