Το διπλωματικό επεισόδιο ΗΠΑ-Βρετανίας και η εμπλοκή Τζόνσον

Μόλις ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να εντείνει την πίεση για να καταστήσει persona non grata τον Κιμ Ντάροχ, τον Βρετανό πρέσβη στις ΗΠΑ, η παραίτησή του ήταν δυστυχώς αναπόφευκτη. Όσο άδικο και αν είναι, ως διπλωμάτης καριέρας θα γνώριζε πως δεν θα μπορούσε να γίνει η αιτία για να επιδεινωθούν οι σχέσεις μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ.

Ωστόσο, η αποτυχία του Μπόρις Τζόνσον, του πρώην υπουργού Εξωτερικών, να στηρίξει τον άνθρωπο της Βρετανίας στην Ουάσιγκτον, αποδείχτηκε το τελικό χτύπημα. Αν ο επικρατέστερος υποψήφιος για τη θέση του πρωθυπουργού είχε στηρίξει τον διπλωμάτη, ο οποίος ετοιμαζόταν να φύγει από τη θέση του στο τέλος του έτους, ο Σερ Κιμ μπορεί να έμπαινε στον πειρασμό να δει αν θα περνούσε η μπόρα. Αλλά η άρνηση του κ. Τζόνσον να τον στηρίξει σε τηλεοπτική συζήτηση με τον αντίπαλό του Τζέρεμι Χαντ απλά ενθάρρυνε τον Αμερικανό πρόεδρο να διατηρήσει την πίεση.

Oι ένθερμοι οπαδοί του Brexit που στηρίζουν τον κ. Τζόνσον θα έχουν καταχαρεί. Δεν συμπάθησαν ποτέ τον Σερ Κιμ, πρώην επικεφαλής της βρετανικής αποστολής στην Ε.Ε., και θα θέλουν κάποιον δικό τους στην Ουάσιγκτον. Αντί να υπερασπιστούν τον πρέσβη, τον επέκριναν γιατί έκανε τη δουλειά του και μίλησε ειλικρινά σε υποτιθέμενα ιδιωτικά μηνύματα. Ενδεχομένως ο Σερ Κιμ να ήταν πολύ ωμός, αλλά τα σχόλιά του δεν απείχαν από τις απόψεις πολλών στην Ουάσιγκτον. Η διαρροή μπορεί να κατέστησε τη θέση του εξαιρετικά ευάλωτη, αλλά είχε το δικαίωμα να αναμένει πως θα τον υπερασπιστούν τα πολιτικά αφεντικά του. Ήταν μια άνανδρη και επαίσχυντη αντίδραση από έναν πρώην υπουργό Εξωτερικών και προανήγγειλε ένα θλιβερό τέλος σε μια εξέχουσα καριέρα, από έναν άνδρα που άξιζε πολλά περισσότερα.

Η αποτυχία του κ. Τζόνσον να στηρίξει τoν Σερ Κιμ μπορεί να γυρίσει γρήγορα μπούμερανγκ. Το ζήτημα, όπως και τόσα άλλα, αντιμετωπίζεται στο ευρύτερο πλαίσιο της διαίρεσης μεταξύ των οπαδών και των αντιπάλων του Brexit. Αλλά το θέαμα ένας διεκδικητής του πρωθυπουργικού θώκου να είναι ανήμπορος να υπερασπιστεί τη χώρα ενάντια σε έναν ευρύτατα αντιπαθή Αμερικανό ηγέτη δεν είναι καλός οιωνός για τον πιο σοβινιστή Βρετανό πολιτικό. Δεν δείχνει, καταρχάς, κάποιον που είναι έτοιμος να αντισταθεί στις αντιδημοφιλείς αμερικανικές απαιτήσεις σε μελλοντικές εμπορικές διαπραγματεύσεις.

