Πονοκέφαλο στα επιτελεία των ιχθυοκαλλιεργητικών ομίλων, αλλά και των πιστωτριών τραπεζών (που παράλληλα έχουν και ρόλο βασικού μετόχου) έχουν προκαλέσει οι φετινές εξελίξεις στο μέτωπο των τιμών σε τσιπούρα και λαβράκι.
Πέρυσι λοιπόν, οι τιμές ήταν πολύ ικανοποιητικές και υπήρχε ο φόβος για μια φετινή διόρθωση, λόγω και της αυξημένης παραγωγής σε Ελλάδα και κυρίως σε Τουρκία-Ισπανία.
Μέχρι και τον Απρίλιο-Μάιο, η τιμή της τσιπούρας ήταν ελαφρά χαμηλότερη σε σχέση με πέρυσι, σε αντίθεση με εκείνη του λαβρακιού, που κυμαινόταν σε κάπως υψηλότερα επίπεδα.
Ωστόσο, οι εξελίξεις του τελευταίου διμήνου είναι ανησυχητικές, καθώς μήνα με τον μήνα η υποχώρηση της τσιπούρας διευρύνεται, ενώ το λαβράκι προσέγγισε ήδη τον Ιούλιο τα αντίστοιχα περυσινά του επίπεδα.
«Οι γνωρίζοντες τα πράγματα στον κλάδο προβληματίζονται γιατί -λόγω των ιδιαιτεροτήτων της παραγωγής (σε περιβάλλον ψύχους τα ψάρια χάνουν βάρος)- αντιλαμβάνονται πως οι μαζικές πωλήσεις των εταιρειών ξεκινούν από τον Μάιο-Ιούνιο και συνεχίζονται μέχρι και το φθινόπωρο. Ίσως λοιπόν να έχουμε μπροστά μας ένα χειρότερο τρίμηνο, καθώς η προσφορά θα κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα», υποστηρίζει γνωστός παράγοντας της αγοράς.
Μια τέτοια ενδεχόμενη εξέλιξη πιθανολογείται ότι θα επιταχύνει τα σχέδια των τραπεζών για την αναδιάρθρωση των εταιρειών του κλάδου και ίσως να επισπεύσει και το εγχείρημα πώλησης των ποσοστών που κατέχουν σε Νηρέα και Σελόντα.
Αυτό μπορεί να γίνει είτε ξεχωριστά για Νηρέα και Σελόντα, είτε ως «πακέτο», καθώς σχετικό ενδιαφέρον έχει επιδείξει τουλάχιστον ένας ενδιαφερόμενος (το fund που εξαγόρασε την Ανδρομέδα).
Οι τράπεζες επίσης καλούνται να λύσουν και την «εκκρεμότητα» των Ελληνικών Ιχθυοκαλλιεργειών, που -όπως τώρα λέγεται- αδικήθηκε κατά το παρελθόν όσο καμιά εταιρεία του κλάδου από τη στάση των τραπεζών.