Μαθήματα ζωής και καριέρας από τον Αρσέν Βενγκέρ

Όσοι δεν είναι ποδοσφαιρόφιλοι, μπορεί να μην αντέχουν το πλήθος που συγκεντρώνεται γύρω από το στάδιο της Άρσεναλ στο βόρειο Λονδίνο τις ημέρες που έχει αγώνα. Αλλά στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της ομάδας τον περασμένο μήνα, οι κόκκινες φανέλες που έβλεπε κανείς στους δρόμους φανέρωναν ότι δεν ήταν μια ημέρα όπως οι άλλες.

Αντί για τα συνηθισμένα σχέδια, οι φανέλες είχαν γραμμένο το μήνυμα «Merci Arsene». Ήταν η τελευταία εμφάνιση του Αρσέν Βενγκέρ στο Emirates Stadium της Άρσεναλ και οι οπαδοί είχαν βάλει στην άκρη τη δυσαρέσκειά τους για τα τελευταία άσχημα αποτελέσματα, για να αποχαιρετήσουν τον προπονητή που έμεινε 22 χρόνια στο τιμόνι της ομάδας, με ένα εκπληκτικό ρεκόρ: τρία πρωταθλήματα, μεταξύ των οποίων και εκείνο της σεζόν 2003-04, που η ομάδα δεν έχασε κανένα παιχνίδι, αλλά και επτά κύπελλα.

Ο φίλαθλος κόσμος άρχισε σχεδόν αμέσως να συζητά για το ποια θα είναι η επόμενη δουλειά του. Θα διαδεχθεί τον Ζινεντίν Ζιντάν στη Ρεάλ Μαδρίτης; Αυτή την εβδομάδα, ο Βενγκέρ ισχυρίστηκε ότι θα χρειαστεί κάποιο χρόνο για να αποφασίσει «αν θέλει κάποια άλλη τρελή πρόκληση».

Η διαχείριση μιας ομάδας κορυφαίου επιπέδου είναι απίστευτα απαιτητική. «Είναι μια δουλειά που απαιτεί απόλυτη δέσμευση» σημείωσε. «Πρέπει να πάρω μια απόσταση… να δω πόσο μου λείπει».

Το ερώτημα για το ποιες πρέπει να είναι οι φιλοδοξίες μας καθώς μεγαλώνουμε είναι κάτι που μας αφορά όλους, ακόμα και όσους δεν έχουμε φτάσει τόσο ψηλά όσο ο Βενγκέρ. Το να βάζουμε νέους στόχους είναι κάτι σημαντικό σε κάθε στάδιο της ζωής μας: κρατάει το μυαλό σε εγρήγορση και δεν μας επιτρέπει να βουλιάξουμε στην αδράνεια, ιδίως από τη στιγμή που οι άνθρωποι στην ηλικία του Βενγκέρ (68) μπορούν να περιμένουν ότι θα ζήσουν 20 χρόνια ακόμα.

Καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον χρόνο που μας απομένει, μπαίνουμε στον πειρασμό να εφησυχάσουμε σε αυτό που λειτούργησε για εμάς στον παρελθόν: δείτε για παράδειγμα τον Μάρτιν Σορέλ, ο οποίος έφυγε από την WPP, έναν τεράστιο διαφημιστικό όμιλο που δημιούργησε ο ίδιος μετά από μια αδιευκρίνιστη κατηγορία για «ανάρμοστη συμπεριφορά», την οποία αρνείται. Στην ηλικία των 73, δεν άργησε να βάλει χρήματα δικά του και άλλων επενδυτών σε μια νέα, παρόμοιας λογικής επιχείρηση, την S4 Capital.

Το διάλειμμα περισυλλογής που θα κάνει ο Βενγκέρ προτού αποφασίσει τι θα κάνει στη συνέχεια είναι μια καλύτερη ιδέα. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να βρει κανείς νόημα: να γράψει τα απομνημονεύματά του, αν υπάρχει ενδιαφέρον από την αγορά, να επιστρέψει στο πανεπιστήμιο ή να εγγραφεί για πρώτη φορά να μάθει ένα όργανο ή να ζωγραφίζει ή να αρχίσει μια εντελώς νέα καριέρα.

