Τώρα που η κυβέρνηση πήρε τα εύσημα και από την Α. Μέρκελ, γεγονός διόλου ευκαταφρόνητο, έστω και προεκλογικά, ίσως θα πρέπει να πάρει και μια ανάσα για να κοιτάξει πίσω της.
Το έργο της, θα πρέπει να το ομολογήσουμε, δεν είναι ευκαταφρόνητο, ιδίως για τα ελληνικά δεδομένα. Οι αριθμοί της ελληνικής οικονομίας μεταμορφώθηκαν μέσα σε ελάχιστα χρόνια.
Πρόκειται, όμως, για μια βίαιη προσαρμογή, που έγινε εις βάρος όχι μόνον την κοινωνίας, αλλά και της οικονομικής δραστηριότητας, με το… τσεκούρι.
Αυτός είναι και ο λόγος που το «έργο» της δείχνει τόσο απωθητικό, όχι μόνο στους ανέργους, ή στους συνταξιούχους (τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης) αλλά ακόμη και στους οικονομικά ενεργούς πολίτες, που διαπιστώνουν με έκπληξη όχι μόνο το μέγεθος της φοροεισπρακτικής επίθεσης, αλλά και τις προχειρότητες, τις ασάφειες, τις «γκάφες» ολκής σε ένα σωρό νομοθετήματα, που υποτίθεται ότι θα αποτελέσουν τη βάση της νέας «αναπτυξιακής» Ελλάδας.
Όπως επίσης βλέπουν ότι σε ορισμένα -πολλά δυστυχώς- σημεία αντί για τσεκούρι, υπήρξε «χάδι», για λόγους πολιτικής διαπλοκής και «κόστους», με αποτέλεσμα να μη γίνει καμία ουσιαστική αλλαγή σε σχέση με το αμαρτωλό παρελθόν.
Σε αμφότερες τις περιπτώσεις έρχεται η ώρα να πιάσει δουλειά το… σκαρπέλο, προκειμένου να λαξευτεί με τρόπο αποτελεσματικό η νέα μορφή της ελληνικής οικονομίας, αλλά όχι μόνον αυτής. Μαζί της πρέπει να σχηματοποιηθεί μια νέα σχέση του πολίτη με το κράτος, ένας νέος καλύτερος τρόπος λειτουργίας των «θεσμών».
Κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των αλλαγών που έγιναν με το τσεκούρι, αδικώντας, εξαγριώνοντας, τραυματίζοντας, θα επικαλεστούν τη χρονική πίεση, την τρόικα, την προηγούμενη χαώδη κατάσταση και το χαμηλό επίπεδο των κρατικών μηχανισμών, της λεγόμενης «δημόσιας διοίκησης».
Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν θα έχουν και πολύ άδικο.
Ωστόσο, τώρα που η χώρα δείχνει να ισορροπεί, πρέπει και οι ίδιοι να συνειδητοποιήσουν ότι το άκομψο έργο τους είναι επίσης και εξαιρετικά εύθραυστο. Την ύφεση δεν τη διαδέχεται απαραίτητα η ανάπτυξη.
Πολλές φορές, το επόμενο στάδιο είναι μια επικίνδυνη στασιμότητα, που για ένα μέρος της κοινωνίας (και της οικονομίας) ίσως αποδειχθεί πολύ πιο δυσβάστακτο από την απότομη ύφεση που σκόρπισε τον φόβο, παγώνοντας προσδοκίες και αντανακλαστικά.
Μετά τις δίδυμες εκλογές, θα είναι πράγματι η ώρα για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις σε πληθώρα μετώπων.
Ώρα για μεταρρυθμίσεις με περίσκεψη, που θα δώσουν ουσιαστικό αποτέλεσμα, στην ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, στον ανταγωνισμό, στην ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, στη σύνδεση της παιδείας με τις σύγχρονες τεχνολογίες και το επιχειρηματικό πνεύμα, στην εκμετάλλευση της ελληνικής γης, στη σταδιακή επανόρθωση των αδικιών.
Ώρα να αποκτήσει επιτέλους η χώρα το δικό της «εθνικό» σχέδιο ανάκαμψης.