Θα με συγχωρήσετε που σήμερα θίγω ένα «επαγγελματικό» ζήτημα του δημοσιογραφικού κλάδου, θεωρώ όμως ότι απεικονίζει μια πολύ ευρύτερη και εξαιρετικά δυσάρεστη ελληνική πραγματικότητα. Την ασυδοσία, την αναλγησία και την αδιαφορία που έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα, σε μια κοινωνία που πνίγεται όχι μόνο από την οικονομική κρίση, αλλά και από την έλλειψη αξιών.
Στο ελληνικό διαδίκτυο ανθεί σήμερα, με την ανοχή όχι μόνο της Πολιτείας, αλλά και των οργάνων του δημοσιογραφικού κλάδου, των «media», μια ολόκληρη βιομηχανία «κλεψίτυπων» θεμάτων. Μεγάλα και μικρότερα sites λειτουργούν «κλέβοντας» τα θέματα των άλλων, όχι περιστασιακά ή με την ευθύνη κάποιου κακού συντάκτη, αλλά συστηματικά, εξ επαγγέλματος.
Οι ιδιοκτήτες τους προσλαμβάνουν ελάχιστους δήθεν «συντάκτες», με θλιβερές αποδοχές και ωράρια γαλέρας, αποκλειστικό καθήκον των οποίων είναι να κάνουν copy paste τα πρωτότυπα θέματα που έχουν δημιουργηθεί από άλλους, συνήθως επαγγελματίες δημοσιογράφους, ώστε να δημιουργούν με ελάχιστο κόστος δήθεν «ενημερωτικά» sites.
Στις χειρότερες αυτών των περιπτώσεων, η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας γίνεται εντελώς ξεδιάντροπα. Πλήρης και ολοκληρωτική αντιγραφή, με αφαίρεση της υπογραφής του δημιουργού, συχνά και με… προηγούμενη ώρα για να ξεγελαστούν οι μηχανές αναζήτησης. Σε άλλες, υπάρχει ένα σχεδόν… διάφανο φύλλο συκής με αλλαγές στον πρόλογο, στον τίτλο ή σε κάποια άλλα σημεία του πρωτοτύπου.
Κοντεύει δε να γίνει κανόνας η παντελής έλλειψη «ταυτότητας» με τους συνεργάτες και το κυριότερο τους υπευθύνους των ενημερωτικών sites, κάτι που στις εφημερίδες αποτελούσε πάντα και συνεχίζει να είναι όχι απλώς ηθική, αλλά και νομική υποχρέωση.
Κάποιοι θα πουν ότι δεν έχουν λόγο να ασχοληθούν με ένα θέμα που αφορά τους εκδότες και τους δημοσιογράφους. «Και τι με νοιάζει εμένα;». Μπορεί και να έχουν δίκιο.
Εκ πρώτης όψεως και γιατί να τους νοιάζει, τη στιγμή που δεν φαίνεται να νοιάζει ούτε τους άμεσα θιγόμενους (δηλαδή τους πραγματικούς εκδότες και τους δημοσιογράφους) ή την Πολιτεία. Η αλήθεια όμως είναι ότι τέτοιου είδους θέματα έχουν μεγάλη σημασία.
Κατ' αρχάς, μια χώρα που δεν μπορεί να προστατεύσει αποτελεσματικά την πνευματική ιδιοκτησία έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να χαρακτηριστεί ανεπτυγμένη. Δεύτερον, σε μια χώρα με υψηλότατα επίπεδα ανεργίας, η παραγωγή εσόδων μέσα από παράνομες και παράτυπες δραστηριότητες, οι οποίες ταυτόχρονα στερούν θέσεις εργασίας (στην περίπτωση αυτή στον δημοσιογραφικό χώρο) θα έπρεπε να διώκεται αλύπητα.
Τρίτον, η ίδια η αδιαφορία σε αυτά τα φαινόμενα από κλαδικές οργανώσεις, αλλά και η «χρήση» τέτοιου είδους «προϊόντων» (διότι ορισμένα εξ αυτών είναι και ιδιαίτερα… πετυχημένα από πλευράς θέασης) από τους διαφημιστές, τους διαφημιζόμενους και το ευρύ κοινό δείχνουν τον βαθμό σύγχυσης που επικρατεί σήμερα στον οικονομικό αλλά και στον κοινωνικό χώρο.
Τέταρτον, ο αναγνώστης που διαβάζει κλεψίτυπα δεν μπορεί να έχει την παραμικρή ιδέα για την ακρίβεια αυτού που διαβάζει, διότι πολύ απλά ιδέα δεν έχει κι αυτός που το αντέγραψε, με μόνο κριτήριο αν είναι «διαβαστερό» (έτσι το λέμε στην αργκό μας) ή για να γεμίσει τις σελίδες και να πιάσει τον ημερήσιο αριθμό αντιγραφών (από ό,τι ακούω, υπάρχει και τέτοιος δείκτης… παραγωγικότητας!).
Η κατάσταση αυτή αργά ή γρήγορα θα ξεκαθαρίσει. Όσο διαρκεί όμως αποτελεί ένα ακόμη αποτύπωμα της βαθιάς κρίσης, της ασυδοσίας που επικρατεί στη χώρα, αλλά και της απόστασης που μας χωρίζει από την «ανάπτυξη», που ΠΟΤΕ δεν είναι μόνον…. οικονομική.
ΥΓ.: Εμείς στο Euro2day.gr πιστεύαμε από την αρχή στην επαγγελματική ενημέρωση και η αλήθεια είναι ότι παρά αυτά τα φαινόμενα η μέχρι τώρα πορεία μας έχει δικαιώσει. Ίσως γιατί κινούμαστε στον χώρο της «απαιτητικής» οικονομικής ειδησεογραφίας, ίσως γιατί υπάρχουν πολλοί αναγνώστες που καταλαβαίνουν τη διαφορά.
Γι' αυτό και συνεχίζουμε να πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Σε μια περίοδο μειωμένης αξιοπιστίας στον χώρο, πρωτοπορούμε αναβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την παρουσία των 30 επαγγελματιών δημοσιογράφων και αρθρογράφων που στελεχώνουν το Euro2day.gr.
Δημοσιεύοντας τα κείμενα, όχι απλώς με την υπογραφή τους, όπως κάναμε μέχρι σήμερα, αλλά με τη φωτογραφία, το e-mail καθώς και τα social media που χρησιμοποιούν, προκειμένου να υπάρχει και πολυεπίπεδη δυνατότητα επαφής του αναγνώστη μαζί τους.
Επιπλέον για κάθε μόνιμο συνεργάτη υπάρχει σε κάθε άρθρο σύνδεσμος μεταξύ της υπογραφής του και της προσωπικής του σελίδας - που περιλαμβάνει το βιογραφικό του (για να ξέρετε ποιος σας ενημερώνει), καθώς και τα άρθρα του που δημοσιεύονται στο Εuro2day.gr.
Πλήρης διαφάνεια σε ένα τοπίο που δυστυχώς έχει θολώσει. Γιατί εμείς -κι εσείς οι αναγνώστες μας- προφανώς πιστεύουμε ότι υπάρχει και έγκαιρη και έγκυρη επαγγελματική ενημέρωση στο Internet. Κι ότι η δημοσιογραφία πρέπει να είναι υπεύθυνη. Είτε πρόκειται περί ρεπορτάζ, είτε περί της επιμέλειας μιας εξακριβωμένης είδησης ή εξέλιξης, στην οποία δεν υπάρχει πρωτογενής πρόσβαση.
Δεδομένου άλλωστε ότι όσα γράφουμε αφορούν πρωτίστως τις επενδύσεις, τη δουλειά, την περιουσία, την ασφάλιση και τη σύνταξή σας, δεδομένου ότι σκοπός μας είναι να είμαστε εργαλείο για τους αναγνώστες μας, ίσως και να… αργήσαμε να το κάνουμε σε σχέση με άλλα μέσα του εξωτερικού.