Αυτές τις μέρες του Πάσχα είναι προφανές ότι η οικονομία έχει εισέλθει σε σαρακοστή... διαρκείας και η Ανάσταση αργεί. Κάπου μέσα στις πολιτικές μάχες, η κυβέρνηση φαίνεται να έχει... ξεχάσει ποιος πληρώνει το μάρμαρο της αβεβαιότητας και της έλλειψης ρευστότητας, που επιτείνεται περαιτέρω από την ανάγκη κάλυψης των υποχρεώσεων του κράτους «όπως-όπως».
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ακόμη κι αν ολοκληρωθεί μια συμφωνία μέχρι το τέλος του μήνα, η συμφωνία αυτή δεν θα έχει ως αποτέλεσμα την εκταμίευση του όλου ή έστω ενός μέρους της δόσης, κι όλα δείχνουν ότι η υπόθεση δεν πρόκειται να κλείσει μέχρι τον Ιούνιο.
Εν ολίγοις, η τελευταία αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος θα γίνει μέρος της νέας μεγάλης συμφωνίας για τα επόμενα χρόνια. Αυτό όμως σημαίνει ότι στην καλύτερη περίπτωση, έως τότε η οικονομία θα «ζει» με... ξεροκόμματα. Με ό,τι προαιρείται η ΕΚΤ!
Κι από την άλλη πλευρά, θα υπάρχει στο μεταξύ ο φόβος όλων των «κακών» σεναρίων, που κυκλοφορούν στην επικαιρότητα, επηρεάζοντας την ψυχολογία.
Η κατάσταση αυτή επιδρά με σφοδρότητα στον ιδιωτικό τομέα, όπου σειρά κλάδων προσπαθούν να αντεπεξέλθουν σε συνθήκες που δεν επηρεάζουν μόνο την εσωτερική κατανάλωση και τις εισαγωγές, αλλά ακόμη και τον εξαγωγικό τομέα.
Οι τράπεζες έχουν στεγνώσει, η αγορά ακινήτων και ο κατασκευαστικός τομέας έχουν παγώσει, οι ξένες επενδύσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες, οι έμποροι και οι εισαγωγείς προειδοποιούν ακόμη και για ελλείψεις στην αγορά, ενώ ο τουρισμός «αντέχει», αλλά με δυσκολία.
Κοινώς οι ατμομηχανές της οικονομίας είτε έχουν σταματήσει, είτε φρενάρουν υπό την πίεση της συγκυρίας. Για τους περισσότερους το 2015 μοιάζει με χαμένο έτος, καθώς η προοπτική της ανάπτυξης απομακρύνεται και αναζωπυρώνονται οι ανησυχίες για το ενδεχόμενο νέας ύφεσης, σε μια περίοδο όπου η χώρα παρουσιάζει αποπληθωρισμό για 25 συνεχείς μήνες!
Η κυβέρνηση προφανώς ποντάρει στο ότι αν καταφέρει να κλείσει μια καλή (εντός των γνωστών πλαισίων) συμφωνία θα επικρατήσει το φαινόμενο της αποσυμπίεσης του ελατηρίου. Ότι η αλλαγή κλίματος, η επιστροφή ξένων επενδύσεων κι η εισροή χρηματοδότησης και «ενισχύσεων» θα αλλάξουν ταχέως το κλίμα και η κατάσταση θα αποκατασταθεί.
Πολύ φοβάμαι ότι η εκτίμηση αυτή, που γίνεται σε πολιτικό επίπεδο, αγνοεί ορισμένες διαστάσεις της οικονομικής πραγματικότητας. Έχοντας υποστεί σοβαρά πλήγματα τα προηγούμενα χρόνια, μεγάλο μέρος του οικονομικού ιστού της χώρας βρίσκεται στα όριά του. Η κατάσταση παρασύρει στο χείλος του γκρεμού χιλιάδες μικρομεσαίες, αλλά και αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις που είχαν καταφέρει να κρατηθούν και ήλπιζαν ότι το 2015 θα ήταν πράγματι έτος ανάπτυξης.
Στον ορίζοντα φαίνεται πλέον νέο κύμα λουκέτων, απολύσεις εργαζομένων κι ένας κύκλος νέας κοινωνικής δυσαρέσκειας, που αυτήν τη φορά όμως θα επηρεάζει τη νέα κυβέρνηση.
Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει και υπό αυτήν την έννοια η άνεση με την οποία ορισμένα κυβερνητικά στελέχη(όπως για παράδειγμα ο κ. Σταθάκης που έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι δεν θα δούμε τη ρύθμιση για τα κόκκινα δάνεια νωρίτερα από τον... Οκτώβριο) κινούνται στους δικούς τους πολιτικούς ρυθμούς, αγνοώντας τι έρχεται, φαντάζει σχεδόν εξωπραγματική.