Τι κρύβεται πίσω από το προεκλογικό προσωπείο της Τζ. Μελόνι

Ποια είναι η αληθινή Τζόρτζια Μελόνι; Είναι μια σκληροπυρηνική δεξιά υποδαυλίστρια; Είναι μια συντηρητική που υπερασπίζεται τις οικογενειακές αξίες; Είναι μια ένθερμη υπερασπίστρια της Ουκρανίας; Ή είναι μια απειλή για την ΕΕ σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της; Η Μελόνι εμφανίζει με επιδεξιότητα διάφορα πρόσωπα, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, στην προσπάθειά της να γίνει αυτό που θα είναι η καθοριστική της ταυτότητα ως η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας, εάν, όπως προβλέπεται, οι γενικές εκλογές της Κυριακής δώσουν τη νίκη στον δεξιό συνασπισμό του οποίου ηγείται το κόμμα της, οι Αδελφοί της Ιταλίας.

Από μια μεγάλη δεξαμενή μη ελκυστικών χαρακτήρων στα δεξιά του πολιτικού φάσματος της Ιταλίας, το καλύτερο που μπορεί να λεχθεί για τη Μελόνι είναι πως δεν είναι ο Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας, το άστρο του οποίου έφθινε καθώς αναδυόταν αυτό της Μελόνι, και τώρα είναι εταίρος της στον συνασπισμό.

Ευτυχώς για τις Βρυξέλλες -που πρέπει να εμφανίσουν ένα ενιαίο μέτωπο κατά του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία και επίσης να διαχειριστούν την εκτίναξη των ενεργειακών τιμών- δεν μοιράζεται τις φιλορωσικές του απόψεις (και οι δύο έχουν κατεβάσει τους τόνους στον ευρωσκεπτικισμό τους, με τη βοήθεια των 200 δισ. ευρώ από το ταμείο διάσωσης της ΕΕ για τον κορωνοϊό). Ούτε επιβαρύνεται με το αμφιλεγόμενο προηγούμενο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, στην κυβέρνηση του οποίου υπηρέτησε, ενώ το κόμμα του, το Forza Italia, ενισχύει τον συνασπισμό.

Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις αναφορικά με τη Μελόνι, ιδιαίτερα καθώς ένα κύμα σκληροπυρηνικών δεξιών κομμάτων χαίρουν μιας ανησυχητικής ανόδου σε όλη την Ευρώπη. Η ίδια λέει πως είναι κεντροδεξιά συντηρητική, ωστόσο έχει αρνηθεί να αποκηρύξει τις ρίζες του κόμματός της, του οποίου η σημαία εξακολουθεί να φέρει τη φασιστική φλόγα. Η Μελόνι έχει ταχθεί υπέρ των ναυτικών αποκλεισμών για να αποτραπούν οι μετανάστες από το να φτάσουν στην Ιταλία από τη βόρεια Αφρική, ενώ τάσσεται υπέρ τσιτάτων όπως «ναι στη φυσική οικογένεια, όχι στα λόμπι των LGBT!».

Από την πλευρά της, η Μελόνι χλευάζει την εμμονή των αντιπάλων να προσπαθούν να τη βάλουν σε «κουτάκι». Αναμφίβολα στρατηγικά, παρουσίασε ένα πιο μετριοπαθές πρόσωπο στην προεκλογική εκστρατεία, όπου πρωταρχικό μέλημα των ψηφοφόρων είναι η κρίση του κόστους διαβίωσης και όχι η μετανάστευση. Μέρος της δημοφιλούς απήχησής της, πέρα από το στιλ που έχει να μιλάει ευθέως, είναι ότι τη βλέπουν ως κάποια που θα φέρει αλλαγή. Σε αντίθεση με τον Σαλβίνι, αρνήθηκε αποφασιστικά να ενταχθεί στην κυβέρνηση ενότητας του Μάριο Ντράγκι, του απερχόμενου πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Στην άλλη πλευρά βρίσκεται η απειρία της, σε μια περίοδο που η αξιοπιστία της Ιταλίας τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στις χρηματοπιστωτικές αγορές είναι κρίσιμη. Ο Ντράγκι μπόρεσε να διαπραγματευτεί το πακέτο διάσωσης των 200 δισ. ευρώ της Ιταλίας, αλλά το πακέτο αυτό εξαρτάται από μεταρρυθμίσεις, όπως και το νέο σχέδιο αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ για να περιορίσει το κόστος δανεισμού υπερχρεωμένων χωρών όπως η Ιταλία.

Το μανιφέστο του συνασπισμού υπονοεί ότι θα προσπαθήσει να επαναδιαπραγματευτεί ορισμένους από αυτούς τους όρους. Θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Η Μελόνι φαίνεται να κατανοεί ότι η επιτυχία της συνδέεται με την οικονομική σταθερότητα της Ιταλίας και έχει υποστηρίξει τη δημοσιονομική ευθύνη, τουλάχιστον προς το παρόν. Πολλά θα εξαρτηθούν από το ποιον θα επιλέξει για υπουργό Οικονομικών -έναν ρόλο που συχνά αναλαμβάνει κάποιος τεχνοκράτης- καθώς και από τις οδηγίες που θα δώσει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ενέργειας.

Πρόκειται για ένα «κατηγορώ» της ιταλικής πολιτικής τάξης που έφτασε σε αυτό το σημείο: να έχει να επιλέξει μεταξύ δημοκρατίας και ικανότητας.  Παρά την τεχνογνωσία του Ντράγκι, η Ιταλία δεν θα μπορούσε να κυβερνάται από τεχνοκράτες για πάντα. Το γεγονός ότι η Μελόνι θα μπορούσε να είναι η πρώτη πρωθυπουργός της Ιταλίας που εκλέγεται στο τιμόνι ενός νικηφόρου κόμματος εδώ και 14 χρόνια είναι σοκαριστικό από μόνο του.

Η ΕΕ θα πρέπει να ενθαρρύνει αυτό το δημοκρατικό βήμα, όσο μικρή και αν είναι η διαφορά. Αν σνομπάρει μια κυβέρνηση Μελόνι, όσο ανελεύθερες και αν είναι οι απόψεις της, αυτό απλώς θα την έσπρωχνε στις πιο σκοτεινές γωνιές του εθνικισμού που μοιράζεται ο Ούγγρος Βίκτορ Ορμπαν.

Σύντομα θα μάθουμε ποια είναι πραγματικά η Μελόνι. Δεν υπάρχει έλλειμμα πιθανών κρίσεων που θα δοκιμάσουν το αν θα επανέλθει στον παλιό της εαυτό, από τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι το αυξανόμενο κόστος τροφίμων και ενέργειας. Οι Ιταλοί και οι Βρυξέλλες πρέπει να ελπίζουν ότι η σχετικά πιο μετριοπαθής μάσκα της δεν θα πέσει.

© The Financial Times Limited 2022. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation