Η αντίφαση ήταν αντιληπτή και προεκλογικά, τώρα όμως, που υπάρχει η υποχρέωση της άσκησης εξουσίας, είναι πια καταφανής. Μεγαλύτερος εχθρός της κυβερνητικής προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η αμήχανη και αποδιοργανωμένη αντιπολίτευση, αλλά η θεμελιώδης αντίθεση ανάμεσα στην εκλογική του βάση και στον κομματικό (πλέον σε μεγάλο βαθμό και κυβερνητικό) μηχανισμό.
Παρότι εξελέγη με την ψήφο του 37% του ελληνικού λαού, οι πολιτικές και οι επικοινωνιακές προτεραιότητες πολλών στελεχών του δείχνουν να ακουμπούν πολύ περισσότερο στο μικρό ποσοστό της σημερινής του βάσης, που τον συντρόφευε από τα παλαιότερα χρόνια.
Η υπόθεση Ξηρού, οι διαφωνίες στο θέμα των καταλήψεων, οι γκάφες στο μεταναστευτικό, αλλά και η ιδεοληπτική ρητορική ορισμένων υπουργών σε θέματα διαπραγμάτευσης με τους δανειστές αντικατοπτρίζουν αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα.
Ενδεχομένως, τα φαινόμενα αυτά να γίνονται ανεκτά από τους μετριοπαθείς του κόμματος, κι από την ηγετική του ομάδα, ως ένα αντίβαρο απέναντι στις σοβαρές υποχωρήσεις (έναντι των προηγούμενων εξαγγελιών) στις οποίες υποχρεώνεται η κυβέρνηση στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.
Ωστόσο, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ. Η στιγμή της αλήθειας πλησιάζει. Τόσο η Ευρώπη, όσο και η εσωτερική κοινή γνώμη δείχνουν σημάδια κόπωσης απέναντι στο αδιάκοπο μπαράζ αλλοπρόσαλλων δηλώσεων κι ενεργειών.
Στο εξωτερικό μέτωπο, η δημιουργική ασάφεια εξελίχθηκε σε έλλειψη αξιοπιστίας που περισσότερο δυσχεραίνει παρά ενισχύει την ελληνική πλευρά, ενώ στο εσωτερικό οι συνεχείς παλινωδίες, όχι μόνο σε περιφερειακά αλλά και σε κεντρικά θέματα, επιδρούν πλέον στην κοινή γνώμη, επιφέροντας μείωση της αποδοχής.
Η λύση προφανώς βρίσκεται στην υιοθέτηση μιας κεντρικής πολιτικής στρατηγικής, που θα αντικατοπτρίζει τις προτεραιότητες του μεγάλου μέρους της κοινωνίας και την οποία θα πρέπει να αποδεχτούν και να υπηρετήσουν συνολικά τα στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος.
Όσο εύκολο όμως είναι να λεχτεί κάτι τέτοιο, τόσο δύσκολο θα είναι να εφαρμοστεί στην πράξη. Αυτός θα είναι ο επόμενος μεγάλος σκόπελος για την κυβέρνηση, εφόσον υπάρξει αποτέλεσμα στο φλέγον θέμα της διαπραγμάτευσης.
Διότι όποια κι αν είναι η συμφωνία, θα πρέπει στη συνέχεια να… εφαρμοστεί!