Οι περισσότεροι, πέραν εκείνων που ζουν με τις παρωπίδες μιας παρωχημένης δήθεν «επαναστατικής» ιδεολογίας, αντιλαμβάνονται ότι το καλοκαίρι του 2015, η κυβέρνηση πήρε ένα μεγάλο ρίσκο και έχασε.
Θεώρησε ότι οι Ευρωπαίοι «θα έκαναν πίσω» μπροστά στην απειλή του Grexit, τα έπαιξε κυριολεκτικά όλα για όλα και βρέθηκε τελικά με την πλάτη στον τοίχο. Η άποψη κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών ήταν τότε ότι οι «γραφειοκράτες» της Ευρώπης δεν έχουν «στομάχι» για να προκαλέσουν τέτοια κρίση και «θα κάνουν πίσω». Γι' αυτό και δεν τους ενοχλούσε το ροκάνισμα του χρόνου, ώσπου ξαφνικά αντιλήφθηκαν ότι η μπλόφα τους δεν έπιανε και έπρεπε να συνθηκολογήσουν.
Η πανωλεθρία που ακολούθησε είναι γνωστή σε όλους. Κι ας συγχωρήθηκε, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Ίσως για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως, το πάθημα δεν φαίνεται να έγινε μάθημα.
Την ίδια λογική, αυτή του «τσαμπουκά», έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση και σε δύο ακόμη κρίσιμα θέματα. Το ένα αφορά στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών και το άλλο στους χειρισμούς της γενικότερα, στους κόλπους της δικαιοσύνης. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, η κυβέρνηση ακολουθεί τη λογική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», με την υπεροπτική αντίληψη ότι οι πάντες θα καμφθούν από τη θέλησή της.
Στην περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών, το αποτέλεσμα ήταν ξανά μια πρώτης τάξεως πανωλεθρία, που προκάλεσε πανικό κι εκνευρισμό στην κυβέρνηση (όπως αυτός αποτυπώθηκε στις απαράδεκτες για τον θεσμό της δικαιοσύνης δηλώσεις διαφόρων κυβερνητικών αξιωματούχων το ίδιο βράδυ), ανατρέποντας εκ βάθρων μία από τις σημαντικότερες πολιτικές της.
Είναι δε θέμα χρόνου, ακριβώς λόγω της αμετροέπειας και της νοοτροπίας του «τσαμπουκά», να ακολουθήσει μια ακόμη πανωλεθρία, καθώς αυτές ακριβώς οι δηλώσεις, εντελώς απαξιωτικές για την πλειοψηφία των δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας και για τον ίδιο τον θεσμό, αποτελούν το κερασάκι σε μια πικρή «τούρτα», την οποία γεύεται εδώ και μήνες το δικαστικό σώμα.
Αποτελούν το επιστέγασμα μιας τακτικής που επί περίπου ένα χρόνο στοχοποιεί δικαστές, δίδοντάς τους βορά σε μερίδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου, κι αμφισβητεί γενικώς το κύρος και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης ενώ σε αρκετές περιπτώσεις συνοδεύεται από «πειθαρχικές διώξεις», με πρωτοβουλία είτε του υπουργείου, είτε της προέδρου του Αρείου Πάγου που όρισε η κυβέρνηση.
Το γεγονός ότι δύο εισαγγελείς, οι οποίοι όχι μόνο στοχοποιήθηκαν αλλά υπέστησαν και πειθαρχικές ποινές σε αυτό το πλαίσιο (Ντογιάκος και Τσατάνη), έλαβαν αθροιστικά 56% των ψήφων στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών, κι ακόμη υψηλότερο ποσοστό εφόσον εξαιρεθούν τα «λευκά», θα έπρεπε να έχει προβληματίσει από καιρό τους «τσαμπουκάδες» της κυβέρνησης, διότι το έμμεσο μήνυμα αμφισβήτησης από το «σώμα» της Δικαιοσύνης ήταν σαφές.
Παρ' όλα αυτά, ο ορυμαγδός επικριτικών έως και προσβλητικών δηλώσεων από πλευράς κυβέρνησης, που έφτασαν στο σημείο να χαρακτηρίζουν τη Δικαιοσύνη ως εχθρό (!), με αφορμή την απόφαση του ΣτΕ, δείχνει ότι το μήνυμα δεν ελήφθη.
Πιθανώς χρειάζονται περισσότερες πανωλεθρίες. Κι αν δεν αλλάξει τακτική η κυβέρνηση, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επέλθουν…