Αν ποτέ δημοσιεύονταν τα πρακτικά των συνεδριάσεων του διευρυμένου διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ για τις προηγούμενες αξιολογήσεις του ελληνικού προγράμματος οικονομικής πολιτικής, ο ανυποψίαστος αναγνώστης θα μπερδευόταν πολύ.
Κι αυτό γιατί από τα πρακτικά θα προέκυπτε ότι οι μεγαλύτεροι επικριτές της Ελλάδας ήταν τελικά ορισμένοι από τους Ευρωπαίους πιστωτές της. Αναφερόμαστε στη Γερμανία, στην Ολλανδία και στη Φινλανδία.
Σε ορισμένες περιπτώσεις τον χορό των επικριτικών σχολίων και παρατηρήσεων θα έσερναν η Ολλανδία ή η Φινλανδία, για να ακολουθήσει ο Γερμανός εκπρόσωπος.
Στην αντίπερα όχθη, οι πιο θερμοί υποστηρικτές της χώρας μας ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αργεντινή, όπως υποστηρίζουν άνθρωποι που έχουν ιδία γνώση των συζητήσεων.
Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά, διαβάζοντας στο Τύπο ότι μετά τον διοικητή της Bundesbank και της κεντρικής τράπεζας της Αυστρίας ήρθε χθες η σειρά του κεντρικού τραπεζίτη της Ολλανδίας να επικρίνει το πρόγραμμα αγοράς τιτλοποιημένων δανείων (ABS) και καλυμμένων ομολογιών που προκρίνει ο κ. Ντράγκι.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι εκπρόσωποι μερικών χωρών της ευρωζώνης αρέσκονται στο να είναι βασιλικότεροι του βασιλέως είτε βρίσκονται στην ΕΚΤ είτε στο ΔΝΤ.