Lex: Το colpo grosso της Citigroup

Ένας καλός ”παίκτης” αφήνει πάντα τους ανταγωνιστές του με την απορία. Επίσης, ένας καλός ”παίκτης” θα εξωθήσει τη νομοθεσία στα όριά της, εάν είναι να βγάλει παραπάνω χρήματα. H Citigroup μας θύμισε πως οι συμφωνίες κυρίων που διέπουν τις σχέσεις της αγοράς δεν είναι λογική μέθοδος διαχείρισης του κινδύνου.

Δημοσιεύθηκε: 11 Αυγούστου 2004 - 12:27

Ένας καλός ”παίκτης” αφήνει πάντα τους ανταγωνιστές του με την απορία. Επίσης, ένας καλός ”παίκτης” -το κίνητρο του οποίου είναι πάντοτε να βγάλει χρήματα- θα εξωθήσει τη νομοθεσία στα όριά της, εάν είναι να βγάλει παραπάνω χρήματα. Η Citigroup, με την παράτολμη πώληση κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης, ύψους 11 δισ. ευρώ σε λιγότερο από δύο λεπτά, ήταν εξαιρετικά έξυπνη ή παρέβη τα όρια του δίκαιου trading;

Πρώτα, ας εξετάσουμε κάποιες λεπτομέρειες. Οι αγορές ομολόγων της ευρωζώνης λειτουργούν με ένα σύστημα ειδικών διαπραγματευτών (primary dealers). Τα τραπεζικά ιδρύματα επιλέγονται από τις κεντρικές τράπεζες των χώρών, με κριτήριο τη διασφάλιση του ελάχιστου δυνατού εύρους διακύμανσης για τα ομόλογά τους. Οι ειδικοί διαπραγματευτές οφείλουν να αγοράζουν συγκεκριμένες ποσότητες ομολόγων, με προσφορές σε πολύ στενά όρια έναντι της τιμής τους.

Τη Δευτέρα, η Citigroup ενεργοποίησε ένα πρόγραμμα υπολογιστή που προχώρησε σε πωλήσεις κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης στους primary dealers, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας συναλλαγών MTS. To μπαράζ εντολών πωλήσεων πυροδότησε αυτόματες αγορές futures γερμανικών κρατικών ομολόγων, καθώς οι διαπραγματευτές βρέθηκαν εκτεθειμένοι και έκαναν hedging. Οι τιμές των futures και των ομολόγων μειώθηκαν. Μισή ώρα αργότερα, η Citigroup αγόρασε πίσω ομόλογα αξίας 4 δισ. ευρώ. Η τράπεζα δεν σχολίασε, φυσικά, τις κινήσεις, αλλά λογικά αποκόμισε περίπου 10-20 εκατ. δολ., ένα τεράστιο κέρδος έναντι των χαμηλών περιθωρίων κερδοφορίας στην αγορά κρατικών ομολόγων.

Οι κανόνες της MTS άλλαξαν ώστε να περιορίσουν τη δυνατότητα επανάληψης, με την αξία των συναλλαγών που μπορεί να εκτελέσει μια τράπεζα σε διάστημα δύο λεπτών να περιορίζεται στο 1 δισ. ευρώ. Κάποιες μεγάλες τράπεζες δεν επιθυμούν να περιορίζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, για την περίπτωση που θα θελήσουν να πραγματοποιήσουν κάποιες μεγάλες συναλλαγές στο μέλλον. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανό να παραμείνουν τα όρια.

Οι traders σχολιάζουν πως πάντοτε υπήρχε το ενδεχόμενο κάποιος να ”χειραγωγήσει” το σύστημα: απλώς υπέθεταν πως δεν θα το έκανε κανείς. Οι ρυθμιστικές αρχές μελετούν την υπόθεση, αλλά δύσκολα θα βρουν κάποια παρανομία. Η όλη ιστορία αποτελεί υπενθύμιση πως οι συμφωνίες κυρίων που διέπουν τις σχέσεις της αγοράς δεν είναι λογική μέθοδος διαχείρισης του κινδύνου. Πόσο συχνά ακούτε τις λέξεις ”κύριος” και ”trader” στην ίδια πρόταση;

© The Financial Times Limited 2004. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation