Μοιάζει δύσκολο να το πιστέψουμε, αλλά κάποιοι λαμπροί εγκέφαλοι στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προωθούν, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, την κατάργηση της προστασίας στην προσωπική περιουσία των μετόχων υπερχρεωμένων εταιριών.
Όπως οι ίδιοι λένε, επικαλούμενοι το σύνθημα «δεν γίνεται να υπάρχουν υπερχρεωμένες εταιρίες με πλούσιους ιδιοκτήτες», θα ήθελαν την κατάργηση της προστασίας στην περιουσία των μετόχων με ειδική ρύθμιση, αλλά δεν ξέρουν αν κάτι τέτοιο θα γινόταν αποδεκτό από τους… θεσμούς!
Η υπόθεση θυμίζει άλλη διάταξη, που καθιστούσε υπεύθυνους τους μετόχους με ποσοστό άνω του 10% σε Ανώνυμες Εταιρίες, για χρέη προς Ασφαλιστικά Ταμεία, η οποία πρόλαβε και έγινε νόμος(!) πριν ανακληθεί τελικά από την κυβέρνηση ως ανεφάρμοστη και αντισυνταγματική, ακριβώς διότι καταργεί την έννοια της «περιορισμένης ευθύνης» σε Ανώνυμες Εταιρίες, ΕΠΕ κ.λπ.
Το ίδιο, προφανέστατα, ισχύει και στην περίπτωση του «νέου οράματος», που αυτή τη φορά στοχεύει σε ολόκληρη την περιουσία των μετόχων! Κατά πάσα δε πιθανότητα, αυτή τη φορά δεν θα φτάσει ούτε στη Βουλή, ακριβώς διότι υπάρχει η προηγούμενη «αστοχία».
Είναι όμως συγκλονιστικό το γεγονός ότι μετά από δύο χρόνια διακυβέρνησης, υπάρχουν ακόμη κυβερνητικά στελέχη που ακολουθούν την απλουστευτική -και λαϊκιστική- αντίληψη του «πονάει χέρι, κόψε κεφάλι», αγνοώντας ακόμη και εντελώς απλά νομικά και οικονομικά θέματα.
Δεν υπάρχει βεβαίως καμία αμφιβολία ότι πράγματι υπάρχουν υπερχρεωμένες εταιρίες με πλούσιους μετόχους. Κι ότι σε αρκετές περιπτώσεις αυτό συνέβη υπό ύποπτες ή περίεργες συνθήκες. Για να το πούμε απλά, είναι βέβαιο ότι υπήρξαν μέτοχοι που «λυμαίνονταν» τις εταιρίες τους για προσωπικό όφελος.
Όμως αυτό δεν μπορεί να οδηγεί σε σκέψεις για de facto κατάργηση των εταιριών «περιορισμένης (μετοχικής) ευθύνης», που σημειωτέον, υπάρχουν σε όλο τον κόσμο!
Και υπάρχουν ακριβώς για να γνωρίζει ο εν δυνάμει επενδυτής-επιχειρηματίας ότι αναλαμβάνοντας επιχειρηματική δραστηριότητα, είτε ως βασικός μέτοχος, είτε ως μικρότερος (και συνήθως ανενεργός διοικητικά) μέτοχος, ότι «ρισκάρει» εκείνο το μέρος της περιουσίας του που αποφασίζει να τοποθετήσει σε μια εταιρία «περιορισμένης ευθύνης», κι όχι «απεριόριστα και εις ολόκληρον» όπως συμβαίνει με άλλες μορφές δραστηριότητας.
Γι' αυτό άλλωστε και το σύστημα υποτίθεται ότι έχει άλλες ασφαλιστικές δικλίδες, όπως η έκδοση ισολογισμών, για την παρακολούθηση των οικονομικών στοιχείων της εταιρίας, οι τραπεζικές διαδικασίες για τη δανειοδότηση, αλλά και ένα σωρό «όπλα» στη φαρέτρα της πολιτείας για να εισπράξει έγκαιρα τα σε αυτήν χρωστούμενα, χωρίς να αναφερθούμε και στην ποινική διάσταση ορισμένων χρεών σε ό,τι αφορά τους διοικούντες.
Αυτές οι δικλίδες -που καταφανώς το προηγούμενο διάστημα δεν λειτούργησαν όπως έπρεπε- πρέπει να αποκατασταθούν (κλασικό παράδειγμα το ότι η μη δημοσίευση ισολογισμού τιμωρείται με πρόστιμο… 150 ευρώ, ακόμη κι αν πρόκειται για εταιρίες με τζίρο 1 δισ. όπως η πάλαι ποτέ Μαρινόπουλος), για να λειτουργήσει σε πιο «καθαρές συνθήκες» η αγορά.
Οι ονειροφαντασίες όμως ορισμένων για «εύκολες λύσεις», όπως η κατάργηση της έννοιας της περιορισμένης επιχειρηματικής ευθύνης, δεν δείχνουν παρά την άγνοια και την ιδεοληψία τους απέναντι στην πραγματικότητα, πιθανώς και την ανικανότητά τους να πάρουν τον δύσκολο δρόμο για να υπάρξουν πραγματικά ενισχυμένες ασφαλιστικές δικλίδες απέναντι στους μπαταχτσήδες.
Υπό άλλες δε συνθήκες, θα λέγαμε ότι αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας και θα τελειώναμε εκεί.
Στις σημερινές συνθήκες, όμως, κι ενώ υποτίθεται ότι κυνηγάμε εναγωνίως την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, από Ελληνες και ξένους, τέτοιου είδους επιθυμίες και προθέσεις δεν είναι απλά γελοίες, είναι και επικίνδυνες.
ΥΓ: Για… ιστορικούς λόγους και μόνον (ευτυχώς) παραθέτουμε τη διάταξη περί υποχρέωσης των μετόχων με ποσοστό 10% και άνω «εις ολόκληρον» έναντι των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, η οποία ψηφίστηκε μεν αλλά αποσύρθηκε χωρίς να εφαρμοστεί:
«Αν κατά το χρόνο διάλυσης νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας δεν έχουν εξοφληθεί όλες οι υποχρεώσεις του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας προς τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, οι, κατά το χρόνο διάλυσης αυτών, μέτοχοι ή εταίροι κεφαλαιουχικών εταιρειών με ποσοστό συμμετοχής τουλάχιστον δέκα (10%) τοις εκατό ευθύνονται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το νομικό πρόσωπο ή τη νομική οντότητα για την καταβολή των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών, πρόσθετων τελών, προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων. Επίσης και κάθε πρόσωπο που υπήρξε μέτοχος ή εταίρος κεφαλαιουχικών εταιρειών με ποσοστό συμμετοχής τουλάχιστον δέκα (10%) τοις εκατό, ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το νομικό πρόσωπο ή τη νομική οντότητα για την καταβολή των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών, πρόσθετων τελών, προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων, που δημιουργήθηκαν κατά τη χρονική περίοδο της ιδιότητας του μετόχου ή εταίρου. Οι ρυθμίσεις της παραγράφου αυτής δεν ισχύουν για νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ή αναγνωρισμένο χρηματιστήριο σε άλλο κράτος-μέλος της Ε.Ε.».