Τους προηγούμενους μήνες ο κ. Βενιζέλος εξαγρίωσε την κοινή γνώμη όσο κανένας από τους προκατόχους του στη θέση του υπουργού Οικονομικών.

Διότι μέσα στο φθινόπωρο επέβαλε μπαράζ μέτρων χωρίς προηγούμενο, που έθιξε τα κεκτημένα του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας με άνισο τρόπο και δύο μόνο εξαιρέσεις:

Τους φοροφυγάδες και τους πραγματικά πλούσιους αυτής της χώρας!

Τα μέτρα όμως που ελήφθησαν δεν είναι σήμερα αναστρέψιμα. Ψηφίστηκαν, εγκρίθηκαν από την τρόικα και θα μείνουν ως έχουν, ενώ είναι πλέον πιθανό ότι θα απαιτηθούν και πρόσθετα.

Όπως φαίνεται κι από τις πρόσφατες δηλώσεις του, τις οποίες το ΒΗΜΑ παρουσίασε με ιδιαίτερη γλαφυρότητα, υπό τον τίτλο Ευάγγελος Βενιζέλος: «Το DNA του μνημονίου μας οδηγεί σε αδιέξοδο», ο ίδιος προσπαθεί τώρα να αποφύγει το πικρό ποτήρι.

Αποστασιοποιούμενος, έστω την τελευταία στιγμή, από το μνημόνιο που κλήθηκε να υπηρετήσει. Δηλώνοντας «κουρασμένος» από το βάρος του φορτίου.

Δυστυχώς για εκείνον, οι δηλώσεις αυτές αλλά και οι κινήσεις που ενδέχεται να ακολουθήσουν λίγο μπορούν να αλλάξουν την αίσθηση της κοινής γνώμης.

Ο κ. Βενιζέλος χρεώνεται προσωπικά τρία πολύ σημαντικά γεγονότα:

-Τη θερινή απραξία, που χειροτέρευσε τις αποκλίσεις από τους στόχους.

-Την αποτυχημένη απόπειρα «εκβιασμού» των τροϊκανών, που κατέληξε στην ξαφνική αποχώρησή τους τον Σεπτέμβριο.

-Τον ορυμαγδό μέτρων που έλαβε με προχειρότητα και ανισότητα, τον Οκτώβριο, όταν διαπιστώθηκε ότι οι Ευρωπαίοι δεν διαπραγματεύονται τα ήδη υπεσχημένα.

Κατά την άποψή μου, όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα των εσφαλμένων (πολιτικών και οικονομικών) εκτιμήσεων που έκανε, στο πλαίσιο μιας προσωπικής στρατηγικής, με τελικό στόχο την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.

Ωστόσο, ο ίδιος υποστήριζε τότε με παρρησία ότι κόπτεται για το καλό του τόπου και δήλωνε μεταξύ άλλων, άνευ ιδιαίτερης μετριοφροσύνης, πως «δεν έβαλα τα προσόντα μου στον τόκο».

Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζονται ιδιαίτερα προσόντα για να εξαγγείλεις οριζόντια μέτρα, που χαρακτηρίζονται από την ανισότητά τους. Τα όποια προσόντα ούτε τοκίστηκαν, ούτε απέδωσαν όμως προς όφελος της χώρας. Τουναντίον, ελλείψει επιτυχιών, απλώς εφθάρη το (πολιτικό) κεφάλαιο.

Υπό αυτήν την έννοια, η επιχειρούμενη αλλαγή τακτικής εκ μέρους του κ. Βενιζέλου είναι πολιτικά κατανοητή, εν όψει πιθανών αναμετρήσεων, είτε στο κομματικό πλαίσιο, είτε ενώπιον της κάλπης.

Δεν παύει όμως να είναι εντελώς αντίθετη με τα συμφέροντα της χώρας, σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο.

Διότι όταν ο υπουργός που είναι αρμόδιος για την εφαρμογή των συμφωνιών με την Ευρώπη αποστασιοποιείται και ομιλεί περί «αδιεξόδου», οι ούτως ή άλλως περιορισμένες πιθανότητες επιτυχίας της κυβέρνησης Παπαδήμου προφανώς τείνουν προς το μηδέν.