Όλοι φαίνεται να συμφωνούν πλέον ως προς την ύπαρξη «ρυπαρών δικτύων» στην ΕΥΠ, διαφωνώντας μόνο ως προς την προέλευση και την... πατρότητά τους. Εντούτοις, είναι απορίας άξιο το τι ακριβώς κάνει ο νέος διοικητής της ΕΥΠ Θεμιστοκλής Δεμίρης. Παρακολουθεί απλώς τα τεκταινόμενα, αναμένοντας και αυτός «τη δικαιοσύνη»; Σχεδόν έξι μήνες μετά την τοποθέτησή του στην ηγεσία της ελληνικής μυστικής υπηρεσίας κι ενώ οι δραστηριότητές της απασχολούν μόνιμα την πολιτική επικαιρότητα, εξακολουθεί να μην ξέρει τίποτα για τις «νομότυπες επισυνδέσεις» και για τα παράνομα λογισμικά;

Είναι ιδιαίτερα σπάνιο να απευθύνει ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό σύσσωμος ο κόσμος της βιομηχανίας, τονίζοντας μάλιστα ότι προκύπτει υπαρξιακός κίνδυνος για το μέλλον της, όπως συνέβη την περασμένη Παρασκευή.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι την επιστολή συνυπογράφουν ακόμη και βιομηχανικές οργανώσεις που τα τελευταία χρόνια έχουν μάλλον ψυχρές σχέσεις μεταξύ τους, που ενίοτε έχουν φτάσει ακόμη και σε ανεπίσημες αλληλοκατηγορίες.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Πρέπει δε να αποτελέσει σήμα αφύπνισης όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά και για το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που ίσως δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος της απειλής που συνιστούν όχι μόνο για την ελληνική αλλά και για την ευρωπαϊκή βιομηχανία οι εξελίξεις που έχουν συντελεστεί τους τελευταίους 12-18 μήνες.

Βρισκόμαστε ακόμη στις πρώτες μέρες του νέου έτους και η έκκληση για την εγκαθίδρυση μιας νέας «παγκόσμιας τάξης» δεν έρχεται αυτή τη φορά από τον Ρώσο Πούτιν ή τον Κινέζο Σι, αλλά από την ηγέτη της δεύτερης αναδυόμενης υπερδύναμης, της Ινδίας.

Χωρίς πολεμικές ιαχές, με μετρημένες κουβέντες αλλά και σημαντικές αιχμές, ο πρωθυπουργός της Ινδίας Μόντι μίλησε για μια νέα διεθνή τάξη που θα πρέπει να εγκαθιδρύσουν οι χώρες του «παγκόσμιου Νότου», στις οποίες, όπως δεν παρέλειψε να αναφέρει, ζουν πλέον τα 3/4 του πληθυσμού της Γης.

Ο νέος χρόνος έρχεται και θα είναι δύσκολος. Σύμφωνα με πολλούς παρατηρητές, δυσκολότερος από το χρόνο που φεύγει. Κι αυτό λέει πολλά, διότι η Ελλάδα ήταν αυτή τη φορά μια από τις λίγες χώρες της Δύσης που παρουσίασε σημαντική οικονομική ανάπτυξη, έστω κι αν αυτή ήταν σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα είτε της τουριστικής κίνησης, είτε της αυξημένης εγχώριας κατανάλωσης.

Το 2022 σημαδεύτηκε από μεγάλες αλλαγές στο οικονομικό περιβάλλον, εκτοξεύοντας την αβεβαιότητα σε υψηλά επίπεδα: πρωτόγνωρη για τις τελευταίες δεκαετίες έξαρση του πληθωρισμού, με επίκεντρο την ενέργεια, απότομη άνοδος των επιτοκίων, δυσλειτουργίες στις αλυσίδες εφοδιασμού, αλλά και κινήσεις γεωπολιτικού κατακερματισμού της παγκοσμιοποίησης.

Η πρωτόγνωρη παροχή έκτακτου «τροφικού» επιδόματος, στην πλειονότητα των Ελλήνων -μικρού, μεγάλου, δεν έχει τόση σημασία- έρχεται ως επιστέγασμα της γενικότερης επιδοματικής πολιτικής που έχει καθιερώσει η κυβέρνηση και δείχνει πλέον ξεκάθαρα ότι μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές.

Εξίσου ξεκάθαρο είναι, όμως, ότι η υπόθεση των υποκλοπών όχι μόνο έχει τραυματίσει την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη -αφού καθόλου δεν αγνοείται από τους πολίτες, ακόμη και από τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας- αλλά απειλεί να εξελιχθεί σε «λάβαρο» για τη συσπείρωση της αντιπολίτευσης (με κορμό ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) γύρω από την «προοδευτική συγκυβέρνηση», από την πρώτη Κυριακή της απλής αναλογικής. Κάτι που δικαίως φαίνεται να απασχολεί σοβαρά τον πρωθυπουργό, καθώς το Σάββατο εξαπέλυσε σκληρή επίθεση στη Βουλή εναντίον του (απόντος) Νίκου Ανδρουλάκη.