Με κραυγή θυμού και αγωνίας μοιάζει το τελευταίο εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, που θα μπορούσε να έχει ως τίτλο αυτόν που βάλαμε στο σχετικό ρεπορτάζ: «Κρίμα που η Ελλάδα έχει κατρακυλήσει τόσο χαμηλά». Εξαιρετικά ασύνηθες για κείμενο που προέρχεται από το κορυφαίο εργοδοτικό όργανο της χώρας, το οποίο φημίζεται συνήθως για τη φλεγματικότητά του.
Πιθανώς οι δημόσιες δηλώσεις του κ. Κατρούγκαλου ότι οι εργοδότες θέλουν κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού, δηλώσεις που διαψεύστηκαν μετά βδελυγμίας από τον ΣΕΒ, να αποτέλεσαν τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, σε μια σχέση που σίγουρα έχει τις δυσκολίες της.
Τα καρφιά πάντως που περιέχει το κείμενο, τόσο για τις «αυταπάτες» της κυβέρνησης, όσο και για το «μάθημα» που μας έδωσαν οι Ευρωπαίοι, όπως και οι αναφορές για την έλλειψη εμπιστοσύνης που (πράγματι) υπάρχει για τη χώρα μας, αναφορά που καταλήγει στη ρήση του Σπινόζα «όταν απαιτείς σεβασμό από τους άλλους, πρέπει πρώτα να σέβεσαι το εαυτό σου», δεν αφήνει πολλά περιθώρια… πολλαπλών ερμηνειών.
Από τις σελίδες του δελτίου προκύπτει επίσης σαφώς ότι το κορυφαίο όργανο της ελληνικής επιχειρηματικότητας αγωνιά για την ανάπτυξη και την πορεία των επενδύσεων στη χώρα μας, παρά τις πρόσφατες εξαγγελίες του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών.
Μα γιατί άραγε;
Γιατί, αφού μόλις την προηγούμενη μέρα, ο υπεύθυνος υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος ανέφερε επισήμως ενώπιον πληθώρας μελών του ΕΒΕΑ ότι η ακίνητη περιουσία του υπουργείου έχει αντικειμενική αξία 34 δισ. ευρώ, ότι από την ενοικίασή της για 99 χρόνια με απόδοση 5% μπορούμε να προσδοκούμε έσοδα της τάξεως του 1,7 δισ. ευρώ, κι ότι διάφορες περιοχές πέριξ της Αττικής, που ανήκουν στη δικαιοδοσία του, προσελκύουν επενδύσεις της τάξεως των 6 δισ. ευρώ!
Ο κ. Καμμένος έσπευσε επίσης να αναλύσει ευθαρσώς με ποιο τρόπο το κράτος θα ξεπεράσει τους δικούς του νόμους(!) χαρακτηρίζοντας αυτές τις τουριστικές και λοιπές επενδύσεις ως… «οχυρά». Αυτό, προκειμένου να παρακάμπτονται διάφορες κανονικά απαιτούμενες εγκρίσεις, αρκεί τις επενδύσεις να τις υλοποιεί η στρατιωτική υπηρεσία ΜΟΜΑ(!), η οποία εκτός των άλλων (λέμε εμείς, όχι ο κ. Καμμένος) είναι πασίγνωστη για τις κατασκευές τουριστικών θερέτρων πολυτελείας ανά την επικράτεια, οπότε είναι βέβαιο ότι θα έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη αυτών των καλόβολων επενδυτών!
Κι όχι, τη γνωστή ατάκα από το ανέκδοτο με τον πολιτικάντη «θα σας κάνουμε και παιδιά» δεν την ανέφερε! Ούτε και χρειαζόταν όμως. Το νόημα ήταν σαφές.
Γι' αυτό και πολλοί παριστάμενοι έσπευσαν να αναρωτηθούν, ιδιωτικώς, όχι μόνο πώς γίνεται ο επικεφαλής ενός τόσο σημαντικού υπουργείου να ξεστομίζει τέτοια πράγματα, αλλά και πώς είναι δυνατόν αφενός να σταθούν τέτοιες μεθοδεύσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ή να γίνουν αποδεκτές από σοβαρούς επενδυτές.
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όμως, όλα αυτά μπορούν να συμβαίνουν, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Γι' αυτό δε το κατάντημα φταίμε όλοι. Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι διάφοροι παράγοντες, οικονομικοί και άλλοι, καθώς και οι ίδιοι οι πολίτες.
Ο κ. Καμμένος μπορεί να λέει με χαρακτηριστική άνεση ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, με κορυφαίο παράδειγμα τη ρήση του ότι ο νόμος που μόλις είχε ψηφίσει και ο ίδιος στη Βουλή ήταν αντισυνταγματικός, να απαιτεί παραιτήσεις και να το ξεχνάει εν ριπή οφθαλμού, να κατηγορεί άλλους ότι έπεσαν «στα τέσσερα» και να κάνει τα ίδια, χωρίς φραγμό, χωρίς κατακραυγή, μιας και είναι επικεφαλής του «συγκυβερνώντος» κόμματος.
Η αποθέωση του λαϊκισμού και της πολιτικής κωλοτούμπας, σε μια χώρα που κινδυνεύει να ανακράξει σύντομα με αγαλλίαση, «είμαστε όλοι ψεκασμένοι».
Ψεκασμένοι με το αέριο της απάθειας και της αδράνειας, το ίδιο αέριο που άφησε τη σήψη να εξελίσσεται επί χρόνια στο υπέδαφος της ελληνικής κοινωνίας, επηρεάζοντας την πολιτική, την επιχειρηματικότητα, την οικονομία, τους θεσμούς, τα πάντα κυριολεκτικά, έως ότου η οικονομική κρίση έσκασε σαν ηφαίστειο και η λάβα βγήκε στην επιφάνεια…
Το ίδιο αέριο που, κακά τα ψέματα, εισέπνεαν χωρίς πρόβλημα, βολεμένοι στις συνθήκες της εποχής και οι περισσότεροι επιχειρηματικοί παράγοντες της χώρας, όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν αλλά κι εκείνα που έπονται του ξεσπάσματος της κρίσης.
Και η πλήρης αφύπνιση, όχι μόνο η δική τους αλλά και ημών των υπολοίπων, φαίνεται να αργεί ακόμη!