Η στήλη αναφέρθηκε στο γνωστό παιχνίδι του δειλού πριν από δύο περίπου μήνες, στο ξεκίνημα ουσιαστικά των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, σημειώνοντας από τότε τους πιθανούς κινδύνους. Όλα δείχνουν πως καθώς ο Απρίλιος τελειώνει το παιχνίδι θα περάσει στην… παράταση, με τις δύο πλευρές να ανεβάζουν πάλι τους τόνους.
Για την ελληνική κυβέρνηση, ο χρόνος τελειώνει όταν τελειώσουν τα λεφτά για την πληρωμή μισθών, συντάξεων και υποχρεώσεων. Μπορεί να έχει δύο εβδομάδες, μπορεί και παραπάνω, ουδείς μπορεί να γνωρίζει με ακρίβεια, εκτός ίσως από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομίας. Κάποιοι πάντως υποστηρίζουν ότι «λεφτά θα βρεθούν» σε έκτακτη ανάγκη ακόμη και για τον Μάιο.
Στο μεταξύ όμως το βέβαιο είναι ότι η οικονομία αργοσβήνει, ως παράπλευρη απώλεια.
Σε ό,τι αφορά την ελληνική πλευρά, είναι σαφές ότι έχει μπει αρκετό νερό στο ιδεολογικό κρασί που έπιναν τα στελέχη της, προ των εκλογών. Έχουν κάνει πίσω σε αρκετά θέματα, κι όλα δείχνουν ότι είναι πρόθυμα να κάνουν πίσω σε ακόμη περισσότερα. Φαίνεται όμως ότι υπάρχει η άποψη να γίνει «σύμφυση» της συμφωνίας γέφυρας με τη «μεγάλη διαπραγμάτευση» για το νέο πρόγραμμα.
Το βασικό ερώτημα όμως, κατά την άποψη του υπογράφοντος, δεν αφορά πλέον τόσο τη στρατηγική της ελληνικής πλευράς, όσο το αν και τι διαπραγματεύεται η… άλλη πλευρά. Αν δηλαδή είναι πρόθυμοι οι δανειστές να κάνουν πίσω στα θέματα εργασίας και ασφάλισης-συνταξιοδότησης, τα οποία φαίνεται να έχουν απομείνει ως πραγματικές «κόκκινες γραμμές» για την ελληνική πλευρά.
Διότι οι μέχρι τώρα εξελίξεις, δείχνουν ότι τέτοια διάθεση μπορεί και να μην υπάρχει. Δείχνουν ότι ίσως οι δανειστές επέλεξαν και αυτοί να ροκανίζουν το χρόνο έχοντας την Ελλάδα στον αναπνευστήρα του ELA (που χορηγεί η ΕΚΤ με το σταγονόμετρο) και περιμένοντας πότε εν τέλει θα φτάσουμε στο «αμήν».
Αν είναι έτσι, κάποια στιγμή μέσα στο επόμενο διάστημα, όταν τελειώσουν τα λεφτά, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου, είτε η κυβέρνηση επιλέξει να κάνει πίσω, είτε τραβήξει το παιχνίδι του δειλού, ως την τελική σύγκρουση. Διότι καλά σενάρια στην περίπτωση που η κυβέρνηση χάσει κάθε «φύλο συκής» δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν καλά σενάρια, ούτε για την Ελλάδα, ούτε και για την Ευρώπη, αν τα πράγματα φτάσουν στα άκρα, με πιστωτικά γεγονότα, κεφαλαιακούς ελέγχους κ.λπ.
ΥΓ.: Ίσως είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι το τελευταίο διάστημα υπήρξαν αρκετές δηλώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου για την «κοντόφθαλμή πολιτική» των Γερμανών, που οδήγησε το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Τότε, θυμίζουμε, οι δανειστές επέμεναν στη λήψη νέων δυσάρεστων μέτρων και δεν έκαναν πίσω, με αποτέλεσμα να μην κλείσει η τελευταία αξιολόγηση και βεβαίως να μην ανοίξει καμία ουσιαστική συζήτηση για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους.
Αυτή η εξέλιξη έβαλε τότε ταφόπλακα στην εκλογική μοίρα των κομμάτων που κυβερνούσαν. Τώρα η Ιστορία φαίνεται πως επαναλαμβάνεται, με τη νέα κυβέρνηση στη θέση της παλαιάς. Επιδιώκουν οι δανειστές και τώρα την εφαρμογή των μέτρων που ζητούσαν τότε; Θέλουν την παραδειγματική τιμωρία της αριστερής κυβέρνησης, για λόγους ευρύτερης πολιτικής, ακόμη κι αν αυτό θα προξενήσει πολιτική και οικονομική αναταραχή;
Εύχομαι το αντίθετο, αλλά το σενάριο αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί.