Είναι απορίας άξιον πώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη μία δηλώνει ότι είναι ευρωπαϊκό κι από την άλλη ασπάζεται πολιτικές γραμμές που είναι εντελώς έξω όχι μόνο από την τρέχουσα πραγματικότητα αλλά και από τη συνολική φιλοσοφία της Ευρώπης.
Πουθενά δεν γίνεται ίσως περισσότερο αντιληπτή αυτή η διάσταση όσο στον τομέα των τραπεζών. Βασική επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο τραπεζικός τομέας θα πρέπει να είναι εξ ολοκλήρου ελεγχόμενος από το κράτος, κάτι πρωτοφανές για χώρα της ευρωζώνης.
Αυτό προκύπτει αβίαστα όχι μόνο από παλαιότερες δηλώσεις στελεχών του, αλλά κι από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη διάσωση του ελληνικού τραπεζικού τομέα. Την περασμένη Δευτέρα, μία μέρα με ιδιαίτερη σημασία καθώς οι ελληνικές τράπεζες πέρασαν χωρίς πρόβλημα την πρώτη πανευρωπαϊκή διαδικασία stress test, η αξιωματική αντιπολίτευση αρκέστηκε στο να διανείμει ένα non paper(!) με το οποίο ψέλλισε ότι απαξιώνεται η περιουσία του ΤΧΣ, κάνοντας ταυτόχρονα δηκτικές αναφορές για άνιση μεταχείριση των δανειοληπτών και διαπλοκή, χωρίς όμως να παραθέσει κανένα απολύτως επιχείρημα ή στοιχείο!
Στο ίδιο δε κείμενο, αναφέρεται ότι η κυβέρνηση έχει περίπου δεσμευτεί ότι θα ανακτήσει πλήρως την αξία των 40 δισ. που έβαλε το ΤΧΣ στις τράπεζες, όταν είναι γνωστό, τουλάχιστον σε όσους ασχολούνται σοβαρά με τέτοιου είδους θέματα, ότι σύμφωνα με επίσημους υπολογισμούς των δανειστών μας (που δεν έχουν έκτοτε αναθεωρηθεί επισήμως) προβλέφθηκε πως θα ανακτηθούν περίπου 16 δισ. ευρώ.
Η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται να έχει... ξεχάσει το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών που καλύφθηκε με κρατικό χρήμα (για την ακρίβεια, χρήμα των δανειστών, που επιβαρύνει όμως το ελληνικό χρέος) αφορούσε απώλειες από τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που κουρεύτηκαν με το PSI.
Κάτι που είναι ίσως βολικό για τους… αντιτραπεζίτες, μέχρι τη στιγμή που θα θυμηθεί κάποιος ότι το ίδιο συνέβη και με τα διαθέσιμα ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και σειράς άλλων νομικών προσώπων, ακόμη και ιδιωτών.
Ξεχνώντας από πού προήλθαν οι ομολογιακές ζημίες των τραπεζών, ξεχνάμε και τις απώλειες όλων των υπολοίπων. Που σημαίνει ότι αυτές οι απώλειες δεν θα αντισταθμιστούν ποτέ!
Το non paper καταλήγει με τη διαπίστωση ότι πρέπει «άμεσα να αποκατασταθεί η κανονική τραπεζική λειτουργία, με την παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, την πτώση των επιτοκίων χορηγήσεων και την ανακούφιση των υπερχρεωμένων πολιτών».
Εξαιρετικά εύηχα τα παραπάνω.
Ποια είναι όμως η «κανονική» τραπεζική λειτουργία; Είναι ο έλεγχος των τραπεζών από το κράτος και η παροχή ρευστότητας με κυβερνητικές εντολές; Θα πέσουν τα επιτόκια με… κρατικά διατάγματα;
Ποιος εν τέλει ξεχνά όχι μόνο ποιες ήταν οι επιδόσεις του κρατικού τραπεζικού τομέα στην Ελλάδα, αλλά και από πού προήλθε η τρέχουσα κρίση; Διότι δεν προήλθε από τις τράπεζες και τους «κακούς» ιδιώτες, αλλά από τη δημοσιονομική και (δήθεν) αναπτυξιακή πολιτική του κράτους.
Η αλήθεια είναι ότι τα αποτελέσματα των stress tests είναι ένα σημαντικό βήμα, για την πλήρη επαναφορά του ελληνικού τραπεζικού συστήματος σε κανονική λειτουργία, κυρίως γιατί αυξάνει τη δυνατότητα των τραπεζών να εξασφαλίσουν πιο φθηνή χρηματοδότηση από την αγορά.
Όπως είναι αλήθεια ότι υπάρχει ακόμη αρκετός δρόμος μέχρι να φτάσουμε σε συνθήκες ομαλής χρηματοδότησης της οικονομίας, όχι μόνο γιατί οι τράπεζες δεν έχουν φθηνό χρήμα να μοιράσουν, αλλά και γιατί μεγάλο μέρος εκείνων που θα ήθελαν δάνεια δεν έχει τη φερεγγυότητα για να τα λάβει.
Στον δρόμο αυτό, δυστυχώς, μέχρι και σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση στέκεται εμπόδιο. Διότι με τις δηλώσεις της όχι μόνο προσπαθεί να αποτρέψει την επαναϊδιωτικοποίηση των ελληνικών τραπεζών, αλλά και υποσκάπτει και το γενικότερο κλίμα, δυσκολεύοντας την εισροή επενδυτικού χρήματος από το εξωτερικό.
Προφανώς όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για ένα μεγάλο μέρος της εκλογικής δεξαμενής από την οποία αλιεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιληπτό αυτό.
Κρίμα όμως ένα κόμμα που θα μπορούσε πράγματι να φέρει το καινούργιο να ακολουθεί μια τόσο στείρα «πεπατημένη», στο πλαίσιο της οποίας κάποια στελέχη του, που όντως έχουν νέες ιδέες και απόψεις, αναγκάζονται να… καταπιούν τη γλώσσα τους!