Lex: Τα θέλγητρα των megacaps

Όταν όλα είναι ακριβά, τι μένει να αγοράσεις; Η απάντηση ίσως είναι μετοχές πολύ μεγάλης κεφαλαιοποίησης, τα αποκαλούμενα ”megacaps”. Έχοντας παραμείνει στο περιθώριο του ενδιαφέροντος επί αρκετά χρόνια, οι μεγάλες μετοχές διατηρούν ανάλογη πορεία με τις ”μικρότερες” μετοχές, μέχρι στιγμής στο έτος. Καθώς ο κύκλος αύξησης επιχειρηματικών κερδών πιθανώς πλησιάζει το ζενίθ, ίσως ήρθε η ώρα της ”υπερεμφάνισης” για την πολύ μεγάλη κεφαλαιοποίηση.

Δημοσιεύθηκε: 14 Ιουνίου 2007 - 11:46

Όταν όλα είναι ακριβά, τι μένει να αγοράσεις; Η απάντηση ίσως είναι μετοχές πολύ μεγάλης κεφαλαιοποίησης, τα αποκαλούμενα ”megacaps”.

Έχοντας παραμείνει στο περιθώριο του ενδιαφέροντος επί αρκετά χρόνια, οι μεγάλες μετοχές διατηρούν ανάλογη πορεία με τις ”μικρότερες” μετοχές, δηλαδή τους τίτλους μικρής, μεσαίας και μεγάλης κεφαλαιοποίησης, μέχρι στιγμής στο έτος.

Καθώς υπάρχουν φόβοι ότι ο κύκλος της αύξησης των επιχειρηματικών κερδών πλησιάζει στο ζενίθ και ότι η κερδοσκοπία λόγω εξαγορών έχει φτάσει σε μη βιώσιμα επίπεδα, ίσως ήρθε η ώρα να καταθέσουν ”υπερεμφάνιση” οι τίτλοι πολύ μεγάλης κεφαλαιοποίησης.

Η ”υπερκεφαλαιοποίηση” είναι φθηνή. Οι 120 μεγαλύτερες επιχειρήσεις του πλανήτη βάσει κεφαλαιοποίησης, εξαιρουμένων των τραπεζών, διαπραγματεύονται στις 14 φορές έναντι των κερδών 2006, με έκπτωση 15% σε σχέση με τις 1.000 περίπου εταιρίες που ακολουθούν σε κλίμακα κεφαλαιοποίησης, σύμφωνα με στοιχεία της UBS. Τέσσερα χρόνια πριν δεν υπήρχε καμία έκπτωση.

Οι πολύ μεγάλες εισηγμένες εταιρίες αποτελούν ένα από τα τελευταία οχυρά των συντηρητικών ισολογισμών, με καθαρό χρέος 0,9 φορές έναντι των κερδών προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων 2006, δηλαδή 40% χαμηλότερο από των μικρότερων ανταγωνιστών τους. Εάν πράγματι αποδυναμωθεί ο κύκλος εταιρικών κερδών, αυτό σημαίνει λιγότερο ρίσκο. Εναλλακτικά, εάν πράγματι υπάρχει μια νέα πραγματικότητα με υψηλές αποδόσεις κεφαλαίου και χαμηλά επιτόκια, η πολύ μεγάλη κεφαλαιοποίηση έχει τις περισσότερες δυνατότητες αναπροσαρμογής των ισολογισμών της.

Το πιο συνηθισμένο παράπονο έναντι της πολύ μεγάλης κεφαλαιοποίησης είναι ότι τα υπερφυσικά τους θέλγητρα οφείλονται κατά κύριο λόγο στην κλίση προς βιομηχανίες που αντιμετωπίζουν διαρθρωτικές προκλήσεις. Για παράδειγμα, η ενέργεια, τα φάρμακα και οι τηλεπικοινωνίες αντιστοιχούν στο 40% της κεφαλαιοποίησης των ”megacaps” σε σύγκριση με 12% των 1.000 εταιριών της επόμενης κλίμακας.

Αυτή η τάση όμως δεν έχει δημιουργήσει σαθρά θεμελιώδη: Οι εταιρίες πολύ μεγάλης κεφαλαιοποίησης αυξάνουν τις πωλήσεις τους όσο και οι μικρότερες εταιρίες, αν και τα λειτουργικά κέρδη είναι λίγο βραδύτερα.

Η UBS βρήκε ότι στους περισσότερους κλάδους τα ”megacaps” είναι φθηνότερα από τους μικρότερους ανταγωνιστές τους και η κλαδική συγκέντρωση εξηγεί ένα τμήμα της συνολικής έκπτωσης των αποτιμήσεων της πολύ μεγάλης κεφαλαιοποίησης.

Όσον αφορά στη μετοχική ποιότητα, οι πολυεθνικές εταιρίες που κυριαρχούν στους κλάδους τους μάλλον είναι σε καλύτερη θέση για να συντηρήσουν εξέχουσες αποδόσεις κεφαλαίου.

Η πολύ μεγάλη κεφαλαιοποίηση έχει μείνει στο περιθώριο και είναι αλώβητη από τη φρενίτιδα των εξαγορών. Έχει όμως πολύ καλή θέση ώστε να δείξει επάξια εμφάνιση καθώς η ανοδική αγορά φτάνει στην ωριμότητα.

© The Financial Times Limited 2007. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation