Συμβουλές από τον Tony στον John

Μια άκρως ενδιαφέρουσα επιστολή-αίνιγμα που απευθύνεται στον John Kerry από τον Tony Blair, την οποία ”βρήκε τυχαία”, εκμυστηρεύεται στους αναγνώστες του euro2day ο Philip Stephens, κορυφαίος αρθρογράφος των Financial Times.

Δημοσιεύθηκε: 2 Νοεμβρίου 2004 - 15:39

του Philip Stephens

Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, ενώ περπατούσα στο Saint James Park, αντιλήφθηκα μισοκρυμμένη από τα πεσμένα φύλλα μια τυπωμένη επιστολή. Η επίσημη σφραγίδα στο φάκελο δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης, όπως και η επιγραφή ”ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ”.

Περνώντας από την Downing Street λίγα λεπτά αργότερα, ο καλός πολίτης που κρύβω μέσα μου, λίγο έλειψε να την επιστρέψει. Ωστόσο, μπορώ να βασιστώ στους αναγνώστες των ”Financial Times” και του euro2day ότι μπορούν να κρατήσουν μυστικά. Άλλωστε, πόσο συχνά έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε βρετανική πρωθυπουργική απόρρητη επιστολή, προς τον άνθρωπο που θα γίνει ο επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ;

”Αγαπητέ John, (αν μου επιτρέπεις την προσφώνηση),

Εγκάρδια συγχαρητήρια. Η προεκλογική σου εκστρατεία ήταν υπέροχη. Η νίκη σου είναι μεγάλη για την Αμερική και για τον κόσμο. Όπως σου είπα και στη συνάντησή μας στην κηδεία του Προέδρου Reagan, μπορείς να βασίζεσαι στην απαρέγκλιτη υποστήριξη της αγγλικής κυβέρνησης και των Βρετανών.

Νομίζω ότι σου είχα πει τότε ότι όταν πρωτομπήκε ο George W. Bush στον Λευκό Οίκο, είχα ρωτήσει τον Bill Clinton πώς έπρεπε να αντιδράσω. Ο Bill (ο οποίος παραμένει φίλος μου) μου είχε πει τότε ότι θα έπρεπε να αγνοήσω το γεγονός ότι ο διάδοχός του ήταν Ρεπουμπλικάνος και να του σταθώ.

Αυτό δεν έγινε χωρίς πολιτικό κόστος, αλλά θεωρούσα πάντοτε πως είναι καθήκον ενός Βρετανού Πρωθυπουργού υποστηρίζει εμπράκτως τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.

Όμως, ας μην παρασυρθούμε στο παρελθόν. Το βασικό είναι ότι δεν χρειάζομαι συμβουλές για το πώς θα αντιδράσω τώρα που η Αμερική έχει ξανά Δημοκρατικό Πρόεδρο. Είμαι σίγουρος πως ο Bill σου έχει πει για την επιτυχία του ”τρίτου δρόμου” μας, της προοδευτικής διακυβέρνησης, των συμβουλίων. Η νίκη σου παρέχει μια ιδανική ευκαιρία να τα επαναφέρουμε.

Το Ιράκ, φυσικά, θα σου φαίνεται ”βουνό” καθώς θα προετοιμάζεσαι για την εγκατάστασή σου. Η πρότασή μου είναι, παρά τα όσα ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής σου εκστρατείας, να αφήσουμε στο παρελθόν τη διαμάχη για τα όπλα μαζικής καταστροφής και τις αιτίες που μας οδήγησαν στον πόλεμο. Η πρόκληση πλέον είναι να κοιτάξουμε μπροστά, όχι μόνο στο να διευθετήσουμε την κατάσταση στο Ιράκ, αλλά και στο να χτίσουμε μια νέα παγκόσμια συνεργασία γύρω από την αμερικανική ηγεσία.

Σκεφτόμουν πολύ για την υπερατλαντική συμμαχία. Συμπεραίνω εν τέλει πως έως ένα βαθμό, οι Γάλλοι έχουν δίκιο. Η παλιά ψυχροπολεμική συμμαχία δεν μπορεί να χτιστεί εκ νέου, δεδομένης της απουσίας της Σοβιετικής Ένωσης. Οι απειλές προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ βρίσκονται πλέον μακρύτερα από τα σύνορα της Ευρώπης. Αντιστοίχως, εμείς οι Ευρωπαίοι δεν αισθανόμαστε πλέον τόσο εξαρτημένοι από τις εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ, οι οποίες αποτέλεσαν την ”καρδιά” της παλιάς συμμαχίας.

Τώρα πλέον, πρέπει να έλθουμε σε νέα συμφωνία, βασισμένη στα κοινά μας συμφέροντα και τις κοινές απειλές. Τα ζητήματα που μας ενώνουν -ο πόλεμος εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας, η ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, η διάδοση των πυρηνικών όπλων μαζικής καταστροφής, η ενεργειακή ασφάλεια και η διαχείριση της Κίνας- είναι σημαντικότερα από ποτέ. Όπως και οι οικονομικοί δεσμοί μας. Μόνο που, χωρίς την κομμουνιστική απειλή, η σχέση μας δεν έχει στηρικτικό πλαίσιο. Αυτό πρέπει να δημιουργήσουμε.

Δεν θα είναι εύκολο. Αντιλαμβάνομαι ότι ο Richard Holbrooke έτυχε περιφρονητικής αντιμετώπισης όταν πραγματοποίησε εκείνο το μυστικό ταξίδι στο Παρίσι και το Βερολίνο για λογαριασμό σου, πριν από λίγο καιρό. Οι Γάλλοι είναι αποφασισμένοι να μην στείλουν στρατεύματα στο Ιράκ ακόμη και για τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ. Αν δεις τα πρακτικά των συζητήσεων του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας στο Elysee, θα αντιληφθείς ότι ο Jacques Chirac δεν κατανοεί τη σημαντικότητα της νίκης σου. Εξίσου αποκαλυπτικές είναι οι συζητήσεις του με τους φίλους του τους Κινέζους.

Για όλα τα ανωτέρω, έχουμε κοινό συμφέρον να ξαναφτιάξουμε την υπερατλαντική συμμαχία. Οι ΗΠΑ χρειάζονται συμμάχους στην Ευρώπη για να προσθέσουν νομιμότητα στην παγκόσμια κυριαρχία τους. Ο Silvio είναι ήδη στο πλευρό μου και ο Schroder μπορεί να πειστεί. Εάν αποτύχουν όλα τα υπόλοιπα, θα πρέπει να πιέσουμε τον Chirac να έλθει μαζί μας -ή να τον απομονώσουμε.

Δικός σου για πάντα,

Tony

ΥΓ. Η Cherie στέλνει εγκάρδιους χαιρετισμούς στην Teresa.”

Το αίνιγμα παρέμενε. Μήπως οι σύμβουλοι στην Downing Street ήταν αυτοί που σχεδίασαν την επιστολή και μετά, την πέταξαν, ίσως πικαρισμένοι; Ίσως η εξήγηση βρισκόταν στο δυσανάγνωστο μήνυμα, γραμμένο από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, δίπλα στην ημερομηνία της 3ης Νοεμβρίου.

”Δεν είμαι καθόλου σίγουρος για αυτό. Εκτιμώ ακόμη ότι θα κερδίσει ο GW, οπότε απλώς εξασφαλίστε μου το video wall του Λευκού Οίκου για την Τετάρτη το πρωί. Εάν κάνω λάθος, αυτό που έχει σημασία είναι ότι θα δω πρώτος τον Kerry. TB”.

© The Financial Times Limited 2004. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation