Το θέμα της ρύθμισης των δανείων επανήλθε χθες στο προσκήνιο μετά τις προτάσεις Βενιζέλου, προκαλώντας νέα ρίγη αγωνίας στο τραπεζικό σύστημα.

Παρότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ως υπουργός Οικονομικών είχε κατηγορήσει αρκετές φορές τα πολιτικά κόμματα για λαϊκισμό, στο συγκεκριμένο θέμα δεν απέφυγε, σύμφωνα με τραπεζίτες, τον πειρασμό να γίνει… αρεστός.

Για παράδειγμα, εμμέσως πλην σαφώς, ζήτησε από τις τράπεζες να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων και να ρυθμίσουν όλα τα δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν.

Και υπενθύμισε ότι το ΤΠΔ δέχθηκε να μειώσει το ανώτατο ύψος της μηνιαίας δόσης στο 30% του μισθού και αν υπάρχουν και άλλα εισοδήματα στο 40%.

Επιπρόσθετα, πρότεινε, πρακτικά να μην μπορούν οι τράπεζες να παρακρατούν δόση δανείου αν η μηνιαία μισθοδοσία με την οποία είναι συνδεδεμένη η εξυπηρέτηση του δανείου είναι χαμηλότερη των 1.500 ευρώ!

Το κακό είναι ότι δεν περιορίστηκε σε προτάσεις ή σε συστάσεις, αλλά σημείωσε ότι το Δημόσιο έχει τη δύναμη να επιβάλει τη βούλησή του στις τράπεζες, μια και το πιστωτικό σύστημα τίθεται υπό τον στρατηγικό του έλεγχο.

Και το ακόμη χειρότερο είναι πως είμαστε μόλις στην αρχή της προεκλογικής περιόδου.

ΥΓ.: Στον αντίποδα, καθόλου δεν ανησύχησε τις τράπεζες η πρόταση για άμεση επέκταση των ρυθμίσεων που αφορούν υπερχρεωμένα νοικοκυριά και ατομικές επιχειρήσεις για οφειλές έως 25.000 ευρώ. Και αυτό γιατί τα περισσότερα από αυτά τα δάνεια είναι καταναλωτικά - προσωπικά και επομένως οι τράπεζες εύχονται να υπάρξουν ρυθμίσεις αφού και σε αυτήν την κατηγορία διαπιστώνονται οι υψηλότερες επισφάλειες.