Συμφωνίες εδώ και τώρα απαιτεί η τρόικα - έως τον Ιούνιο η πρώτη αποκρατικοποίηση, αναφέρεται σε σχετικό θέμα του euro2day. Ακριβώς σε αυτήν την απαίτηση - πίεση (με αρκετές δόσεις εκφοβισμού…) πατούν οι δανειστές για να υποχρεώσουν την κυβέρνηση να κινηθεί.

Παράλληλα πιέζουν, όπως φαίνεται, με κάθε τρόπο το ελληνικό πολιτικό σύστημα προς την κατεύθυνση μιας «εθνικής συναίνεσης», ενός «μεγάλου σχηματισμού» (άλλωστε έχουν εμμονή οι Γερμανοί με συστήματα τύπου Grosse Coalition), προωθώντας ταυτόχρονα όρους ασφάλισης και εγγυήσεις προκειμένου να κατοχυρώσουν τα δάνειά τους.

Με τον Γενικό Δείκτη στις 1.330,3, τον FTSE 20 στις 591,9 μονάδες, τις τράπεζες υπό συνεχή αμφισβήτηση και πίεση, με την ΕΤΕ να έχει… ξεχάσει εδώ και μέρες τα 5 ευρώ και την αποτίμηση των ομίλων να συρρικνώνεται σε ολοένα και χαμηλότερα επίπεδα, στην αγορά είναι διάχυτη η αίσθηση πως έχουμε εισέλθει στην περίοδο του τελικού ξεκαθαρίσματος.

Στα 4,47 δισ. ευρώ η χρηματιστηριακή αξία της Εθνικής, στο 1,86 της Alpha Bank, στο 1,72 της Eurobank και επικίνδυνα κοντά στο ένα δισ. ευρώ η αποτίμηση της Πειραιώς, αποτυπώνουν εύγλωττα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον κλάδο.

Συνάμα την έκταση της προεξόφλησης που επιχειρείται εδώ και μήνες (σχεδόν από τους πρώτους μήνες της νέας κυβέρνησης), που περιορίζει σε μόλις 1,1 - 1,2 δισ. ευρώ τη συνολική αποτίμηση της ΑΤΕ και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Στο νέο χαμηλό 14ετίας αναφερόταν χθες ο Θανάσης Σταυρόπουλος και όπως σημείωνε πολύπειρος παράγοντας του Χ.Α. «…η αγορά επιστρέφει στα προ της εξάπλωσης της ελληνικής οικονομίας επίπεδα».

Πράγματι, σε όρους τόσο αποτίμησης όσο και οικονομικών μεγεθών, τραπεζικοί όμιλοι, ακόμη και ισχυροί όμιλοι (του ευρύτερου δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα) οπισθοχωρούν σε θέσεις όπου βρίσκονταν πριν από τον κύκλο ανάπτυξής τους. Τάση που δείχνει και τον ασύμμετρο, «άναρχο» και ανεξέλεγκτο τρόπο - μέθοδο με τον οποίο αναπτύχθηκαν τραπεζικοί όμιλοι, δημόσια μονοπώλια και εταιρίες επιχειρηματιών που συναλλάχθηκαν και «ανδρώθηκαν» κυρίως μέσω των σχέσεών τους με το πολιτικό σύστημα και τις «δουλειές του Δημοσίου».

Κοινό μυστικό στην επιχειρηματική - χρηματιστηριακή πιάτσα πως μεγάλο μέρος της οικονομίας, του επιχειρείν προσαρμόζεται στις πραγματικές του διαστάσεις και δυνατότητες. Όμως, αυτήν τη φορά η προωθούμενη τεράστια αναδιανομή πλούτου - ισχύος συντελείται με τους όρους των δανειστών και προς όφελός τους. Κοντά σε αυτούς και όσοι Έλληνες επιχειρηματίες έχουν ήδη προνοήσει, έχουν συνάψει τις συμμαχίες τους (με τα ξένα συμφέροντα) και προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα.

Στα χαμηλά επίπεδα των 3,38 δισ. ευρώ η αποτίμηση του ΟΤΕ, στα 2,41 της ΔΕΗ και στα 4,23 δισ. ευρώ του ΟΠΑΠ. Δηλαδή οριακά πάνω από τα δέκα δισ. ευρώ η αποτίμηση των «τριών φιλέτων» και σχεδόν εννέα δισ. ευρώ η χρηματιστηριακή αξία των ΕΤΕ, Alpha Bank, Eurobank και Πειραιώς.

Κοντολογίς, με ένα… εικοσάρικο μπορεί να αγοράσει κάποιος τη… μισή Ελλάδα.

Από τεχνικής πλευράς, οι περισσότεροι βραχυπρόθεσμοι παίκτες έχουν εξοικειωθεί με την προοπτική πως ο 20άρης κλίνει προς την ευρύτερη περιοχή των 550 μονάδων, ενώ λιγοστοί είναι αυτοί που ποντάρουν σε ένα… θετικό σοκ, είδηση που θα μπορούσε να πυροδοτήσει μία τεχνική αντίδραση.