Για να λάβουμε μια απόφαση, είναι σημαντικό να ζυγίσουμε τι θέλουμε ακόμα να επιτύχουμε έναντι όσων έχουμε ήδη πετύχει. Σχετικά με το ζήτημα αυτό, όπως και για πολλά άλλα, συστήνω ένα αξιοσημείωτο βιβλίο, το Νόημα της Ζωής του Βίκτορ Φρανκλ. 

Ο Φρανκλ ήταν Βιεννέζος ψυχίατρος που επιβίωσε από το Άουσβιτς. Σε αυτές τις ακραίες καταστάσεις, όπου λίγοι περίμεναν να βγουν ζωντανοί, ο Φρανκλ έλεγε στους συγκρατούμενούς του πόσο σημαντικό είναι να βρουν νόημα ακόμα και μέσα σε αυτές τις εφιαλτικές συνθήκες. Έπρεπε να σκέφτονται αυτά που ακόμα ήθελαν να κάνουν, στην περίπτωση του Φρανκλ να γράψει το βιβλίο που είχε στο κεφάλι του, αλλά και αυτά που είχαν ήδη κάνει. Ό,τι και αν τους έπαιρναν οι διώκτες τους, δεν μπορούσαν να τους κλέψουν το παρελθόν. «Το να έχεις υπάρξει, είναι επίσης μια μορφή ύπαρξης, ίσως η πιο βέβαιη από όλες» έγραψε.

Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε το παραπάνω, στις ασύγκριτα πιο ευνοϊκές συνθήκες που βρισκόμαστε; Δίνοντας στον εαυτό μας τα εύσημα για αυτά που ήδη έχουμε επιτύχει, είτε αυτό είναι πως έχουμε κρατήσει ζωντανό τον γάμο μας ή αναθρέψαμε παιδιά και όλα όσα έχουμε καταφέρει στη δουλειά.

Το μέλλον έχει σημασία, αλλά το ίδιο έχει και το παρελθόν. Κανείς δεν θέλει να είναι ο βαρετός τύπος στο γραφείο ή στο μπαρ, ο οποίος μιλάει για το πώς ήταν τα πράγματα τις παλιές εποχές. Αλλά το να σκεφτόμαστε προς τα πίσω θα έπρεπε να αποτελεί μέρος της σιωπηλής μας περισυλλογής: ανεξάρτητα από το τι θέλουμε να επιτύχουμε ακόμα, αναγνωρίζουμε πως αυτά είναι όσα έχουμε ήδη κάνει.

Συσσωρεύουμε περισσότερες ανάλογες εμπειρίες καθώς μεγαλώνουμε. Δεν είναι όλα τα επιτεύγματά μας θετικά. Τα λάθη αποτελούν επίσης κομμάτι του ποιοι είμαστε. Οι αποτυχίες μπορεί να μας εμποδίσουν να απολαύσουμε τα επιτεύγματα του παρελθόντος. Όταν αποχωρούμε από μια εταιρεία στην καλύτερη στιγμή της και στη συνέχεια πάρει την κάτω βόλτα, οι άλλοι μπορεί εκ των υστέρων να υποβαθμίσουν όσα κάναμε. Αν φύγουμε υπό συνθήκες που δεν είχαμε επιλέξει, όπως ο Σιρ Μάρτιν, μπορεί να θέλουμε δικαίωση.

Αλλά για τους περισσότερους από εμάς το παρελθόν είναι πιο κοινότοπο. Αν οι περιστάσεις κατά την αποχώρησή μας δεν ήταν αυτές που θα θέλαμε, διατηρούμε ακόμα τις μνήμες όσων είχαμε ζήσει νωρίτερα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή, το ευχαριστήριο email από ένα συνάδελφο που βοηθήσαμε, το βραβείο από μια ένωση. Αξίζουν όλα να τα ξαναθυμόμαστε και να τα επανεκτιμούμε.

Όλα έχουν να κάνουν με το πώς εξισορροπούμε το μέλλον με το παρελθόν. Υπάρχει ένας ενθουσιασμός για αυτό που θα έρθει, αλλά πρέπει να υπάρχει και μια ευγνωμοσύνη για αυτό που ζήσαμε.

© The Financial Times Limited 2018. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation