Aνακοινώθηκε ότι η κυβέρνηση προτίθεται να μεταφέρει χρονικά το ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων ορισμένων εισηγμένων επιχειρήσεων, προκειμένου να βελτιωθεί το κλίμα στο χρηματιστήριο και στην οικονομία και έτσι τα χρήματα που θα εισρεύσουν στο κρατικό ταμείο να είναι ακόμη περισσότερα.

Κι αυτό επειδή οι μετοχές των εταιριών αυτών έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες μέσα στο τελευταίο δίμηνο. Φαίνεται, δηλαδή, να ακολουθείται η πολιτική που διαδίδουν πολλοί αξιωματούχοι ότι «εμείς θα πουλήσουμε, αλλά δεν θα ξεπουλήσουμε».

Ποιος, όμως, μπορεί να διαβεβαιώσει την κυβέρνηση πως στο τέλος του έτους, για παράδειγμα, ή έστω σε δώδεκα μήνες από σήμερα, οι τιμές των μετοχών θα βρίσκονται σε υψηλότερα επίπεδα; Προφανώς κανένας...

Από κυβερνητικούς κύκλους, βέβαια, ακούγονται διάφορες απορίες, όπως πώς μπορεί η ΔΕΗ να κάνει μόνο τόσο, ή εάν είναι δυνατόν ο ΟΤΕ να έχει πέσει στα 4 ευρώ, ή ακόμη αν ο τίτλος της ΕΥΔΑΠ μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμος τόσο χαμηλά. Απλοϊκά ερωτήματα, που θα είχαν ίσως βάση εάν η ελληνική οικονομία δεν βρισκόταν στη σημερινή ζοφερή θέση...

Άλλωστε, οι ίδιοι κύκλοι -και φυσικά πολλοί άλλοι ακόμη- τα ίδια ακριβώς έλεγαν και πέρυσι, τα ίδια περίπου υποστήριζαν και πρόπερσι, όταν οι αποτιμήσεις ήταν υπερδιπλάσιες από τις τρέχουσες.

Aντίθετα με όλα αυτά, αλλού φαίνεται να βρίσκεται το κλειδί των ιδιωτικοποιήσεων και ενδεικτική είναι η θέση της βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Έλενας Παναρίτη (με μεγάλη πρακτική πείρα στο συγκεκριμένο θέμα) ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις με βάση όχι τις σημερινές επιδόσεις των εταιριών αυτών, αλλά τις προβλεπόμενες στο μεσομακροπρόθεσμο μέλλον.

Έτσι, λοιπόν, οι αποτιμήσεις, αντί να γίνονται με όρους τρέχουσας αγοράς, να επιχειρηθεί να πραγματοποιηθούν με βάση την προεξόφληση μελλοντικών ταμειακών ροών, σε ένα μέλλον που θα παρουσιαστεί πολύ καλύτερο από το «αισιόδοξο» σήμερα...

Αν, μάλιστα, υπάρχει έστω κάποια δόση αλήθειας σε εκτιμήσεις ορισμένων ότι οι ξένοι και οι Έλληνες ιδιώτες... έχουν σχηματίσει ουρά προκειμένου να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία και να εξαγοράζουν «μπιρ παρά» την Ελλάδα και το μέλλον της, τότε είναι βέβαιο πως η κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίσει τιμήματα σαφώς ανώτερα από τις τρέχουσες αποτιμήσεις του χρηματιστηριακού ταμπλό.

Ακόμη όμως και μικρότερο να είναι το ενδιαφέρον των ιδιωτών (που έτσι έχουν τα πράγματα), οποιαδήποτε εταιρία μπορείς να την πουλήσεις ακριβότερα, αν προηγουμένως την... καλλωπίσεις, την προικίσεις με νέες δραστηριότητες, της διαμορφώσεις προοπτικές έτσι ώστε μελλοντικά να πάει καλύτερα.

Ειδικά όμως σ’ αυτόν τον τομέα, της δημιουργίας θετικών προσδοκιών για το μέλλον των ΔΕΚΟ, η κυβέρνηση δεν έχει να επιδείξει σχεδόν τίποτε. Με εξαίρεση ίσως τις μειώσεις των αποδοχών των εργαζομένων και κάποια γενικόλογα σχέδια («επί χάρτου» μέχρι σήμερα), δεν έχει παρουσιάσει ακόμη στην επενδυτική κοινότητα ποιος είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός της για κάθε επιχείρηση του Δημοσίου και πώς αυτός θα μπορούσε να ωφελήσει τον υποψήφιο στρατηγικό εταίρο. Και όλα αυτά, βέβαια, με πειστικό τρόπο και σαφή χρονοδιαγράμματα.

Αντ’ αυτών, τίποτε... Ή καλύτερα, χειρότερα από το τίποτε...