Προχθές, ο επικεφαλής της MIG Ανδρέας Βγενόπουλος δημοσιοποίησε επίσημα ότι έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά με αντικείμενο την τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων, όπως η δωροληψία, η απόπειρα εκβίασης και η παράβαση καθήκοντος, στην οποία φέρονται να εμπλέκονται η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου, μια γυναίκα επιχειρηματίας και συγγενικά πρόσωπα.
Συγκεκριμένη μερίδα του Τύπου (μεταξύ άλλων και μέσα που περιέργως δεν είναι καθόλου φιλικά προς την κυβέρνηση) προφανώς έχει ιδιαίτερη «συμπάθεια» στην κα Θάνου.
Διότι απεφάνθησαν, εκ των προτέρων, χωρίς να έχουν γνώση της αναφοράς, αλλά και χωρίς να έχει υπάρξει ως τότε κάποια δήλωση της ιδίας, ότι πρόκειται για «λάσπη» που εκτοξεύει ο Βγενόπουλος.
Ωστόσο, για τη συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης είναι προφανές ότι πλέον μια βαριά σκιά πλανάται πάνω από τον ανώτατο δικαστικό θεσμό της χώρας.
Η σκιά του εκβιασμού και της απόπειρας δωροληψίας. Κάτι πρωτοφανές, εξ όσων θυμάμαι, στα ελληνικά χρονικά. Κι αυτός είναι ένας εξαιρετικά σοβαρός λόγος για να κινηθούν, με απόλυτα θεσμικό αλλά και ταχύ τρόπο, όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες για την πλήρη και ουσιαστική διαλεύκανση αυτής της υπόθεσης, χωρίς κανένα ίχνος πολιτικής ανάμιξης στα τεκταινόμενα.
Περί αυτού δεν χωρά καμία αμφιβολία, εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να λέμε ότι ζούμε σε μια ευρωπαϊκή ευνομούμενη χώρα, αλλά κι αν δεν θέλουμε να καταρρεύσει πλήρως το δοκιμαζόμενο κύρος των θεσμών, έναντι της κοινής γνώμης.
Το μόνο ερώτημα που κάποιος μπορεί να θέσει, είναι αν στο μεσοδιάστημα η κα Θάνου δύναται να ασκήσει τα καθήκοντά της ή θα πρέπει να ανατεθούν, έως ότου διαλευκανθεί η υπόθεση, σε κάποιο άλλο πρόσωπο, με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.
Ορισμένοι, ίσως υποστηρίξουν ότι δεν είναι δυνατόν να τεθεί σε αργία ένας πρόεδρος του Αρείου Πάγου, επειδή «ένας πολίτης υπέβαλε μηνυτήρια αναφορά».
Ωστόσο, και μόνο το γεγονός ότι η κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς που εμπλέκει τον ανώτατο δικαστικό λειτουργό της χώρας αποτελεί εξαιρετικά σπάνιο, αν όχι μοναδικό γεγονός στα χρονικά της «δικομανούς» ελληνικής πραγματικότητας, υποδεικνύει τη βαρύτητα που ευλόγως έχει μια τέτοια ενέργεια, όχι μόνο για τον μηνυόμενο αλλά και για τον μηνυτή.
Πέραν τούτου, όμως, υπάρχει η ίδια η βαρύτητα των καταγγελλόμενων αδικημάτων, αλλά και η συσχέτισή τους με μια γενικότερη υπόθεση η οποία βρίσκεται από καιρό στο επίκεντρο της δημοσιότητας.
Μια υπόθεση για την οποία ο αναπληρωτής υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος είναι ήδη υπό διερεύνηση από τη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, εξαιτίας των παρεμβάσεών του, τις οποίες κατήγγειλε με κάθε επισημότητα η εν ενεργεία δικαστής κα Τσατάνη.
Αλλά και μόνο η σκέψη ότι ενδέχεται η πρόεδρος του Αρείου Πάγου να εκτελεί κανονικά τα καθήκοντά της επί κάποιους μήνες, για να αποδειχτεί στη συνέχεια ότι παραπέμπεται για κάποια τόσο σοβαρά αδικήματα, θα πρέπει να προκαλεί ανατριχίλα σε οποιονδήποτε θεσμικό παράγοντα, αλλά και στο δικαστικό σώμα.
Τέλος, ένα ακόμη διόλου αμελητέο «κώλυμα» αφορά στις νέες πειθαρχικές εξουσίες που διαθέτει με την πρόσφατη νομοθεσία ο θεσμός του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Διότι αυτό σημαίνει ότι στην πράξη η κα Θάνου έχει πειθαρχική εξουσία πάνω σε εκείνους που καλούνται να την ελέγξουν, στο πλαίσιο της διαδικασίας.
Με αυτά τα δεδομένα, η κα Θάνου οφείλει να ζητήσει η ίδια προσωρινή αντικατάσταση από τα καθήκοντά της, έως ότου κριθεί από τη Δικαιοσύνη η υπόθεση, προκειμένου να προστατεύσει το κύρος του Αρείου Πάγου.
Οτιδήποτε άλλο θα δημιουργήσει σοβαρά ζητήματα τάξης στο δικαστικό σώμα, σάλο στην ευρύτερη νομική κοινότητα, αλλά και έντονη πολιτική αντιπαράθεση, υποσκάπτοντας ακόμη περισσότερο το ήδη βεβαρυμένο κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία έναντι των θεσμών.