Είναι αβέβαιο κατά πόσον αυτό συνέβη σε χρονική στιγμή που μπορεί να έχει αντίκτυπο στις εκλογές για την ηγεσία των Τόρις, αλλά είναι ένας ακόμη λόγος για να έχουν οι ψηφοφόροι αμφιβολίες για τον κ. Τζόνσον.
Αν και πολλές θεωρίες έχουν κυκλοφορήσει σχετικά με την πηγή της διαρροής, η έκβαση της υπόθεσης μπορεί κάλλιστα να γυρίσει μπούμερανγκ για αυτόν που έκανε τη διαρροή, ο οποίος θα έπρεπε να ανησυχεί πραγματικά. Πρόκειται πλέον για ένα κρατικό ζήτημα. Αν αυτός που έκανε τη διαρροή είναι ένας Βρετανός πολιτικός που επιδιώκει να αποκτήσει προσωπικό ή πολιτικό πλεονέκτημα, είναι αντιμέτωπος με μια εξονυχιστική έρευνα και πιθανότατα με διώξεις. Η νίκη του μπορεί επίσης να αποδειχθεί πύρρεια. Είναι πολλοί αυτοί που θα επιμείνουν να τοποθετηθεί κάποιος μη πολιτικός στην Ουάσιγκτον. (Ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο ηγέτης του κόμματος Brexit, φέρεται να είναι μεταξύ αυτών που εποφθαλμιούν τη θέση, αλλά έχει ελάχιστες πιθανότητες).

Αυτό που καταδεικνύει η συγκεκριμένη υπόθεση με τον πιο γλαφυρό τρόπο είναι πως η στήριξη σε μια ανεξάρτητη δημόσια διοίκηση θυσιάζεται στον βωμό της πολιτικής πόλωσης. Οι οπαδοί του Brexit είδαν τον Σερ Κιμ ως αντίπαλο και αρνήθηκαν να τον στηρίξουν, μολονότι ήξεραν ότι έπρεπε να το κάνουν. Αντί να υπερασπιστούν το θύμα μιας πιθανότατα παράνομης διαρροής, ο Ντόμινικ Ράαμπ, πρώην υπουργός του Brexit, δήλωσε πως υπήρξε εξαιρετικά αντιδιπλωματικός σε ιδιωτικές συζητήσεις.

To επακόλουθο είναι πως οι αξιωματούχοι θα έχουν ένα επιπλέον κίνητρο να είναι λιγότερο ευθείς και να αποφεύγουν τις δυσάρεστες συμβουλές.

Είναι επίσης μια ακόμα περίπτωση στην οποία το συντηρητικό κόμμα εμφανίζεται ανέτοιμο να υπερασπιστεί τους θεσμούς του έθνους. Από τότε που οι υπουργοί αρνήθηκαν να μιλήσουν υπέρ της ανεξαρτησίας του δικαστικού σώματος, αφότου η Daily Mail επιτέθηκε στους δικαστές ως «εχθρούς του λαού», οι συντηρητικοί έχουν δείξει πως είναι έτοιμοι να βάλουν το κόμμα πάνω από την υπεράσπιση των βασικών συστατικών του συντάγματος, είτε είναι η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, μια μη κομματική δημόσια διοίκηση ή ένα κοινοβούλιο που δεν διακόπτει τις εργασίες του για να μπλοκάρει την ψήφιση ανεπιθύμητων πολιτικών.

Η φράξια που έχει αυτή τη στιγμή τον έλεγχο του συντηρητικού κόμματος δείχνει τελείως μη συντηρητική στον τρόπο που προσεγγίζει το σύνταγμα.

Όσον αφορά τη διαρροή Ντάροχ, μπορεί να μοιάζει ως κέρδος για κάποιο κόμμα και ενδεχομένως ως ένα ευχάριστο παιχνίδι για κάποιον, αλλά στο τέλος κανένας δεν είναι ο νικητής.

© The Financial Times Limited 2019. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation