Εδώ και δεκαετίες έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα να βλέπουμε οργασμό «έργων» στους δρόμους δήμων και κοινοτήτων πριν από τις δημοτικές εκλογές, αλλά και πλούσιες υποσχέσεις για «παροχές» από το κράτος, πριν από τις κοινοβουλευτικές εκλογές.
Κάπως έτσι, δεδομένης της πολιτικής σημασίας των ευρωεκλογών (σε ό,τι αφορά τo εύρος αποτύπωσης του αντιευρωπαϊκού συναισθήματος, αλλά και το ενδεχόμενο αμφισβήτησης της εγχώριας διακυβέρνησης), ζήσαμε το τελευταίο διάστημα μια προσπάθεια πρόωρης ίσως «ανάστασης» των κοινωνικών προσδοκιών για έξοδο από την κρίση.
Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι η κυβέρνηση έδωσε ό,τι… μπορούσε να δώσει με τη συγκατάβαση των ξένων δανειστών μας. Επιδόματα για τους ενστόλους, ενισχύσεις σε ορισμένες ευπαθείς κατηγορίες πολιτών, αλλαγές στον φόρο υπεραξίας κινητών και ακινήτων.
Προκειμένου δε να εμπεδωθεί το «αναστάσιμο» κλίμα, μέχρι και η κ. Μέρκελ ήρθε στην Αθήνα για να μας πει πόσο καλά τα πάμε - πλέον.
Αναμφισβήτητα υπάρχουν ουσιαστικές ευοίωνες εξελίξεις. Όπως το πρωτογενές πλεόνασμα, ή το ενδιαφέρον των αγορών για την Ελλάδα και τις τράπεζές της, ενδιαφέρον που δεν θα προέκυπτε αν δεν υπήρχαν προσδοκίες ανάτασης για την εγχώρια οικονομία.
Σε ό,τι αφορά την ευρύτερη κοινωνία όμως, τα παραπάνω δεν μεταφράζονται σε υλικά οφέλη που είναι ικανά, σε τούτη τη φάση, να απαλείψουν τη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια. Περισσότερο χρησιμεύουν για να τονώσουν την αισιοδοξία για το μέλλον, να δημιουργήσουν εκ νέου προσμονή για καλύτερες μέρες.
Αν οι θετικές εξελίξεις συνεχιστούν, αν πράγματι φτάσουμε σε μηδενική πτώση του ΑΕΠ φέτος, κι αν συνεχίσει το κράτος τη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων, αν αυξηθεί η χρηματοδότηση της οικονομίας, μέσω των τραπεζών και άλλων μηχανισμών, τότε πράγματι τους επόμενους μήνες η κοινωνία αλλά και η πραγματική οικονομία θα αρχίσουν να βλέπουν ουσιώδη διαφορά.
Αν όμως, παρ' ελπίδα, δεν συμβεί κάτι τέτοιο -καθώς υπάρχουν παράγοντες, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό που θα μπορούσαν να εκτροχιάσουν την προσπάθεια-, τα πράγματα για την κυβέρνηση θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα από όσο ήταν πριν.
Διότι ο πήχης ανέβηκε.